Labors of Hercules

Terwijl ze overleven, worden de inspanningen van Heracles niet op een enkele plaats verteld, maar moeten ze uit vele bronnen opnieuw worden samengesteld. Ruck en Staples beweren dat er niet één manier is om de inspanningen te interpreteren , maar die zes bevonden zich in de Peloponnesos, met als hoogtepunt de herinwijding van Olympia. Zes anderen brachten de held verder weg, naar plaatsen die, volgens Ruck, alle voorheen bolwerken van Hera of de Godin waren en ingangen waren naar de onderwereld. In elk geval was het patroon hetzelfde: Heracles werd gestuurd om te doden of te onderwerpen, of om voor Eurystheus (als Heras vertegenwoordiger) een magisch dier of plant terug te halen.

Een beroemde afbeelding van het werk in de Griekse beeldhouwkunst is te vinden op de metopen van de tempel van Zeus in Olympia, die dateren uit de jaren 460 voor Christus.

Tijdens zijn werk werd Heracles soms vergezeld door een mannelijke compa nion (an eromenos), volgens Licymnius en anderen, zoals Iolaus, zijn neef. Hoewel hij verondersteld werd slechts tien arbeid te verrichten, leidde deze hulp ertoe dat twee werken werden gediskwalificeerd: Eurystheus weigerde te erkennen dat hij de Hydra had gedood, omdat Iolaus hem hielp, en de reiniging van de Augean stallen, omdat Heracles werd betaald voor zijn diensten en / of omdat de rivieren het werk deden. Bij verschillende van de inspanningen waren de nakomelingen (volgens verschillende verslagen) van Typhon en zijn partner Echidna betrokken, allemaal overwonnen door Heracles.

Een traditionele volgorde van de inspanningen die in de Bibliotheca van Pseudo-Apollodorus te vinden zijn, is:

1. Dood de Nemeïsche leeuw.
2. Dood de negenkoppige Hydra van Lerna.
3. Vang de Ceryneian Hind.
4. Vang het Erymanthische zwijn .
5. Reinig de Augean-stallen in één dag.
6. Dood de Stymphalian-vogels.
7. Vang de Kretenzische stier.
8. Steel de Merries van Diomedes.
9. Verkrijg de gordel van Hippolyta, koningin van de Amazones.
10. Verkrijg het vee van de reus met drie lichamen Geryon.
11. Steel er drie van de gouden appels van de Hesperiden.
12. Vang Cerberus en breng hem terug.

Ten eerste: Nemeïsche leeuwEdit

Heracles zwierf door het gebied totdat hij kwam naar de stad Cleonae. Daar ontmoette hij een jongen die zei dat als Heracles de Nemeïsche leeuw doodde en binnen 30 dagen levend terugkeerde, de stad een leeuw aan Zeus zou offeren, maar als hij niet binnen 30 dagen terugkeerde of stierf, zou de jongen zichzelf opofferen aan Zeus. Een andere versie beweert dat hij Molorchos ontmoette, een herder die zijn zoon aan de leeuw had verloren, en zei dat als hij binnen 30 dagen terugkwam, er een ram aan Zeus zou worden geofferd. Als hij niet binnen 30 dagen terugkeerde, zou het als rouwoffer aan de dode Heracles worden geofferd.

Terwijl hij naar de leeuw zocht, vloog Heracles enkele pijlen om hem te gebruiken, niet wetende dat zijn gouden vacht was ondoordringbaar. Toen hij de leeuw vond en schoot, schoot erop met zijn boog, ontdekte hij de beschermende eigenschap van de vacht toen de pijl onschadelijk tegen de dij van het wezen stuiterde. Na enige tijd liet Heracles de leeuw terugkeren naar zijn grot. De grot had twee ingangen, waarvan Heracles er één blokkeerde; hij ging toen de andere binnen. In die donkere en nauwe vertrekken verbaasde Heracles het beest met zijn knots en wurgde het met zijn immense kracht tot de dood. Tijdens het gevecht beet de leeuw een van zijn vingers af. Anderen zeggen dat hij er pijlen op schoot en het uiteindelijk in de niet-gepantserde mond schoot. Nadat hij de leeuw had gedood, probeerde hij hem met een mes van zijn riem te villen, maar dat mislukte. Hij probeerde toen het mes met een steen te slijpen en probeerde het zelfs met de steen zelf. Ten slotte zei Athena, die de benarde toestand van de held opmerkte, tegen Heracles om een van de eigen klauwen van de leeuw te gebruiken om de vacht te villen. Anderen zeggen dat de wapenrusting van Heracles in feite de huid van de leeuw van Cithaeron was.

