Termin „cud jednego trafienia ”Może być drażliwym tematem dla wielu ludzi. Jest wielu artystów związanych z tym terminem, którzy faktycznie odnieśli inne sukcesy, ale jedna piosenka, która zdefiniowała ich w głównym nurcie, przyćmiła wszystko inne. Są inni ludzie, którzy słusznie mieli tylko jeden hit i potem już nigdy więcej nie słyszano, przynajmniej na poziomie komercyjnym. Po latach cudów jednego przeboju odtwarzanych bez końca w kanałach wideo i klasycznym radiu rockowym – a ponadto 25 września to National One-Hit Wonder Day – czas przyjrzeć się jednego trafienia, kto miał co najmniej jedną dobrą piosenkę, która była dobra. Jest ich całkiem sporo. Wiele z wybranych tutaj osób kontynuowało karierę jeszcze długo po tym wyjątkowym sensie.
Określając moje kryteria W tej szczególnej funkcji odrzuciłem pomysły od mojego przyjaciela z branży muzycznej Alexa Vitoulisa, który zna swoje listy przebojów w pliku d out. Jest wielu artystów, którzy mieli jeden wielki hit i inny drobny singiel z listy Top 40 lub którzy mieli popularne utwory klubowe lub radiowe, co utrudniało wybieranie „cudów jednego przeboju” do tej historii. W końcu zdecydowałem, że wybiorę artystów z jednym wielkim hitem i niczym innym, co uderzyło w Top 30 w sprzedaży, ponieważ szczerze mówiąc, nawet niewielki hit Top 40 nigdy nie ma takiego wpływu jak topper. Nie mówię tutaj o jakości piosenek, tylko o świadomości głównego nurtu.
Wyborów dokonano w różnych gatunkach i dekadach. Jest o wiele więcej piosenek i artystów, których można by tu uwzględnić. Wybrałem utwory i artystów, których uważałem za interesujących, i nie wykluczałem artystów z zagranicy, którzy byli więksi ojczyzną niż w Ameryce; Czuję, że więcej Amerykanów musi o nich wiedzieć. Ponadto są artyści, których uważamy za cuda jednego przeboju, którzy faktycznie mieli więcej niż jedną piosenkę, która odniosła sukces, w tym A-Ha, Kim Carnes i Eddy Grant, więc nie kwalifikowali się na tę listę.
Głównym celem tej funkcji jest legalne pokazanie, że byli artyści, którzy mieli więcej niż jedną wyjątkową melodię, z których niektórzy byli na skraju bycia większymi i zasługują na więcej uwagi, niż otrzymali. Czasami musimy spojrzeć poza oczywiste piosenki, szukając oznak prawdziwego talentu.
Nawet jeśli szydzisz z koncepcji cudów z jednym uderzeniem, pamiętaj tylko: to o jeden hit więcej niż ty lub ja kiedykolwiek dostaniemy.
„Key Key Karimba” Baltimory (1987)
Baltimora na zawsze będzie znana fanom muzyki lat 80. hit „Tarzan Boy” i jego śpiewny refren, ale wyprodukowali inne piosenki, które są równie zabawne. „Key Key Karimba” to jedna z tych melodii, wykorzystująca nastrojową progresję akordów, która buduje podnoszący na duchu chór dziecięcy w refrenie z filmem przedstawiającym przejście od dzieciństwa do dorosłości. Co zaskakujące, nie ukazał się poza ich rodzinnymi Włochami . Rozszerzona mieszanka taneczna dostępna na Spotify wydaje się nieco bardziej optymistyczna, a ta krótsza wersja albumu jest lepsza.
„Over My Head” Toni Basil (1983)
Na podstawie fenomenalnego sukcesu „Mickeya” łatwo nazwać Toni Basil cudownym hitem. Miała inne dobre piosenki, w tym ten oparty na syntezatorach, który znalazł się na liście 10 najlepszych klubowych utworów. Wiele osób nie zdaje sobie sprawy, że jej kariera taneczna i choreograficzna rozpoczęła się w latach sześćdziesiątych, kiedy pracowała z takimi artystami jak Dean Martin, Frank Sinatra , Elvis Presley i The Monkees. Wystąpiła także u boku Jacka Nicholsona w filmie Five Easy Pieces (1970). Jej kariera poza muzyką jest naprawdę imponująca, a dziś, po siedemdziesiątce, wciąż może tańczyć wokół ciebie. Naprawdę, po prostu zobacz którykolwiek z jej filmów, aby uchwycić więcej jej ruchów.
