Terwijl ik me een weg baant door de lobby van het Bellagio, moet ik het aan de interieurontwerpers geven; deze plek is vol kleur. De overvloed aan kunstglas dat aan het plafond hangt en over delen van de vloer is gerangschikt, voegt echt een vleugje verfijning toe, in tegenstelling tot het soms smakeloze Las Vegas-gevoel. Ik kom binnen vanaf het trottoir op Las Vegas Boulevard en navigeer me een weg door lange rijen gokautomaten en kaarttafels terwijl ik de hangende borden naar het buffet volg.
Ik loop aanvankelijk langs de ingang van het restaurant, in ondanks de grote gloeiende feesttent waarop duidelijk “BUFFET” staat. Ik ben verrast door iets dat ik de hele week niet heb gezien, een rij om binnen te komen. Het is vóór 9.00 uur, maar er staan minstens een dozijn mensen voor Gelukkig beweegt de lijn snel, het blijkt dat er maar drie partijen van vier voor me zijn.
Voordat de maaltijd begint, verschijnt mijn server en bestel ik mijn stand-by, koffie en water. Als ze weggaat, maak ik mijn eerste uitstapje naar het buffet.Ik serveer een bestelling van de Eggs Benedict, die een flinke portie is. Nou. De blintzes bevinden zich in de buurt van de pannenkoeken, en omdat ik de sukkel ben van een blintz, pak ik een van de met kaas gevulde lekkernijen. Om deze ronde af te maken, pak ik een stuk worst en drie lange stukken spek.
Ik ga terug naar mijn tafel en vind een zeer hete kop koffie op me wachten. De kwaliteit van de koffie is goed, en de temperatuur is wat mij betreft perfect. De beker heeft een standaardmaat van 8 ounce, wat problematisch kan zijn omdat ik koffie drink alsof het uit de mode raakt. Als ik rondkijk, zie ik dat mijn server een behoorlijk volledige sectie heeft om bij te houden.
Ik verdiep me in de Eggs Benedict, die een goed voorbeeld is van dit klassieke ontbijtbuffet. De kwaliteit van de gebruikte ingrediënten is hoog, en de smaak weerspiegelt dit feit. De Engelse muffin is licht en luchtig, de eieren zijn goed gepocheerd, het plakje ham is smaakvol en de hollandaisesaus is rijk.
De appel-kaneel-pannenkoeken, hoewel klein, zijn een zoete ochtendtraktatie. De crêpe is warm, dun en houdt goed bij elkaar, terwijl de vulling net zoet genoeg is, zonder te snoepachtig te smaken. De warme temperatuur doet me vermoeden dat ze net uit de keuken kwamen.
De kaasblintzes zijn niet lava-heet, wat lekker is. Ze zijn goed geconstrueerd en de romige, warme vulling druipt eruit als ik mijn eerste hap neem. De worst is verrassend goed. De smaak is rijk en niet te zout zoals zoveel andere buffetworsten. Het spek is lang en knapperig, met een mooie glans van vette goedheid.
Tijdens mijn tweede ronde raakte ik de omeletreep. Ik bestel de werken zonder zelfs maar te kijken. Ik pak ook een sneetje tarwe-toast en wat aardbeienjam. De conserven bij Buffet Bellagio zijn glazen potjes voor eenmalig gebruik van Bonne Maman, een kwaliteitsmerk. Dit is een leuke touch; het is het merk dat ik thuis eet. Deze conserven gebruiken druivensap als zoetstof in plaats van suiker, en aangezien dit de Bellagio is, is het gebruik van een dergelijke spread van de bovenste plank niet verrassend. Ik krijg ook een paar plakjes meloen, ananas, watermeloen en honingdauw.
Als ik terugkom naar mijn tafel, ontdek ik dat de omelet tomaat, ui, paprika, spek, ham, garnalen, krab, spinazie en cheddarkaas. Hoewel ik geen liefhebber van zeevruchten ben, kan ik zien dat de ingrediënten van hoge kwaliteit zijn. Dit is een fijne omelet. Ik geniet echter niet van de toast. De spread is van topklasse, zoals ik al heb vastgesteld, maar het brood laat veel te wensen over.
Het fruit is wisselvallig. Voor geen enkel fruit is het geen hoogseizoen, maar ik scoor wel een mooi stukje meloen. Helaas is slechts één plak goed, de andere is smakeloos en taai. De ananas is middelmatig, net als de watermeloen. De honingdauw is een complete teleurstelling; het is moeilijk met een gebrek aan smaak.
Op mijn laatste uitstapje naar het buffet, ga ik wild voor de gebakjes. Ik pak een appel Deens, een berenklauw en een kaas gevuld Deens. Ik ben niet iemand die overboord gaat met snoep, maar deze drie items zien er gewoon te mooi uit om te laten liggen. Er is ook een softijsmachine en ik pak een kom om zowel de chocolade als de vanille te proeven.
Ik hoop op een verse kop koffie als ik terugkom naar mijn tafel, want koffie en Deens eten samen als pindakaas en gelei, maar helaas, mijn kopje is leeg. De desserts stellen echter niet teleur. De appel Deens is precies wat een Deens hoort te zijn. De appelvulling is niet te zoet en heeft een fijne toets kaneel. De berenklauw is licht en nootachtig, met laagjes kaneel en suiker overgoten met geroosterde amandelen. Ten slotte is het met kaas gevulde Deens, net als de twee ervoor, de definitie van Deens. Gegarneerd met poedersuiker, de lichte textuur en de romige vulling waren echt een schot in de roos. Het deeg dat in al deze lekkernijen wordt gebruikt, is licht en luchtig.Degene die het bakken doet, is goed thuis in hun vak.
De zachte serve heeft een mooie textuur en zachtheid, zeker tekenen van hoge kwaliteit. Ik ben zonder twijfel een chocoladesnob en de chocoladesmaak lijkt mij te kunstmatig. De vanille is echter perfect. Zacht, koel en niet te zoet, ik geniet met volle teugen van de vanille.
Ik zou graag nog een kopje koffie willen om mijn maaltijd af te maken, maar mijn server is nu volledig in beslag genomen door de groeiende drukte. Dus ik gebruik deze tijd om mijn uitgang te maken en te ontsnappen aan de menigte. Het buffet zelf was goed, maar door de service wilde ik meer. Misschien heb ik een pechgeval gehad, maar niettemin zijn de kwaliteit van het eten en de chique sfeer van het Bellagio zeker de reis waard.