Toen hij op de 30e dag terugkeerde met het karkas van de leeuw op zijn schouders, was koning Eurystheus verbaasd en doodsbang. Eurystheus verbood hem ooit nog de stad binnen te gaan; vanaf dat moment moest hij de vruchten van zijn arbeid buiten de stadspoorten tentoonstellen. Eurystheus vertelde Heracles dan zijn taken via een heraut, niet persoonlijk. Eurystheus liet zelfs een grote bronzen pot maken voor hem in om zich desnoods voor Heracles te verstoppen. Eurystheus waarschuwde hem toen dat de taken steeds moeilijker zouden worden.

Ten tweede: Lernaean HydraEdit

Heracles tweede werk was om de Hydra van Lerna te doden, die Hera had grootgebracht om Heracles te doden. Bij het bereiken van het moeras bij het Lernameer, waar de Hydra woonde, gebruikte Heracles een doek om zijn mond en neus te bedekken om zichzelf te beschermen tegen de giftige dampen.Hij vuurde vlammende pijlen in het hol van de Hydra, de bron van Amymone, een diepe grot waar het alleen uitkwam om naburige dorpen te terroriseren. Vervolgens confronteerde hij de Hydra met een oogstsikkel (volgens sommige vroege vaasschilderijen), een zwaard of zijn beroemde knots. Ruck en Staples (1994: 170) hebben erop gewezen dat de reactie van het chtonische wezen botanisch was: bij het afsnijden van elk van zijn koppen ontdekte hij dat er twee teruggroeiden, een uitdrukking van de hopeloosheid van zon strijd voor iedereen behalve de held. Bovendien was een van de hoofden van de Hydra – de middelste – onsterfelijk.

De details van de strijd zijn expliciet in de Bibliotheca (2.5.2): zich realiserend dat hij de Hydra hierin niet kon verslaan Zo riep Heracles zijn neef Iolaus om hulp. Zijn neef kwam toen op het idee (mogelijk geïnspireerd door Athena) om na elke onthoofding de nekstronken te verschroeien met een vuurvlam. Heracles sneed elk hoofd af en Iolaus schroeide de open stronken dicht. dat Heracles de strijd aan het winnen was, stuurde Hera een gigantische krab om hem af te leiden. Hij verpletterde hem onder zijn machtige voet. Hij hakte het ene onsterfelijke hoofd van de Hydra af met een gouden zwaard dat hem door Athena was gegeven. Heracles plaatste het onder een grote rots op de heilige weg tussen Lerna en Elaius (Kerenyi 1959: 144), en doopte zijn pijlen in het giftige bloed van de Hydra, en zo was zijn tweede taak voltooid. De alternatieve versie van deze mythe is dat nadat hij een hoofd had afgesneden, doopte hij zijn zwaard erin en gebruikte het gif ervan om elk hoofd te verbranden zodat het niet terug kon groeien. Hera, boos dat Heracles het beest had gedood dat ze had grootgebracht om hem te doden, plaatste het in de donkerblauwe kluis van de hemel als het sterrenbeeld Hydra. Vervolgens veranderde ze de krab in het sterrenbeeld Kreeft.

Later gebruikte Heracles een pijl die in het giftige bloed van de Hydra was gedoopt om de centaur Nessus te doden; en het besmette bloed van Nessus werd aangebracht op de tuniek van Nessus, waardoor de centaur postuum wraak nam. Zowel Strabo als Pausanias melden dat de stank van de rivier Anigrus in Elis, die alle vissen van de rivier oneetbaar maakte, naar verluidt vanwege het gif van de Hydra, gewassen van de pijlen die Heracles gebruikte op de centaur.