„Angel to You (Devil to Me)” autorstwa The Click Five (2005)
Ten bostoński kwintet ożenił się z wrażliwością na pop z początku lat 60. i wczesnego tysiąclecia, co uosabia ten utwór. Chociaż romantyczny singiel „Just The Girl” był tym, z którego stali się znani dzięki debiutanckiemu Greetings From Imrie House z 2005 roku (jedyny album z oryginalnym frontmanem Ericem Dillem), nie jest on tak interesujący jak ten rocker, który dostarcza wielkie gitary i harmonie wokalne w duchu wielkiego power popu z lat 80-tych. Odpowiednio, współautorem tego utworu był Paul Stanley ze sławy KISS. Z pewnością powinien zyskać większy rozgłos.
„Lunatic Fringe” Red Rider / Tom Cochrane (1981)
W 1991 roku trudno było uciec od kofeinowego hymnu Toma Cochranea „Life Is A Highway” – to pozytywne nastawienie przemawiało do wielu i denerwowało innych Co ciekawe, w poprzedniej dekadzie był liderem kanadyjskiego zespołu Red Rider, który nagrał nastrojową piosenkę „Lunatic Fringe”, która zajęła 11. miejsce w rockowych utworach radiowych.Ponieważ został użyty trzykrotnie w filmie Vision Quest (1985), a teledysk został pokazany w MTV, ta piosenka kwalifikuje ich jako kultowe cudo jednego przeboju tamtej dekady. To zabawne, że Cochrane później stał się cudem jednego przeboju 10 lat później jako artysta solowy. „Lunatic Fringe” jest dramatyczna, bardzo aktualna w dzisiejszych czasach i znacznie lepsza niż jego solowy przebój.
„Prelude / Nightmare” The Crazy World of Arthur Brown (1968)
Chociaż chwytliwy, elektryczny „Fire” był jego jedynym hitem, Arthur Brown z pewnością wyprzedził heavy metal, kiedy wydał swój pierwszy album w 1968 roku. niesamowity „Prelude” i mocno rockowy „Nightmare” sprawdzają się dobrze, a ten ostatni został wykonany przez Browna w filmie The Committee z 1968 roku, który zawierał ścieżkę dźwiękową Pink Floyd. „Nightmare” jest trochę bardziej agresywny i piskliwy niż „Fire” i zdecydowanie przykład solidnego ciężkiego rocka tamtej epoki. Płonące nakrycie głowy Browna również odwróciło głowę w tamtych czasach.
„Boys in Town” Divinyls (1983)
Do czasu, gdy ten australijski zespół zdobył swój bliski hit Top 10 „I Touch Myself” w 1991 roku, byli już aktywni w swoim rodzinnym kraju przez dekadę. Ten utwór był seksowny i popowy ale mniej lubię ich wcześniejsze dzieło rockowe. Piosenka i teledysk do „Boys un Town” z debiutanckiego albumu Divinyls pokazują wokalistkę Chrissy Amphlett w bardziej agresywnym wydaniu. Miała wyjątkową prezencję sceniczną, która uczyniła ją wspaniałą frontmenką. Niestety, zmarła na raka piersi w 2013 roku. Kolejną piosenką Divinyls, która pod względem brzmieniowym wypada pomiędzy tymi dwoma utworami, jest „Pleasure And Pain” z 1985 roku.
„Streets Of You” autorstwa Eagle-Eye Cherry (2018)
Syn trębacza jazzowego Dona Cherry, ten szwedzki piosenkarz i autor tekstów zdobył 5 przebojów dzięki szybszemu tempu „Save Tonight” w 1997 roku, który trafił również na osiem innych list przebojów Billboardu i pomógł przesunąć jego debiutancki album, Desireless, poza platynę. Chociaż po tym wydarzeniu odniósł umiarkowany sukces w singlach za granicą, Cherry nigdy nie zdobył kolejnego amerykańskiego przeboju. Wciąż tworzy muzykę, a tytułowy utwór z jego albumu z 2018 roku to szczera ballada o tym, jak porzucić związek i iść dalej. Zasługiwał na dużo więcej emisji i sukcesów, niż otrzymał, a wideo jest również przejmujące.
