In de wereld van eten is het afval van de ene gehemelte echt de schat van een ander. Neem bijvoorbeeld het geval van het ei. In de meeste westerse gerechten worden eieren behandeld als delicate eiwitten, die niet langer dan 10 minuten worden gekookt. In China worden eieren echter gedroogd en dagen of weken gekookt, waardoor de rijke, gouden dooier verandert in een zwavelhoudende, gefermenteerde massa. Misschien geef je de voorkeur aan roerei of over gemakkelijke eieren, maar voor velen is een perfect gerijpt ei een heerlijke traktatie.
Duizendjarige eieren nemen deze gewoonte tot het uiterste door. Hoewel ze ook bekend staan als eeuwenoude eieren, geconserveerde eieren en millennium-eieren, zijn deze termen allemaal een verkeerde benaming: de eieren worden slechts ongeveer 100 dagen uitgehard. Volgens de legende werd de traditie meer dan 600 jaar geleden geboren, toen een man in de provincie Hunan een voorraad eendeneieren ontdekte die begraven was onder gebluste kalk in zijn tuin. De avontuurlijke man proefde de eieren en genoot er genoeg van om zijn eigen batch te maken, deze keer voegde hij zout en thee toe voor de smaak.
Een duizendjarig ei ziet er heel anders uit dan zijn pas uitgekomen tegenhangers, met het wit dat lijkt op glanzend, amber Jell-O. In de eischaal zijn sneeuwvlokachtige patronen gegraveerd die door schimmels zijn gemaakt. De dooier is een harde bal, donkergrijs of groen gekleurd. Duizendjarige eieren worden meestal in plakjes gesneden en geserveerd naast zachte tofu of congeepap, of alleen met ingelegde gemberwortel.
Maar hoe smaken ze? De niet-ingewijden vinden het misschien moeilijk om de ammoniakgeur van duizendjarige eieren te krijgen, veroorzaakt door de reactie van de natuurlijke chemicaliën tijdens het uithardingsproces. De geur kan variëren van niet slechter dan een fijne Franse kaas tot een penetrante, kamerverwijderende stank. De eigenlijke smaak is scherp, samentrekkend en licht mineraal. Sommigen zeggen dat je kleine verschillen in de eieren kunt proeven, afhankelijk van de klei of thee die bij het conserveringsproces wordt gebruikt. Ze worden vaak vergeleken met een rijke kaas, maar dat kan zijn omdat geen algemeen gegeten voedsel in de westerse traditie enige gelijkenis vertoont met een duizendjarig ei.