Ten derde: Ceryneian HindEdit

Eurystheus en Hera waren enorm boos dat Heracles overleefde de Nemeïsche leeuw en de Lernaean Hydra. Voor de derde bevalling vonden ze een taak waarvan ze dachten dat die de ondergang zou betekenen voor de held. Het was niet het doden van een beest of monster, aangezien al was vastgesteld dat Heracles zelfs de meest angstaanjagende tegenstanders kon verslaan. In plaats daarvan beval Eurystheus hem om de Ceryneian Hind te vangen, die zo snel was dat hij een pijl kon ontlopen.

Nadat hij met de zoektocht was begonnen, ontwaakte Heracles uit zijn slaap en zag hij de hindoe bij de glinstering op het gewei. Heracles joeg de hinde vervolgens een jaar lang te voet door Griekenland, Thracië, Istrië en het land van de Hyperboreërs. In sommige versies ving hij de achterste terwijl hij sliep, waardoor hij kreupel werd met een vangnet. In andere versies kwam hij Artemis tegen in haar tempel; ze zei hem het achterste te verlaten en Eurystheus te vertellen wat er allemaal was gebeurd, en zijn derde bevalling zou als voltooid worden beschouwd. Nog een andere versie beweert dat Heracles de Hind vasthield met een pijl tussen zijn voorpoten.

Eurystheus had Heracles deze taak opgedragen in de hoop Artemis woede op Heracles op te wekken vanwege zijn ontheiliging van haar heilige dier. Toen hij terugkeerde met de hinde, Heracles ontmoette Artemis en haar broer Apollo. Hij smeekte de godin om vergeving en legde uit dat hij het moest vangen als onderdeel van zijn boetedoening, maar hij beloofde het terug te geven. Artemis vergaf hem en verijdelde het plan van Eurystheus om haar te laten straffen hem.

Toen hij de hinde naar Eurystheus bracht, kreeg hij te horen dat het onderdeel zou worden van de menagerie van de koning. Heracles wist dat hij de hinde moest teruggeven zoals hij had beloofd, dus stemde hij ermee in om overhandigen op voorwaarde dat Eurystheus zelf naar buiten komt en het van hem overneemt. De koning kwam naar buiten, maar op het moment dat Heracles het achterste losliet, sprintte het terug naar zijn minnares en Heracles vertrok, zeggend dat Eurystheus niet snel genoeg was geweest .

Ten vierde: Erymanthian BoarEdit

Eurystheus was teleurgesteld dat Heracles alweer een ander wezen had overwonnen en vernederd was door de ontsnapping van de achterpoten, dus gaf hij Heracles een andere gevaarlijke taak. Volgens sommigen was de vierde taak om het angstaanjagende Erymanthian Boar levend terug te brengen naar Eurystheus (er is geen eenduidige beschrijving van de inspanningen). Op weg naar de berg Erymanthos waar het zwijn leefde, bezocht Heracles Pholus (“holbewoner”), een vriendelijke en gastvrije centaur en oude vriend.Heracles at met Pholus in zijn grot (hoewel de centaur zijn vlees rauw verslond) en vroeg om wijn. Pholus had maar één kruik wijn, een geschenk van Dionysus aan alle centauren op de berg Erymanthos. Heracles overtuigde hem om het te openen, en de geur trok de andere centauren aan. Ze begrepen niet dat wijn met water getemperd moest worden, werden dronken en vielen Heracles aan. Heracles schoot op hen met zijn giftige pijlen en doodde er velen, en de centauren trokken zich helemaal terug naar de grot van Cheiron.

Pholus was benieuwd waarom de pijlen zoveel dood veroorzaakten. Hij pakte er een op, maar liet hem vallen. , en de pijl stak zijn hoef en vergiftigde hem. Eén versie stelt dat een verdwaalde pijl Cheiron ook raakte. Hij was onsterfelijk, maar hij voelde nog steeds de pijn. Cheirons pijn was zo groot dat hij zich vrijwillig aanmeldde zijn onsterfelijkheid op te geven en neem de plaats in van Prometheus, die aan de top van een berg was vastgeketend om zijn lever dagelijks door een adelaar te laten eten. Prometheus “martelaar, de adelaar, zette zijn marteling op Cheiron voort, dus schoot Heracles hem dood met een pijl. Het is algemeen aanvaard dat het verhaal bedoeld was om Heracles te laten zien als de ontvanger van Cheirons overgegeven onsterfelijkheid. Dit verhaal is echter in tegenspraak met het feit dat Cheiron later Achilles leerde. Het verhaal van de centauren komt soms voor in andere delen van de twaalf werken, net als de bevrijding van Prometheus.

