Zniesienie
W 1828 roku, pracując dla National Philanthropist, Garrison spotkał się z Benjaminem Lundym. Redaktor Genius of Emancipation zajmujący się zwalczaniem niewolnictwa zwrócił uwagę Garrisona na sprawę zniesienia kary śmierci. Kiedy Lundy zaproponował Garrisonowi stanowisko redaktora w Genius of Emancipation w Vermont, Garrison chętnie się zgodził. Zadanie to oznaczało inicjację Garrisona w ruchu abolicjonistycznym.
W wieku 25 lat Garrison wstąpił do Amerykańskiego Towarzystwa Kolonizacyjnego. Społeczeństwo uważało, że Czarni powinni przenieść się na zachodnie wybrzeże Afryki. Początkowo Garrison uważał, że celem społeczeństwa jest promowanie wolności i dobrego samopoczucia Czarnych. Ale Garrison poczuł rozczarowanie, gdy wkrótce zdał sobie sprawę, że ich prawdziwym celem jest zminimalizowanie liczby wolnych niewolników w Stanach Zjednoczonych. Stało się jasne, że Garrison, że ta strategia służyła jedynie dalszemu wspieraniu mechanizmu niewolnictwa.
„Wyzwoliciel”
W 1830 roku Garrison oderwał się od American Colonization Society i założył własną gazetę abolicjonistyczną, nazywając it The Liberator. Jak opublikowano w pierwszym numerze, motto Liberatora brzmiało: „Nasz kraj to świat – nasi rodacy to ludzkość.” Liberator był odpowiedzialny za początkowe budowanie reputacji Garnizonu jako abolicjonisty.
Garnizon szybko zdał sobie sprawę, że ruch abolicjonistyczny musi być lepiej zorganizowany. W 1832 r. pomógł założyć New England Anti-Slavery Society. Po krótkiej podróży do Anglii w 1833 r. Garrison założył American Anti-Slavery Society, narodowe organizacja, której celem jest zniesienie kary śmierci. Jednak niechęć Garrisona do podjęcia działań politycznych (zamiast po prostu pisać lub mówić o przyczynach abolicji) spowodowała, że wielu jego kolegów zwolenników abolicjonizmu stopniowo opuszczało pacyfistę. Garrison nieumyślnie stworzył rozłam wśród członków Amerykańskiego Towarzystwa Przeciwko Niewolnictwu. W 1840 r. Uciekinierzy utworzyli własną konkurencyjną organizację, zwaną American Foreign and Anti-Slavery Society.
W 1841 r. Wśród członków ruchu abolicjonistycznego doszło do jeszcze większej schizmy. Podczas gdy wielu abolicjonistów było zwolennikami Unii, Garrison, który uważał konstytucję za zwolenników niewolnictwa, uważał, że Unia powinna zostać rozwiązana. Twierdził, że w rzeczywistości wolne państwa i państwa zniewolone powinny zostać rozdzielone. Garrison stanowczo sprzeciwiał się aneksji Teksasu i stanowczo sprzeciwiał się wojnie meksykańsko-amerykańskiej. W sierpniu 1847 roku Garrison i wcześniej zniewolony Frederick Douglass wygłosili w Alleghenies serię 40 antyzwiązkowych przemówień.
Rok 1854 okazał się przełomowy w Ruchu Abolicji. Ustawa Kansas-Nebraska ustanowiła terytoria Kansas i Nebraska i uchyliła kompromis z Missouri z 1820 r., Który regulował przedłużenie niewolnictwa na poprzednie 30 lat. Osadnicy na tych obszarach, na mocy powszechnej suwerenności, mogli wybrać, czy pozwolą na niewolnictwo. Plan, który Garrison uważał za „bezwartościową transakcję dla północy”, przyniósł odwrotny skutek, gdy zwolennicy niewolnictwa i zwolennicy abolicji rzucili się do Kansas, aby głosować w sprawie losu niewolnictwa. Działania wojenne doprowadziły do korupcji i przemocy rządu. Wydarzenia z decyzji Dreda Scotta z 1857 r. Jeszcze bardziej zwiększyły napięcia wśród zwolenników i zwolenników niewolnictwa, ponieważ ustalono, że Kongres był bezsilny, aby zakazać niewolnictwa na terytoriach federalnych. Nie tylko Czarni nie byli chronieni przez Konstytucję, ale zgodnie z nią nigdy nie mogli zostać obywatelami USA.
W 1861 roku, gdy wybuchła wojna domowa w Ameryce, Garrison nadal krytykował konstytucję Stanów Zjednoczonych w Liberatorze, procesie oporu, który Garrison praktykował przez prawie 20 lat. Zrozumiałe jest, że niektórzy uznali to za zaskakujące, gdy pacyfista wykorzystywał również swoje dziennikarstwo do wspierania Abrahama Lincolna i jego polityki wojennej, nawet przed proklamacją o wyzwoleniu we wrześniu 1862 roku.
Kiedy wojna domowa dobiegła końca w 1865 roku Garrison wreszcie spełnił swoje marzenie: wraz z 13. poprawką niewolnictwo zostało zakazane w całych Stanach Zjednoczonych – zarówno na północy, jak i na południu.