Z natury psy są zabawne i zdarza się, że czasami gonią za ogonami. Może jednak stać się problemem, gdy staje się powtarzalny, nadmierny, powoduje urazy lub przerywa codzienne funkcjonowanie psa. Jeśli zauważysz, że nie możesz odwrócić uwagi psa od gonienia za ogonem lub jeśli uważasz, że stało się to częstsze lub kompulsywne, udaj się na kontrolę do weterynarza. Mogą istnieć podstawowe problemy medyczne, które wymagają leczenia.
Dlaczego pies goni za ogonami?
Istnieje wiele powodów, dla których pies może gonić swój ogon. Może to być po prostu wyraz żartobliwego temperamentu lub krótka faza szczenięcia. Jednak ważne jest, aby wcześnie ustalić przyczynę, aby móc ocenić, czy konieczne jest leczenie weterynaryjne.
Rasa i wiek
Niektóre zwierzęta mają znane genetyczne predyspozycje do zachowań kompulsywnych, takich jak pogoń za ogonem. Na przykład ssanie z boku jest powszechne u dobermanów i wirowanie u bulterierów. Ważnym czynnikiem może być również wiek Twojego psa. Nagły początek pogoni za ogonem jest powszechny u starszych psów i często sygnalizuje stan psychiczny lub medyczny. Jednak u szczeniąt może to być nieszkodliwy przejaw zabawy.
Uwaga
Psy są zwierzętami towarzyskimi i nie ma nic, co kochają bardziej niż uwagę i uczucie ze strony swojego pana. Jeśli pies nauczy się, że ścigając swój ogon, zwraca na siebie uwagę właściciela, zachowanie jest znacznie bardziej prawdopodobne. Nawet negatywna uwaga, taka jak upomnienie psa, może działać jako pozytywne wzmocnienie.
Nadmierna energia
Nuda jest często reklamowana jako powód pogoni za ogonem, jednak zwykle nie jest to nuda, ale przyczyną jest raczej niewystarczający poziom aktywności fizycznej. Jeśli Twój pies ma wielką potrzebę ćwiczeń aerobowych, może zaangażować się w pogoń za ogonem, aby wywrzeć energię. W takim przypadku zachowanie powinno ustać wraz ze wzrostem poziomu aktywności.
Kontuzja
Jeśli zwierzę dozna urazu ogona (na przykład zatrzaśnięcia drzwiami), często próbuje złagodzić dyskomfort, ścigając ogon. Inne powierzchowne stany, takie jak podrażnienie skóry lub ukąszenia pasożytów (np. Pchły), również mogą powodować takie zachowanie.
Lęk
Pogoń za ogonem może być również objawem lęku lub problemów psychologicznych . Zachowanie zwykle zaczyna się od gonienia lub drapania ogona przez psa po urazie lub podrażnieniu. Ponieważ zachowanie jest pocieszające dla psa, może szybko stać się nawykową reakcją na wszystkie inne zagrożenia, nawet po wygojeniu się ogona lub ustąpieniu podrażnienia. W takich przypadkach mówi się, że pies stał się „uwarunkowany”. Chociaż jest to trudne do wyleczenia, tej formie lęku można w pewnym stopniu zapobiec, jeśli zostanie odpowiednio wcześnie przechwycona.
Przyczyny medyczne
Istnieją pewne schorzenia neurologiczne, które mogą powodować, że pies wiruje lub ściga swoje lub jej ogon. Chociaż rzadkie, poważne ściganie ogona jest przypisywane epilepsji i czasami jest opisywane jako objaw związany z napadem.
Diagnoza
W przypadku niektórych psów zachowanie znika w sposób naturalny, inne weterynaryjne może być wymagana interwencja w celu prawidłowego zdiagnozowania i leczenia podstawowych schorzeń. Z reguły, jeśli zachowanie staje się częstsze lub utrzymuje się dłużej niż tydzień, skontaktuj się z weterynarzem. Zazwyczaj przeprowadzają serię testów diagnostycznych, aby wykluczyć podstawowe przyczyny medyczne, w tym zaburzenia neurologiczne, urazy i alergie. Jeśli przyczyna jest psychologiczna, może być konieczne bardziej kompleksowe leczenie.
Leczenie
Działaj wcześnie
Jeśli Twój pies goni swój ogon, ważne jest, aby działaj wcześnie. Jeśli istnieje podstawowy problem medyczny, można go łatwo wyleczyć, zanim stanie się reakcją warunkową.
Terapia modyfikująca zachowanie
Jeśli Twój weterynarz określi przyczynę jako psychologiczną, być może będziesz musiał wdrożyć program modyfikacji behawioralnej. Wymaga to od właściciela zidentyfikowania i przewidzenia, kiedy pies prawdopodobnie będzie gonił swój ogon, oraz zainicjowania innej czynności, takiej jak zabawa piłką, trening, karmienie lub gryzak. Ważne jest, aby zrobić to przed rozpoczęciem pogoni za ogonem. Twój pies nauczy się wtedy pocieszać się w inny sposób. Jeśli nagradzałeś zachowanie pozytywną uwagą lub smakołykami, będziesz musiał usunąć wszystkie nagrody i może być konieczne zmniejszenie uwagi odwracając się lub odchodząc (i ignorując zachowanie).
Terapia lekowa
Obniżony poziom serotoniny i podwyższony poziom dopaminy mogą być związane z zaburzeniami kompulsywnymi, takimi jak gonienie za ogonem. Jeśli nie można zapanować nad zachowaniem psa, zmieniając jego otoczenie, może być konieczne zastosowanie terapii lekowej, takiej jak leki przeciwdepresyjne lub przeciwlękowe.Chociaż skuteczność leków może potrwać kilka tygodni, może to być świetny pośredni krok w opanowaniu kompulsywnych zachowań.
Wskazówki, jak powstrzymać psy przed gonieniem za ogonami
- Nie zwracaj uwagi na zachowanie (pozytywne lub negatywne) – najlepiej je ignorować.
- Zwiększ poziom aktywności swojego psa.
- Upewnij się, że Twój pies ma interaktywne zabawki, takie jak Kong® nadziewane masłem orzechowym.
- Monitoruj skórę swojego psa i ogólny stan zdrowia oraz zasięgnij porady weterynaryjnej, jeśli zauważysz pogoń za ogonem trwa nadal.