Heracles had Chiron bezocht om advies te krijgen over hoe hij het zwijn moest vangen, en Cheiron had hem gezegd te rijden het in dikke sneeuw, die deze arbeid halverwege de winter veroorzaakt. Heracles ving het zwijn, bond het en droeg het terug naar Eurystheus, die er bang voor was en zich in zijn half begraven opslagpithos bukte en Heracles smeekte om van het beest af te komen.

Ten vijfde: Augean stablesEdit

Het vijfde werk was het schoonmaken van de stallen van koning Augeas. Deze toewijzing was bedoeld om zowel vernederend als onmogelijk te zijn, aangezien dit goddelijke vee onsterfelijk was en een enorme hoeveelheid mest had voortgebracht. De Augean-stallen (/ d i n /) waren al meer dan 30 jaar niet schoongemaakt en er woonden meer dan 1.000 runderen. Het lukte Heracles echter door de rivieren Alpheus en Peneus om te leiden om het vuil weg te spoelen.

Voordat hij aan de taak begon, had Heracles Augeas om een tiende van het vee gevraagd als hij de taak in één dag had voltooid, en Augeas stemden toe, maar daarna weigerde Augeas de overeenkomst na te komen op grond van het feit dat Heracles de opdracht had gekregen de taak toch uit te voeren van Eurystheus. Heracles eiste zijn beloning op in de rechtbank en werd gesteund door Augeas zoon Phyleus. Augeas verbood hen beiden voordat de rechtbank had beslist. Heracles keerde terug, doodde Augeas en gaf zijn koninkrijk aan Phyleus.

Het succes hiervan arbeid werd uiteindelijk verdisconteerd omdat de stromende wateren het werk hadden gedaan om de stallen schoon te maken en omdat Heracles werd betaald voor het uitvoeren van de arbeid; Eurystheus stelde vast dat Heracles nog zeven arbeid te verrichten had.

Zesde: Stymphalian-vogels / h3>

Hoofdartikel: Stymphalian-vogels

Hercules en de Stymphalian-vogels

De zesde taak was het verslaan van de Stymphalian-vogels, mensetende vogels met bronskleurige snavels en scherpe metalen veren die ze naar hun slachtoffers konden lanceren. Ze waren heilig voor Ares, de god van de oorlog. Bovendien was hun mest zeer giftig. Ze waren gemigreerd naar Lake Stymphalia in Arcadië, waar ze snel broeden en het platteland overnamen, destroyi ng lokale gewassen, fruitbomen en stadsmensen. Heracles kon niet te ver het moeras in gaan, want het zou zijn gewicht niet dragen. Athena, die de benarde toestand van de held opmerkte, gaf Heracles een ratel die Hephaestus speciaal voor de gelegenheid had gemaakt. Heracles schudde de ratel en joeg de vogels de lucht in. Heracles schoot toen velen van hen neer met zijn pijlen. De rest vloog ver weg, om nooit meer terug te keren. De Argonauten zouden ze later tegenkomen.

Zevende: Cretan BullEdit

De zevende arbeid was om vangen de Kretenzische stier, de vader van de Minotaurus. Heracles zeilde naar Kreta, waar koning Minos Heracles toestemming gaf om de stier weg te halen en hem zelfs hulp aanbood (wat Heracles weigerde, waarschijnlijk omdat hij niet wilde dat de arbeid als voorheen verdisconteerd werd) De stier had grote schade aangericht op Kreta door gewassen te ontwortelen en boomgaardmuren te egaliseren. Heracles sloop achter de stier en gebruikte zijn handen om hem te smoren ( stoppen voordat het werd gedood), en vervolgens teruggestuurd naar Tiryns. Eurystheus, die zich op het eerste gezicht van het wezen in zijn pithos verstopte, wilde de stier offeren aan Hera, die Heracles haatte.Ze weigerde het offer omdat het glorie weerspiegelde op Heracles. De stier werd vrijgelaten en dwaalde de Marathon binnen, en werd bekend als de Marathon-stier. Theseus zou later de stier offeren aan Athena en / of Apollo.

