Niedzielne popołudnie na wyspie La Grande Jatte

Skład:
Seurat „s ba lanca jest starannie umiejscowiona i proporcjonalna, aby cała praca była interesująca. Rzeka po lewej jest pełna jachtów i łodzi wiosłowych, a równowagę tę równoważą ciasno ustawione duże postacie po prawej stronie.
W centrum pracy jest ożywiona aktywność, która sprawia, że centrum obrazu równie pociągający, jak prawa i lewa strona. Pomimo aktywności w tym obrazie, jednak umiejscowienie przez artystę postaci nadaje jego pracy pewną formalność i statyczność.
Postanowił przedstawiać tylko ludzi na boki lub na wprost sprawia, że cała scena wydaje się bardzo sztywna i przypomina żołnierzyki, co było wówczas krytyką artysty.
Paleta kolorów:
Seurat wykorzystuje tę technikę mieszania poprzez użycie cieni. W malarstwie tradycyjnym cienie są reprezentowane przede wszystkim przez kolor czarny. Przestrzegając zasad puentylizmu, Seurat jest w stanie zdefiniować swoje cienie kolorem, z którym się stykają. Najlepszym przykładem są spódnice kobiet. Ubrania kobiet w centrum utworu wydają się rzucać niebieski cień na ziemię. Cienie Seurata nie są tutaj definiowane tradycyjnymi środkami, ale zamiast tego są połączeniem kolorów w jego sąsiedztwie.
Tutaj mieszanka zieleni zapewnia niebieski cień, który nie jest zgodny z konwencjami rzucania cieni. Takie inne podejście do tworzenia cieni powtarza się w sukience kobiety po prawej stronie. Tam, gdzie mieszanka światła i zieleni rzuca żółtą aureolę na drzewa, ten sam efekt jest tu naśladowany. Sukienka kobiety tworzy delikatną żółtą linię przed początek cienia i ten żółty odcień można zobaczyć szczególnie z tyłu jej spódnicy.
Co więcej, cień jej sukienki jest lekko odcień niebieskiego, ponieważ kropki zielonej trawy Seurata przeplatają się z sukienką „niebieska i fioletowe kropki.
Wykorzystanie światła:
Wykorzystanie światła przez Seurat jest jednym z unikalnych punktów tego dzieła. Praca jest intensywnie przedstawiona, a wspaniałość słońca skąpi mieszkańców sceny w niebiańskim środku -południowy blask.
Tam, gdzie pokazuje to technika puentylizmu wyjątkowy aspekt polega na tym, że światło z lewej strony styka się z ludźmi i przedmiotami w pracy. Mieszanie takich kolorów jest głównym przedmiotem zainteresowania pointylizmu, a praca jego założyciela Seurata uosabia tę technikę.
Linia drzew na górze obrazu jest jednym z przykładów takiego mieszanego efektu. Świetlisty, jasny, biały dzień w górnej lewej części kawałka stopniowo staje się coraz mniej biały, aż płynnie łączy się z żywą zielenią liści drzew. Technika Seurata polega na tym, że takie maleńkie białe kropki są umieszczane obok kropek zieleni, aż do urzeczywistnienia odpowiedniego efektu.
Mieszanka bieli i zieleni tworzy częściowo żółtą aureolę, zanim całkowicie zmieni się w zielony. Seurat ” Technika pod tym względem bezpośrednio współgra z kołem kolorów, które wywarło ogromny wpływ na jego twórczość. Tutaj kolor zielony wtapia się w kolor żółty jako najjaśniejszy kolor na kole.
Perspektywa:
Większość widoku postaci skupia się na rzece po lewej stronie obrazu. Mimo że rzeka składa się tylko z niewielka część obrazu, jego ruchliwa część przykuwa wzrok widza. Postacie z przodu są również bardzo blisko widza, dzięki czemu sukienka kobiety z przodu jest celowo powiększona. Ona i idący z nią mężczyzna są największymi postaciami na obrazie o ogromnych proporcjach, a ich rozmiar równoważy to pracy.