„Beauty On The Fire” Natalie Imbruglia (2001)
Kiedy modelka i aktorka Natalie Imbruglia pojawiła się na scenie z okładką „Torn” Ednaswapa w 1997 roku, wydawało się, że będzie następną wielką popową rzeczą, zwłaszcza po tym, jak zdobyła trzy nominacje do nagrody Grammy za jej debiut Left of the Middle. Z jakiegoś powodu sprawy nigdy się tutaj nie ułożyły, chociaż jej kolejne wydanie White Lilies Island było większym wysiłkiem. Piosenki miały bardziej charakter i były trochę odważniejsze. „Wrong Impression” to popowy hymn miłosny z osobowością, „That Day” jest surowy i jangowy, a „Beauty On The Fire” to marzycielski utwór elektro-popowy, który dodatkowo podkreśla jej emocjonalny zasięg.
” Gwiazdy ”Bobbyego McFerrina i Yo-Yo Ma (1992)
„ Dont Worry, Be Happy ”jest z pewnością jednym z tych kwintesencji -dobre hity z lat 80., których ogromnego sukcesu nie przewidywano. Była to pierwsza piosenka a capella, która trafiła na pierwsze miejsce listy przebojów Billboard Hot 100 singli w 1988 roku i zdobyła trzy nagrody Grammy, w tym Song of the Year. Prawdę mówiąc, McFerrin był znany w kręgach jazzowych ze swojego pięknego śpiewu, akrobatyki wokalnej i perkusji wokalnej, którą stosował w wielu różnych stylach kompozytorskich. Romantyczny „Stars” to utwór, który pojawił się na jego wspólnym albumie Hush z klasycznym wiolonczelistą Yo-Yo Ma , który wydali w 1992 roku i pomaga pokazać jego różnorodność, zwłaszcza w świetle jedynej nowatorskiej piosenki, którą wszyscy znają.
„Still Got This Thing ”Alannah Myles (1989)
„ Black Velvet ”był hitem nr 1 i zdobywcą nagrody Grammy dla kanadyjskiej piosenkarki Alannah Myles w 1989 roku. Wzięła wysłużony bluesowy groove i pracowała nad wspaniałym wokalem z maksymalnym efektem, a na jej debiutanckim albumie sprzedającym się platyną jest kilka innych utworów, które również się wyróżniają. Podczas gdy popowy „Love Is” właśnie zdołał przebić się przez Top 40, „Still Got This Thing” rządzi bardziej i jest kolejnym dobrym przykładem na to, jak podejmuje standardową blues-rockową progresję i podnosi ją mocnym występem. Ciekawostka: w 2001 roku wystąpiła w duecie z byłym piosenkarzem Rainbow, Joe Lynnem Turnerem w rockowej operze Nikolo Kotzeva Nostradamus.
„Change Your Ways” Rockwella (1984)
Jedyną piosenką, którą wszyscy pamiętają z Rockwell, jest bezczelna paranoiczna melodia „Somebodys Watching Me”, w której Michael Jackson śpiewał tak mocno w refrenach, że skłoniło to niektórych do myślenia, że to piosenka od Króla Popu. Rockwell zaliczył również niską pozycję w Top 40 za pomocą głupiego „Obscene Phone Caller”.Ale z zawodzącą gitarą elektryczną jako kotwicą, „Change Your Ways” jest bardziej interesujący i pokazuje również, że syn potentata Motown, Berryego Gordyego, był dobrym, poważnym piosenkarzem. „Runaway” to także przyzwoity kawałek popu napędzanego elektro z powrotem w dzień.
„Send Me a Postcard” autorstwa Shocking Blue (1968)
Pokolenie X wiedzą „Venus” poprzez okładkę Bananaramy, która była hitem nr 1 dla nich i dla Shocking Blue w 1970 roku. Jednak ta wcześniejsza grupa miała kilka hitów z pierwszej dziesiątki we Francji, Belgii, Norwegii i ich rodzinnej Holandii oraz odnotowała znaczną sprzedaż w całej Europie. we wczesnych latach 70-tych. Ten wcześniejszy kawałek jest ostrzejszy, bardziej dysharmonijny i stanowi miły dodatek do ich kanonu. Ladytron nagrał to w 2003 roku. Fani Nirvany słyszeli cover utworu Shocking Blue „Love Buzz”, który był ich pierwszym singlem, który pojawił się na ich debiutanckim albumie Bleach oraz w filmie Mad Love z 1995 roku z Drew Barrymore w roli głównej.