Achtste: Mares of DiomedesEdit

Als de achtste van zijn twaalf werken, ook gecategoriseerd als de tweede van de niet-Peloponnees, werd Heracles door koning Eurystheus gestuurd om de merries van Diomedes te stelen. De waanzin van de merries werd toegeschreven aan hun onnatuurlijke dieet, dat bestond uit het vlees van nietsvermoedende gasten of vreemden van het eiland. Sommige versies van de mythe zeggen dat de merries ook vuur uitstoten als ze ademden. De Merries, die de schrik van Thracië waren, werden met ijzeren kettingen vastgebonden aan een bronzen kribbe in de nu verdwenen stad Tirida en werden Podargos (de gierzwaluw), Lampon (de glanzende), Xanthos (de gele) en Deinos ( of Deinus, de verschrikkelijke). Hoewel ze erg op elkaar lijken, zijn er kleine verschillen in de exacte details met betrekking tot de vangst van de merrie.

In één versie bracht Heracles een aantal vrijwilligers mee om hem te helpen bij het vangen van de gigantische paarden. Nadat hij de mannen van Diomedes had overweldigd, brak Heracles de kettingen waarmee de paarden waren vastgebonden en dreef de merries naar zee. Niet wetende dat de merries mensen aten en oncontroleerbaar waren, liet Heracles hen onder de hoede van zijn favoriete metgezel, Abderus, terwijl hij vertrok om tegen Diomedes te vechten. Bij zijn terugkeer ontdekte Heracles dat de jongen was opgegeten. Als wraak voerde Heracles Diomedes aan zijn eigen paarden en richtte hij vervolgens Abdera op naast het graf van de jongen.

In een andere versie bleef Heracles, die het eiland bezocht, wakker, zodat hij geen zijn keel doorgesneden door Diomedes in de nacht, en sneed de kettingen door die de paarden vasthielden toen iedereen sliep. Nadat hij de paarden op de hoge grond van een heuvel had doen schrikken, groef Heracles snel een greppel door het schiereiland, vulde het met water en zette zo de laaggelegen vlakte onder water. Toen Diomedes en zijn mannen zich omkeerden om te vluchten, doodde Heracles hen met een bijl (of een knuppel), en voerde Diomedes lichaam aan de paarden om ze te kalmeren.

In weer een andere versie nam Heracles eerst Diomedes gevangen en voerde hem aan de merries voordat ze werden vrijgelaten. Pas nadat ze zich realiseerden dat hun koning dood was, vielen zijn mannen, de Bistonians, Heracles aan. Toen ze zagen dat de merries op hen af stormden, geleid in een wagen door Abderus, keerden de Bistoniërs zich om en vluchtten.

Alle versies hebben het eten van mensenvlees dat de paarden rustiger maakt, waardoor Heracles de gelegenheid krijgt om hun mond dicht te binden, en breng ze gemakkelijk terug naar koning Eurystheus, die de paarden aan Hera opdroeg. In sommige versies mochten ze vrij rondlopen in Argos, omdat ze permanent kalm waren geworden, maar in andere gaf Eurystheus de opdracht om de paarden naar Olympus te brengen om aan Zeus te offeren, maar Zeus weigerde ze en stuurde wolven, leeuwen en beren om te doden. hen. Roger Lancelyn Green stelt in zijn Tales of the Greek Heroes dat de nakomelingen van de merries werden gebruikt in de Trojaanse oorlog en zelfs in de tijd van Alexander de Grote overleefden. Na het incident stuurde Eurystheus Heracles om de Gordel van Hippolyta terug te brengen.

Negende: Gordel van HippolytaEdit

Eurystheus” -dochter Admete wilde de gordel van Hippolyta, koningin van de Amazones, een geschenk van haar vader Ares. Om zijn dochter een plezier te doen, beval Eurystheus Heracles om de riem terug te halen als zijn negende werk.

