Rozedma podskórna, zaburzenie polegające na uwięzieniu pęcherzyków powietrza pod skórą. Stan ten może wystąpić po operacji lub wypadkach pourazowych, a także może rozwinąć się lokalnie w przypadku zgorzeli gazowej. Jedną z częstych przyczyn rozedmy podskórnej jest pęknięcie tkanki płucnej. Powietrze uwalniane z pęcherzyków płucnych (worków powietrznych w płucach) podczas urazu szuka drogi ucieczki z płuc; jedną z dróg, które może on pokonać, jest przejście przez tkankę płucną do obszaru między płucami (śródpiersie). Z okolic śródpiersia unosi się do szyi, gdzie zostaje uwięziony pod skórą.
Podwodni nurkowie oddychający sprężonym powietrzem czasami cierpią na rozedmę podskórną. Kiedy nurek zanurza się w wodzie, ciśnienie zewnętrzne wywierane na jego ciało wzrasta proporcjonalnie do głębokości. Kiedy się wznosi, powietrze w płucach zaczyna się rozszerzać, ponieważ ciśnienie zewnętrzne jest mniejsze, aby je zatrzymać. Jeśli podczas wynurzania wstrzymuje oddech lub podnosi się zbyt szybko lub jeśli przeszkody w oddychaniu blokują ucieczkę powietrza, płuca ulegają przepełnieniu i pękają. Jeśli powietrze przechodzi drogę do śródpiersia i do szyi, zwykle pozostaje uwięzione pod skórą w okolicy szyi, gdzie ciśnienie może spowodować częściowe zapadnięcie się tętnic szyjnych i zmniejszyć przepływ krwi do mózgu lub otaczać tchawicy i utrudniają oddychanie. Objawy, zwykle łagodne, mogą obejmować bóle w klatce piersiowej, obrzęk i obrzęk szyi, tkliwość skóry, trudności w oddychaniu, sinicę (niebieski kolor skóry), zaburzenia krążenia, zmiany głosu i trudności w połykaniu. Jeśli są ciężkie, osoba dotknięta chorobą jest poddawana ponownej kompresji w komorze hiperbarycznej (q.v.). Zobacz także choroba dekompresyjna; rozedma śródpiersia.