Subcutaan emfyseem, aandoening waarbij luchtbellen onder de huid vast komen te zitten. De aandoening kan optreden na een operatie of traumatische ongevallen en kan zich ook lokaal ontwikkelen in geval van gasgangreen. Een van de meest voorkomende oorzaken van onderhuids emfyseem is het scheuren van het longweefsel. Lucht die vrijkomt uit de longblaasjes (luchtzakjes in de longen) tijdens trauma zoekt een ontsnappingsroute uit de longen; een van de wegen die het kan volgen, is door het longweefsel naar het gebied tussen de longen (mediastinum). Vanuit het mediastinale gebied stijgt het naar de nek, waar het vast komt te zitten onder de huid.
Onderwaterduikers die perslucht inademen, worden soms getroffen door onderhuids emfyseem. Wanneer een duiker in het water afdaalt, neemt de externe druk op zijn lichaam evenredig toe met de diepte. Wanneer hij opstijgt, begint de lucht in de longen uit te zetten omdat er minder druk van buitenaf is om het in bedwang te houden. Als hij tijdens zijn opstijging zijn adem inhoudt of te snel stijgt of als ademhalingsobstructies het ontsnappen van lucht blokkeren, raken de longen overvol en scheuren ze. Als de lucht het pad naar het mediastinum en omhoog in de nek neemt, blijft het meestal opgesloten onder de huid in het nekgebied, waar de druk een gedeeltelijke instorting van de halsslagaders kan veroorzaken en de bloedstroom naar de hersenen kan verminderen, of de luchtpijp en de ademhaling belemmeren. Symptomen, meestal mild, kunnen zijn: pijn op de borst, een gezwollen, gezwollen nek, gevoelige huid, ademhalingsmoeilijkheden, cyanose (blauwe kleur op de huid), verminderde bloedsomloop, stemveranderingen en slikproblemen. Als ze ernstig zijn, wordt de getroffen persoon opnieuw gecomprimeerd in een hyperbare kamer (zie aldaar). Zie ook decompressieziekte; mediastinaal emfyseem.