Met een groep vrienden vertrok Heracles naar het eiland Paros, dat werd bewoond door enkele zonen van Minos. De zonen doodden twee van Heracles metgezellen, een daad die Heracles tot razernij bracht. Hij doodde twee van de zonen van Minos en bedreigde de andere bewoners totdat hem twee mannen werd aangeboden om zijn gevallen metgezellen te vervangen. Heracles stemde ermee in en nam twee van Minos mee. “kleinzonen, Alcaeus en Sthenelus. Ze zetten hun reis voort en landden aan het hof van Lycus, die Heracles verdedigde in een strijd tegen koning Mygdon van Bebryces. Nadat hij koning Mygdon had vermoord, gaf Heracles een groot deel van het land aan zijn vriend Lycus. Lycus noemde het land Heraclea. De bemanning vertrok vervolgens naar Themiscyra, waar Hippolyta woonde.

Alles zou goed zijn gegaan met Heracles als Hera er niet was geweest. Hippolyta, onder de indruk van Heracles en zijn heldendaden, stemde ermee in hem de riem te geven en zou dit hebben gedaan als Hera zich niet had vermomd en tussen de Amazones was gelopen om zaden van wantrouwen te zaaien. Ze beweerde dat de vreemden van plan waren de koningin van de Amazones weg te halen. Gealarmeerd vertrokken de vrouwen te paard om Heracles te confronteren.Toen Heracles ze zag, dacht hij dat Hippolyta al die tijd een dergelijk verraad had beraamd en nooit van plan was geweest de riem over te dragen, dus doodde hij haar, nam de riem en keerde terug naar Eurystheus.

Tiende: vee van Geryon

Het tiende werk was het verkrijgen van het vee van de reus met drie lichamen Geryon. In de meest volledige beschrijving in de Bibliotheca van Pseudo-Apollodorus, moest Heracles naar het eiland Erytheia in het uiterste westen (soms geïdentificeerd met de Hesperiden, of met het eiland dat de stad Cádiz vormt) om het vee te halen. Onderweg stak hij de Libische woestijn over en raakte zo gefrustreerd door de hitte dat hij een pijl op de zon schoot. De zonnegod Helios uit bewondering voor zijn moed schonk Heracles de gouden beker die Helios gebruikte om elke nacht van west naar oost over de zee te zeilen. Heracles reed de beker naar Erytheia; Heracles in de beker was een favoriet motief op aardewerk met zwarte figuren. Zon magische overdracht ondermijnt elke letterlijke geografie voor Erytheia, het “rode eiland” van de zonsondergang.

Toen Heracles in Erytheia landde, werd hij geconfronteerd met de tweekoppige hond Orthrus. Met één klap van zijn olijfhouten knots doodde Heracles Orthrus. Eurytion, de herder, kwam Orthrus helpen, maar Heracles behandelde hem op dezelfde manier.

Bij het horen van de commotie kwam Geryon in actie met drie schilden en drie speren en drie helmen op. Hij viel Heracles aan bij de rivier Anthemus, maar werd gedood door een van Heracles vergiftigde pijlen. Heracles schoot zo krachtig dat de pijl Geryons voorhoofd doorboorde, en Geryon boog zijn nek opzij, als een klaproos die zijn delicate vormen, waarbij ze in één keer zijn bloembladen afwerpen. “

Heracles moest toen het vee terug naar Eurystheus drijven. In Romeinse versies van het verhaal dreef Heracles het vee over de Aventijnheuvel op de toekomstige site van Rome. De reus Cacus, die daar woonde, stal een deel van het vee terwijl Heracles sliep, waardoor het vee achteruit liep zodat ze geen spoor achterlieten, een herhaling van de truc van de jonge Hermes. Volgens sommige versies dreef Heracles zijn overgebleven vee langs de grot, waar Cacus de gestolen dieren had verstopt, en ze begonnen elkaar te roepen. In andere versies vertelde Cacus “zus Caca Heracles waar hij was. Heracles doodde vervolgens Cacus en richtte ter plaatse een altaar op, later de plaats van het Forum Boarium in Rome (de veemarkt).

Om Heracles te ergeren, stuurde Hera een paardevlieg om het vee te bijten, te irriteren en uiteen te drijven. Binnen een jaar had Heracles ze teruggehaald. Hera stuurde toen een overstroming die het niveau van een rivier zo sterk verhoogde dat Heracles niet met het vee kon oversteken. Hij stapelde stenen in de rivier om het water ondieper te maken. Toen hij uiteindelijk het hof van Eurystheus bereikte, werd het vee geofferd aan Hera.

