Uitnodiging door VN-operatie Lifeline SudanEdit
In maart 1993 Robert Hadley, een voormalig fotograaf en op dit moment de informatieofficier voor de VN-operatie Lifeline Sudan, bood João Silva en Kevin Carter aan om naar Sudan te komen en verslag uit te brengen over de hongersnood in Zuid-Sudan. Het was een aanbod om met de rebellen naar Zuid-Soedan te gaan. Silva zag dit als een kans om in de toekomst meer als oorlogsfotograaf aan de slag te gaan. Hij startte met de arrangementen en kreeg opdrachten voor de reiskosten. Silva vertelde Carter over het aanbod en Carter was ook geïnteresseerd om mee te gaan. Volgens collega-oorlogsfotograaf Greg Marinovich zag Carter de reis als een kans om enkele problemen op te lossen “waarin hij zich gevangen voelde”. Fotos maken in Soedan was een kans op een betere carrière als freelancer, en Kevin was blijkbaar “op de hoogte, gemotiveerd en enthousiast over de reis”. Om de reis te betalen kreeg Carter wat geld van de Associated Press en anderen, maar hij moest geld lenen van Marinovich, ook voor verplichtingen thuis. Carter en Silva wisten niet altijd dat de VN-operatie Lifeline Sudan “grote problemen had om financiering voor de Sudan-pannenkoek te krijgen”, legt Marinovich uit. Marinovich schreef verder: “De VN hoopten de hongersnood te publiceren … Zonder publiciteit om de noodzaak aan te tonen, was het moeilijk voor hulporganisaties om de financiering vast te houden”. Over de politieke meningsverschillen en gevechten “João en Kevin wisten hier niets van – ze wilden gewoon binnenkomen en fotos maken”.
Wachten in Nairobi Bewerken
Silva en Carter hadden zich zorgvuldig voorbereid op de reis. Ze stopten in Nairobi op weg naar Soedan. De nieuwe gevechten in Soedan dwongen hen voor onbepaalde tijd in Nairobi te wachten. Tussendoor vloog Carter een dag met de VN naar Juba in Zuid-Soedan om fotos te maken van een binnenschip, met voedselhulp voor de regio. Maar al snel veranderde de situatie weer. De VN kregen toestemming van een rebellengroep om voedselhulp naar Ayod te vliegen. Ook Rob Hadley vloog op een VN-licht vliegtuig en nodigde Silva en Carter uit om met hem naar Ayod te vliegen.
In AyodEdit
De volgende dag landden hun lichte vliegtuigen in het kleine gehucht Ayod met de vrachtvliegtuigen die kort daarna landden. De bewoners van het gehucht worden al enige tijd opgevangen door de VN-hulppost. Greg Marinovich en João Silva beschreven dat in het boek The Bang Bang Club, Hoofdstuk 10 “Flies and Hungry People”. Het kind werd al verzorgd voordat Kevin Carter en João Silva daar landden en Carter zijn beroemde foto nam. Marinovich schreef dat de dorpelingen al naast de landingsbaan stonden te wachten om het eten zo snel mogelijk te halen: “Moeders die zich bij de menigte hadden gevoegd die op eten wachtte, lieten hun kinderen achter op de nabijgelegen zandgrond.” Silva en Carter gingen uit elkaar om fotos te maken van zowel kinderen als volwassenen, zowel de levenden als de doden, allemaal slachtoffers van de catastrofale hongersnood die was ontstaan door de oorlog. Carter ging verschillende keren naar Silva om hem te vertellen over de schokkende situatie die hij zojuist had gefotografeerd. Getuige zijn van de hongersnood raakte hem emotioneel. Silva was op zoek naar rebellensoldaten die hem naar iemand met autoriteit konden brengen en toen hij enkele soldaten vond, voegde Carter zich bij hem. De soldaten spraken geen Engels, maar men was geïnteresseerd in Carters horloge. Carter gaf hem zijn goedkope polshorloge cadeau. De soldaten werden hun lijfwachten en volgden hen voor hun bescherming.
Om een week te blijven met de rebellen hadden ze de toestemming van een rebellencommandant nodig. Hun vliegtuig zou over een uur vertrekken en zonder de toestemming om te blijven zouden ze gedwongen worden te vliegen. Opnieuw gingen ze uit elkaar en Silva ging naar het kliniekcomplex om de rebel te vragen commandant en hij kreeg te horen dat de commandant in Kongor, Zuid-Soedan was. Dit was goed nieuws voor Silva, aangezien “hun kleine VN-vliegtuig daarheen ging”. Hij verliet de kliniek en ging terug naar de landingsbaan, met fotos van kinderen en volwassenen Hij kwam een kind tegen dat op zijn gezicht in de hete zon lag – hij nam een foto.
Carter zag Silva op de landingsbaan en zei tegen hem: “Je zult niet geloven wat ik heb gedaan. net neergeschoten! … Ik schoot dit joch op haar knieën neer, en veranderde toen mijn hoek, en plotseling was er een gier vlak achter haar! … En ik bleef maar fotograferen – veel filmpjes gemaakt! Silva vroeg hem waar hij de foto had gemaakt en keek rond om ook een foto te maken. Carter wees naar een plaats op 50 m afstand. Toen vertelde Carter hem dat hij de gier had weggejaagd. Hij vertelde Silva dat hij geschokt was door de situatie die hij zojuist had gefotografeerd en zei: “Ik zie dit allemaal, en het enige dat ik kan bedenken is Megan”, zijn jonge dochter. Een paar minuten later vertrokken ze uit Ayod naar Kongor.
In 2011 onthulde de vader van het kind dat het kind eigenlijk een jongen was, Kong Nyong, en opgevangen was door de VN-voedselhulppost. Nyong was volgens zijn familie vier jaar eerder, ca. 2007, overleden aan “koorts”.