SNCC, czyli Komitet Koordynacyjny Studentów ds. Nie Przemocy, był grupą praw obywatelskich utworzoną, aby dać młodym Czarnym więcej głosu w ruchu na rzecz praw obywatelskich. SNCC wkrótce stało się jedną z bardziej radykalnych gałęzi ruchu. W następstwie sit-in w Greensboro przy lunchu zamkniętym dla Czarnych, Ella Baker, ówczesna dyrektorka Konferencji Przywództwa Południowych Chrześcijan (SCLC), pomogła zorganizować pierwsze spotkanie tego, co stało się SNCC. Martwiła się, że SCLC, kierowany przez Martina Luthera Kinga Jr., nie miał kontaktu z młodszymi Afroamerykanami, którzy chcieli, aby ruch robił szybsze postępy. Baker zachęcał tych, którzy tworzyli SNCC, aby spojrzeli poza integrację na szersze zmiany społeczne i postrzegali zasadę niestosowania przemocy Kinga bardziej jako taktykę polityczną niż sposób na życie.
Czym był SNCC?
Nowa grupa odegrała dużą rolę w Freedom Rides, mającej na celu desegregację autobusów oraz w marszach organizowanych przez Martina Luthera Kinga Jr. i SCLC.
Pod przewodnictwem Jamesa Formana, Boba Mosesa i Marion Barry, Komitet Koordynacyjny Studentów Non-Violent także kierował większością akcji rejestracyjnych czarnych wyborców na południu. Trzech jego członków zginęło z rąk Ku Klux Klanu podczas Lata Wolności Mississippi w 1964 roku.
Wydarzenia takie jak wzmożone podziały między Kingiem a SNCC. Ten ostatni sprzeciwił się kompromisom na Narodowej Konwencji Demokratów w 1964 r., Gdzie partia odmówiła zastąpienia całkowicie białej delegacji z Mississippi zintegrowanymi Demokratami Wolności.
W 1966 roku Stokely Carmichael został wybrany na szefa SNCC i spopularyzował termin „czarna siła”, aby scharakteryzować nową taktykę i cele – w tym samodzielność Czarnych i stosowanie przemocy jako legalnego środka samoobrony. Zwrócił również uwagę na trudną sytuację Czarnych w centrach miast.
Następca Carmichaela, H. Rap Brown, poszedł dalej, mówiąc: „Przemoc jest tak samo amerykańska jak ciasto wiśniowe”. Ale pożary i zamieszki, które nastąpiły latem 1967 roku, doprowadziły do aresztowania Browna za podżeganie do zamieszek, a SNCC rozpadło się wkrótce potem, gdy sam ruch na rzecz praw obywatelskich rozpadł się.
CZYTAJ WIĘCEJ: Oś czasu ruchu na rzecz praw obywatelskich