Elfde: Golden Apples of the HesperidesEdit

Nadat Heracles de eerste tien inspanningen had voltooid, gaf Eurystheus hem er nog twee, bewerend dat het doden van de Hydra telde niet (omdat Iolaus Heracles hielp), evenmin als het schoonmaken van de Augean Stables (ofwel omdat hij werd betaald voor de klus ofwel omdat de rivieren het werk deden).

De eerste extra arbeid was het stelen van drie van de gouden appels uit de tuin van de Hesperiden. Heracles ving eerst de Oude Man van de Zee, de van vorm veranderende zeegod, om erachter te komen waar de Tuin van de Hesperiden zich bevond.

In sommige variaties, Heracles, aan het begin of aan het einde van deze taak , ontmoet Antaeus, die onoverwinnelijk was zolang hij zijn moeder, Gaia, de aarde aanraakte. Heracles doodde Antaeus door hem omhoog te houden en hem in een berenomhelzing te verpletteren.

Herodotus beweert dat Heracles stopte in Egypte, waar koning Busiris besloot hem het jaarlijkse offer te brengen, maar Heracles barstte uit zijn ketenen. / p>

Heracles begaf zich eindelijk naar de tuin van de Hesperiden, waar hij Atlas tegenkwam die de hemel op zijn schouders hield. Heracles haalde Atlas over om de drie gouden appels voor hem te halen door aan te bieden de hemel een tijdje op zijn plaats te houden. Atlas kon de appels krijgen omdat hij in deze versie de vader was of anderszins verwant aan de Hesperiden. Dit zou de arbeid – zoals de Hydra en de Augean-stallen – hebben laten vervallen omdat Heracles hulp had gekregen. Toen Atlas terugkeerde, besloot hij dat hij de hemel niet terug wilde nemen, en bood in plaats daarvan aan om de appels zelf te leveren, maar Heracles bedroog hem door in te stemmen om in de plaats van Atlas te blijven op voorwaarde dat Atlas hem tijdelijk zou ontlasten terwijl Heracles zijn mantel. Atlas stemde toe, maar Heracles gaf toe en liep weg met de appels.Volgens een alternatieve versie doodde Heracles Ladon, de draak die de appels bewaakte. Eurystheus was woedend dat Heracles iets had bereikt waarvan Eurystheus dacht dat het onmogelijk kon worden gedaan.

Twaalfde: CerberusEdit

De twaalfde en laatste weeën was de gevangenname van Cerberus, de driekoppige , een hond met een drakenstaart die de bewaker was van de poorten van de onderwereld. Om zich voor te bereiden op zijn afdaling naar de onderwereld, ging Heracles naar Eleusis (of Athene) om ingewijd te worden in de Eleusinische mysteriën. Hij ging de onderwereld binnen en Hermes en Athena waren zijn gidsen.

Terwijl hij in de onderwereld was, ontmoette Heracles Theseus en Pirithous. De twee metgezellen waren door Hades gevangengezet omdat ze probeerden Persephone te ontvoeren. Een overlevering vertelt over slangen die zich om hun benen wikkelen en dan in steen veranderen; een andere dat Hades gastvrijheid veinsde en een feest bereidde om hen uit te nodigen om te gaan zitten. Ze zaten onbewust op stoelen van vergetelheid en waren permanent verstrikt. Toen Heracles Theseus voor het eerst uit zijn stoel had getrokken, bleef een deel van zijn dij eraan vastzitten (dit verklaart de zogenaamd magere dijen van Atheners), maar de aarde beefde bij de poging om Pirithous te bevrijden, wiens verlangen om de godin voor zichzelf te hebben zo beledigend was. hij was gedoemd om achter te blijven.

Heracles vond Hades en vroeg toestemming om Cerberus naar de oppervlakte te brengen, waarmee Hades instemde als Heracles het beest kon onderwerpen zonder wapens te gebruiken. Heracles overmeesterde Cerberus met zijn blote handen en slingerde het beest over zijn rug. Hij droeg Cerberus de onderwereld uit door een grotingang in de Peloponnesos en bracht het naar Eurystheus, die opnieuw zijn pithos in vluchtte. Eurystheus smeekte Heracles om Cerberus terug te brengen naar de Onderwereld, in ruil om hem te verlossen van alle verdere inspanningen toen Cerberus weer naar zijn meester verdween.