Ile osób kiedykolwiek mieszkało na Ziemi?

Ten artykuł jest zaktualizowaną wersją jednej z najpopularniejszych funkcji na stronie PRB, szacującej liczbę osób, które kiedykolwiek się urodziły. Po raz pierwszy dokonaliśmy tego oszacowania w 1995 r., Z aktualizacjami w 2002, 2011, 2018 i 2020 r.

„Współcześni” Homo sapiens (czyli ludzie, którzy byli mniej więcej tacy jak my teraz) po raz pierwszy chodzili po Ziemi 50 000 lat temu. Od tego czasu, według szacunków Biura Informacji o Ludności (PRB), od tego czasu urodziło się ponad 108 miliardów członków naszego gatunku. Biorąc pod uwagę obecną populację na świecie wynoszącą około 7,5 miliarda (na podstawie naszych ostatnich szacunków z 2019 r. ), oznacza to, że ci z nas, którzy obecnie żyją, stanowią około 7 procent całkowitej liczby ludzi, którzy kiedykolwiek żyli.

PRB szacuje, że do 2050 roku około 113 miliardów ludzi będzie kiedykolwiek żyło na Ziemi.

Z pewnością obliczanie liczby ludzi, którzy kiedykolwiek żyli, jest częściowo nauką, a częściowo sztuką. Nie istnieją żadne dane demograficzne dotyczące 99% okresu istnienia człowieka. Mimo to, mając pewne założenia dotyczące populacji prehistorycznych, możemy uzyskać przybliżone wyobrażenie o tej historycznej liczbie (patrz Tabela 1).

Tabela 1. Ile osób kiedykolwiek L ived?

Uwagi: Liczby zaznaczone pogrubioną czcionką pochodzą z aktualizacji z 2019 roku. Szacunki dotyczące osób kiedykolwiek urodzonych odnoszą się tylko do urodzeń żywych; martwe urodzenia nie są liczone.
Źródło aktualizacji ze stycznia 2020 r .: Toshiko Kaneda, Charlotte Greenbaum i Kaitlyn Patierno, Światowy arkusz danych o populacji 2019 (Waszyngton, DC: Biuro informacji o populacji, 2019); Wydział Ludności Narodów Zjednoczonych, Perspektywy ludności na świecie: wersja z 2017 r. (Nowy Jork: Organizacja Narodów Zjednoczonych, 2017 r.).

Co możemy oszacować na temat populacji w prehistorii i historii?

Jakiekolwiek oszacowanie całkowitej liczby ludzi, którzy kiedykolwiek żyli, zależy zasadniczo od dwóch czynników: długości czasu, przez jaki ludzie przebywają na Ziemi, oraz średniej wielkości populacji ludzkiej w różnych okresach.

Naprawianie czas, w którym rasa ludzka rzeczywiście zaistniała, nie jest prosty. Hominidzi chodzili po Ziemi już kilka milionów lat temu, a różni przodkowie Homo sapiens pojawili się co najmniej 700 000 p.n.e. Według Organizacji Narodów Zjednoczonych Determinants and Consequences of Population Trends, współczesny Homo sapiens mógł pojawić się około 50 000 p.n.e.

U zarania rolnictwa, ok. 8 000 p.n.e., światowa populacja wynosiła około 5 milionów. (W tabeli podano bardzo przybliżone liczby, reprezentujące średnie oszacowanie zakresów podanych przez ONZ i inne źródła.) Powolny wzrost populacji w okresie 8 000 lat – od około 5 milionów do 300 milionów w 1 roku n.e. – skutkuje bardzo niskim tempem wzrostu wynoszącym zaledwie 0,0512 procent rocznie. Trudno jest określić średnią wielkość światowej populacji w tym okresie. Najprawdopodobniej populacje ludzkie w różnych regionach rosły lub spadały w odpowiedzi na głód, kaprysy stad zwierząt, działania wojenne oraz zmieniające się warunki pogodowe i klimatyczne.

W każdym razie życie było krótkie. Oczekiwana długość życia w chwili urodzenia prawdopodobnie wynosiła średnio tylko około 10 lat przez większość historii ludzkości. Szacunki średniej długości życia we Francji z epoki żelaza (od 800 p.n.e. do około 100 n.e.) szacuje się na zaledwie 10 lub 12 lat. W tych warunkach współczynnik urodzeń musiałby wynosić około 80 żywych urodzeń na 1000 osób, aby gatunek mógł przetrwać. Ujmując to z perspektywy, wysoki współczynnik urodzeń wynosiłby dziś około 45 do 50 żywych urodzeń na 1000 mieszkańców i jest obserwowany tylko w kilku krajach afrykańskich i kilku krajach Bliskiego Wschodu z młodymi populacjami.

