W 1984 National Geographic zwrócił się do Stevea McCurryego o sfotografowanie obozów dla uchodźców wzdłuż granicy afgańsko-pakistańskiej. Wojna radziecko-afgańska szalała od pięciu lat i zdziesiątkowała ludność wiejską w Afganistanie. Miliony uciekły z kraju jako uchodźcy, głównie do Pakistanu i Iranu. McCurry odwiedził 30 obozów na obrzeżach Peszawaru i chociaż niektóre z nich zostały założone od lat, nadal istniały tylko podstawowe schronienia i udogodnienia.
W obozie Nasira Bagha McCurry znalazł namiot, który został ustawiony jako szkoła dla dziewcząt, w którym piętnaście dziewcząt miało lekcje. To tutaj fotograf zauważył jedną dziewczynę o szczególnie zaskakująco zielonych oczach. Wspomina: „Miała intensywny, nawiedzony wygląd, naprawdę przenikliwe spojrzenie – a mimo to miała zaledwie około dwunastu lat. Była bardzo nieśmiała i pomyślałem, że jeśli najpierw sfotografuję inne dzieci, będzie bardziej prawdopodobne, że się z tym zgodzi… Wydaje mi się, że była mnie równie ciekawa, jak ja jej, ponieważ nigdy jej nie fotografowano i prawdopodobnie nigdy nie widziała aparatu. Następnie wyjaśnia, że „przez chwilę wszystko było w porządku – światło, tło, wyraz jej oczu”. Ta krótka chwila zaowocowała prawdopodobnie najbardziej rozpoznawalną fotografią dwudziestego wieku.
Jest w zwyczaju, że afgańskie kobiety nie ujawniają swoich imion nieznajomym, więc zdjęcie stało się znane po prostu jako Afgańska dziewczyna. Zdjęcie zostało po raz pierwszy opublikowane jako okładka numeru National Geographic z czerwca 1985 roku. Portret nieznanego dziecka w czerwonej zasłonie jest obrazem tak dynamicznym w swojej prowokacji, że jest tak samo aktualny i poruszający jak prawie 30 lat temu. Afgańska dziewczyna, bez własnej tożsamości i historii, szybko stała się symbolem cierpienia dzieci w krajach ogarniętych wojną na całym świecie i symbolem rzeczywistych konsekwencji takiego konfliktu dla zwykłych ludzi. Wizerunek stał się ludzką twarzą konfliktu na Bliskim Wschodzie i symbolem buntu w przeciwnościach losu.
W 2002 roku McCurry wrócił do Pakistanu z ekipą filmową telewizji National Geographic, aby spróbować zlokalizować tajemniczą opiekunkę, która ukształtowała zarówno jego karierę fotografa, jak i sposób rozumienia konfliktu przez pokolenie. Kiedy zespół McCurryego przybył do obozu Nasira Bagha, dowiedzieli się, że ma on zostać zburzony, ale byli w stanie pokazać zdjęcia starszyźnie plemiennej i władzom obozu. Z pomocą pakistańskiego dziennikarza Rahimullaha Yusufzaia, który pochodził z tego samego plemienia Pasztunów, co mieszkańcy obozu, McCurry rozmawiał z setkami osób. W końcu znalazł mężczyznę, który znał brata dziewczyny, Khashara Khana, który powiedział mu, że znajduje się w jednym z najniebezpieczniejszych rejonów Afganistanu, gdzie bombardowały siły amerykańskie. Mężczyzna zgodził się pomóc jej i jej bratu przekroczyć granicę.
Kiedy McCurry spotkał się ponownie z trzydziestoletnią kobietą, natychmiast rozpoznał jej jasnozielone oczy. McCurry po raz pierwszy usłyszała jej imię: Sharbat Gula. Fotografie McCurryego przedstawiające Guli z 2002 roku pojawiły się w filmie fabularnym w National Geographic. Magazyn sfinansował jej rodzinną podróż do Mekki podczas pielgrzymki. McCurry założył Afghan Girl’s Fund, aby współpracować z organizacjami non-profit, pomagając młodym kobietom w Afganistanie. W 2008 roku organizacja rozszerzyła swój zakres o chłopców i zmieniła nazwę na Afghan Children’s Fund.