„Misery” Barrett Strong (1961)
Ci sami ludzie z pokolenia X prawdopodobnie znają „Money (Its What I Want)” od Barrett Silne dzięki wersji Beatlesów i niecodziennej okładce New Wave zespołu Flying Lizards z 1979 roku, na której znalazł się dziwnie monotonny wokal Deborah Evans-Stickland. Oryginalna piosenka Stronga, pierwszy hit Motown w historii, zdecydowanie odbiła się echem wśród zwolenników Poza tym jego cover „Misery” to nastrojowy kawałek Motown, który warto sprawdzić. Współpracując z producentem Normanem Whitfieldem, Strong pisał hity dla Marvina Gayea, Edwina Starra i The Temptations, których nagranie „Papa Was A Rollin Stone” zdobyło dla Strong nagrodę Grammy dla najlepszego R Piosenka B z 1973 roku. Strong był jednym z cudów jako piosenkarz, ale głównym twórcą hitów dla innych.
„Waiting for the Weekend” zespołu The Vapors (1980)
„Turning Japanese” zespołu The Vapors to jeden z najbardziej chwytliwych i prawdopodobnie najgłupszych hymnów rockowych lat 80., który regularnie tworzy listy cudów z jednym trafieniem Grupa miała hałaśliwe podłoże w swojej muzyce, szczególnie ze względu na grę na basie Stevea Smitha. „Waiting For The Weekend” to zabawny, chwytliwy numer, bardziej romantyczny w smaku niż jego pozornie onanistyczny poprzednik. Brytyjska grupa pierwotnie nagrała tylko dwa albumy i trwała od 1978 do 1981 roku, ale reaktywowała się w 2016 roku i od tego czasu grają koncerty z mieszanką oryginalnych i nowych członków. W maju tego roku wydali swój trzeci album, Together.
„Ring of Fire” zespołu Wall of Voodoo (1980)
Wall of Voodoo zdobył kultowy hit z lat 80. dzięki ekscentrycznemu „Mexican Radio”, piosence, która znalazła się prawie na liście Top 50, ale została szeroko nadana przez MTV. Mieli też inne interesujące melodie – przede wszystkim to surrealistyczne i niesamowicie brzmiące wykonanie „Ring Of Fire” Johnnyego Casha z ich pierwszej EP-ki. Cash wykonał to jako optymistyczną, pełną rogów melodię. Podczas gdy ta lista Discogs zawiera oryginalne kompozycje innych zespołów jako alternatywy, ta okładka jest naprawdę czymś wyjątkowym i całkowicie pasuje do tego, co Wall of Voodoo eksplorowało dźwiękowo. Ta wersja „Ring Of Fire” wykorzystuje również elektroniczne impulsy zamiast perkusji, a gitarowe solo sterowane sprzężeniem zwrotnym jest niepokojące . Co dziwne, zmarły gitarzysta Marc Moreland cytuje motyw Jerryego Goldsmitha do szpiegowskiego parodia Our Man Flinta z 1966 roku, tworząc okładkę w okładce.
„The Race” Yello (1988; Live in 2016)
Podczas gdy bezczelne „Oh Yeah” szwajcarskiego duetu muzyki elektronicznej Yello osiągnęło dopiero 51 miejsce na liście przebojów Hot 100 singli w Ameryce w 1985 roku, jego Znane użycie w filmach z lat 80., takich jak Wolny dzień Ferrisa Buellera, Tajemnica mojego sukcesu i Shes Out of Control sprawiło, że był to niezrównany hit dla zespołu. To był jedyny, jaki mieli w Ameryce. Duet odniósł większy sukces za granicą i wyprodukował jedne z najbardziej niezwykłych piosenek i teledysków lat 80-tych. Inną piosenką Yello, która jest licencjonowana w wielu filmach i programach telewizyjnych w Ameryce, jest „The Race”. Wersja na żywo jest tutaj zamieszczona, ponieważ pokazuje, jak ich elektroniczne dźwięki stały się bardzo organiczne podczas koncertu z żywą perkusją i pięcioosobową sekcją dętą. są niedocenianymi protoplastami EDM, którzy są bardziej interesujący niż większość, którzy poszli w ich ślady.