Nasze narodziny założenie stopy procentowej znacząco wpłynie na oszacowanie liczby ludzi, którzy kiedykolwiek żyli. Uważa się, że śmiertelność niemowląt we wczesnych dniach współczesnej rasy ludzkiej była bardzo wysoka – prawdopodobnie 500 zgonów niemowląt na 1000 urodzeń, a nawet więcej. Dzieci prawdopodobnie stanowiły ekonomiczną odpowiedzialność w społeczeństwach zbieracko-łowieckich, co prawdopodobnie doprowadziło do praktyki dzieciobójstwa. W tych okolicznościach do utrzymania wzrostu populacji potrzebna byłaby nieproporcjonalnie duża liczba urodzeń, a to zwiększyłoby naszą szacunkową liczbę „urodzonych kiedykolwiek”.

Do 1 roku n.e. świat mógł mieć około 300 milionów ludzi. Szacunkowa liczba ludności Imperium Rzymskiego obejmująca Hiszpanię i Azję Mniejszą w 14 roku n.e. wynosi 45 milionów. Inni historycy jednak podają tę liczbę dwukrotnie wyższą, sugerując, jak nieprecyzyjne mogą być szacunki populacji z wczesnych okresów historycznych. .

Do 1650 roku światowa populacja wzrosła do około 500 milionów, co nie jest dużym wzrostem w porównaniu z szacunkami z 1 roku n.e. Średnie roczne tempo wzrostu było w tym okresie niższe niż tempo sugerowane w poprzednim okres od 8 000 pne do 1 n.e. Jedną z przyczyn nienormalnie powolnego wzrostu była czarna śmierć. Ta przerażająca plaga nie ograniczała się do XIV-wiecznej Europy, ale mogła zacząć się w zachodniej Azji około 542 roku n.e.i stamtąd rozprzestrzeniają się. Eksperci uważają, że połowa Cesarstwa Bizantyjskiego została zniszczona przez zarazę w VI wieku, co dało w sumie 100 milionów zgonów. Takie duże wahania liczebności populacji w długich okresach znacznie utrudniają oszacowanie liczby ludzi, którzy kiedykolwiek żyli.

Jednak do 1800 roku liczba ludności na świecie przekroczyła 1 miliard i od tego czasu trwa nadal. wzrośnie do obecnych 7,5 miliarda. Wzrost ten jest w dużej mierze napędzany postępami w medycynie i żywieniu, które obniżyły wskaźniki śmiertelności, umożliwiając większej liczbie ludzi dożycie wieku rozrodczego.

Jak uzyskać od 2 do 108 miliardów?

Oszacowanie liczby osób, które kiedykolwiek się urodziły, wymaga zatem wybrania wielkości populacji dla różnych okresów, od starożytności do współczesności, i zastosowania założonych współczynników urodzeń dla każdego okresu. Zaczynamy od samego początku – z zaledwie dwoma osobami (podejście minimalistyczne!).

Jednym z komplikujących czynników jest wzorzec wzrostu populacji. Czy doszło do jakiegoś poziomu, a następnie uległo gwałtownym wahaniom w odpowiedzi na głód i zmiany klimatyczne? Czy może rosło w stałym tempie z jednego punktu do drugiego? Nie możemy poznać odpowiedzi na te pytania, chociaż paleontolodzy stworzyli różnorodne teorie. Na potrzeby tego ćwiczenia przyjęto, że w każdym okresie aż do czasów współczesnych obowiązuje stałe tempo wzrostu. Współczynnik urodzeń ustalono na 80 na 1000 rocznie do 1 roku n.e. i 60 na 1000 od 2 n.e. do 1750 roku. Następnie wskaźniki spadły do najniższych 30-tek w okresie współczesnym.

To półnaukowe podejście daje szacuje się na około 108,4 miliardów urodzeń od zarania współczesnej rasy ludzkiej. Najwyraźniej okres 8000 p.n.e. do 1 roku n.e. jest kluczem do wielkości naszej liczby, ale niestety niewiele wiadomo o liczbie ludności w tamtych czasach. Gdybyśmy w ogóle mieli zgadywać, być może nasza metoda do pewnego stopnia nie docenia liczby urodzeń. Założenie stałego wzrostu liczby ludności we wcześniejszym okresie może spowodować niedoszacowanie średniej wielkości populacji w tym czasie. I oczywiście przesunięcie daty przybycia współczesnej ludzkości na planetę przed 50 000 pne również zwiększyłoby tę liczbę, chociaż być może nie bardzo.
Tabela 2. Migawka z historii populacji

Szacujemy, że żyje około 7 procent wszystkich urodzonych ludzi dzisiaj (patrz tabela 2). To właściwie dość duży procent, jeśli się nad tym zastanowić.

Toshiko Kaneda, starszy pracownik naukowy w PRB, podała szacunki liczby ludzi żyjących na Ziemi. Chcielibyśmy podziękować Carlowi Haubowi, byłemu starszemu demografowi w PRB, za stworzenie oryginalnej wersji tego artykułu.