Spowiedź
Jeśli to możliwe, poważnie chora osoba powinna zrobić wszystko, co w jej mocy, aby najpierw przystąpić do spowiedzi sakramentalnej. Przyjęcie innych sakramentów niekoniecznie zależy od spowiedzi sakramentalnej, ale ważna spowiedź gwarantuje, że dusza jest odpowiednio przygotowana do przyjęcia namaszczenia chorych i ostatecznej Komunii. Przygotowuje również duszę do otrzymania odpustu Apostolskiego Ułaskawienia, zwłaszcza jeśli kapłan nie jest obecny w chwili śmierci osoby.
Chory może prosić o spowiedź sakramentalną na wiele sposobów. . Jeśli czuje się wystarczająco dobrze, aby podróżować, może iść do spowiedzi w jednym z zaplanowanych terminów w swojej parafii. Jeśli chce jednocześnie otrzymać namaszczenie chorych, może umówić się na spotkanie z kapłanem w celu przyjęcia sakramentów ostatecznych. Jeśli przebywa w domu, on lub osoba działająca w jego imieniu może poprosić księdza o wizytę w celu spowiedzi.
Czasami mogą wystąpić trudności w przekonaniu zapracowanego księdza do odwiedzenia chorego pacjenta, zwłaszcza gdy ksiądz zwykle nie pełni obowiązków kapelana w szpitalu. Zalecam, aby chory lub jego opiekunowie nieustannie zwracali się do kapelana szpitala lub lokalnych parafii o wysłanie księdza. Nie traćcie ducha, nie przyjmujcie „nie” jako odpowiedzi i nie przyjmujcie delegatów niebędących kapłanami – takich jak diakoni lub nadzwyczajni szafarze Komunii Świętej – gdy potrzebne są sakramenty, które może ofiarować tylko kapłan (spowiedź, namaszczenie chorych).
Namaszczenie chorych
Nie otrzymawszy wcześniej namaszczenia chorych, ze zdziwieniem odkryłem, że sprawowanie tego sakramentu w całej jego formie, którą jest preferowany, gdy chory nie jest bezpośrednio zagrożony śmiercią, jest liturgią, a nie tylko namaszczeniem olejem. Oprócz namaszczenia obejmuje obrzęd pokuty (chyba że był poprzedzony spowiedzią sakramentalną), czytanie z Pisma Świętego, krótka homilia, litania i nałożenie rąk. Liturgię tę można sprawować tylko za jednego chorego lub za grupę chorych i można ją sprawować w czasie Mszy (KKK 1517). wzmocnienie, pokój i odwaga w pokonywaniu trudności towarzyszących stanowi poważnej choroby lub słabość starości. Ta łaska jest darem Ducha Świętego, który odnawia zaufanie i wiarę w Boga oraz wzmacnia przeciwko pokusom złego ducha, pokusie zniechęcenia i udręki w obliczu śmierci ”(KKK 1520).
Ostateczna Komunia
Najlepiej byłoby, gdyby ostatnim sakramentem, który katolik przyjmuje katolik, była Eucharystia, która działa jak wiatyk (łac. „zaopatrzenie w podróż”).
Komunia w Ciele i Krwi Chrystusa, przyjęta w tym momencie „przejścia” do Ojca, ma szczególne znaczenie i znaczenie. Jest to ziarno życia wiecznego i moc zmartwychwstania, zgodnie ze słowami Pana: „Kto spożywa moje Ciało i pije moją Krew, ma życie wieczne, a Ja go wskrzeszę w dniu ostatecznym”. Sakrament Chrystusa, który kiedyś umarł i zmartwychwstał, Eucharystia jest tutaj sakramentem przejścia ze śmierci do życia, z tego świata do Ojca (KKK 1524).
Komunię choremu kapłan może udzielić choremu po spowiedzi i namaszczeniu chorego, a także przy kolejnych okazjach przynosić choremu diakon lub szafarz nadzwyczajny. przyjąć ją, można im również przynieść Komunię św., aby wzmocnić ich zadania wobec chorego.
Kto może przyjąć ostatnie obrzędy?
Kodeks Prawa Kanonicznego stanowi, że ostatnie obrzędy mogą być udzielane każdemu katolikowi, który jest skłonny do ich przyjęcia, mogą być również udzielane ochrzczonym niekatolikom, „którzy nie mogą zbliżyć się do duchownego swojej wspólnoty i spontanicznie o nie proszą, pod warunkiem, że wykażą wiarę katolicką w odniesieniu do te sakramenty i są odpowiednio przygotowane ”(kan. 844). Jeśli chory nie jest ochrzczony, może poprosić o chrzest, który jest „bramą do sakramentów” (849). Prawo kanoniczne dodaje również: „Namaszczenie chorego nie może być udzielane tym, którzy uparcie trwają w jawnie ciężki grzech ”(1007).
Wszystkie ostatnie sakramenty są powtarzalne. Chory może prosić o spowiedź, ilekroć ma uzasadnione przekonanie, że tego potrzebuje.Może prosić o przynoszenie mu Komunii św. Codziennie lub co tydzień; jeśli nie przebywa w domu, powinien zazwyczaj szanować zasoby parafii przy rozdawaniu Komunii św. tym, którzy nie mogą uczestniczyć we Mszy św. Namaszczenie chorego może zostać powtórzone, jeśli choroba się pogorszy lub jeśli pacjent powróci do zdrowia po odzyskaniu zdrowia.
Ewangeliczna wartość ostatnich obrzędów
Nigdy nie wiadomo, czy bycie katolikiem w przestrzeni publicznej będzie okazją do dawania świadectwa o swojej wierze. Kiedy miałem wywieźć mnie na operację, zwróciłem się do koleżanki katolickiej, która towarzyszyła mi w szpitalu i poprosiłem ją o odmówienie mi Koronki do Bożego Miłosierdzia podczas operacji. Chętnie się zgodziła.
Nagle jedna z pielęgniarek, które przygotowywały mnie do operacji, zapytała: „Czy jesteś katolikiem?” Odpowiedziałem: „Tak. Jeśli coś mi się stanie, zadzwoń do księdza ”. Pielęgniarka odpowiedziała: „Czy chciałbyś odmówić Zdrowaś Mario, zanim pójdziemy?” Zgodziłem się i wszyscy razem odmówiliśmy Zdrowaś Maryjo.
Później przyszło mi do głowy, że modlitwę niewątpliwie słyszeli na całym oddziale inni pacjenci, którzy tego dnia przygotowywali się do operacji, oraz ich opiekunowie. oni również zostali pocieszeni, słysząc to wezwanie do Najświętszej Matki, prosząc ją, aby modliła się za nas, grzeszników, teraz iw godzinie naszej śmierci.