Indiana Dunes National Lakeshore

Indiana Dunes National Park is een nationaal park van de Verenigde Staten in het noordwesten van Indiana.

Begrijpen

Geschiedenis

De geschiedenis van Indiana Dunes National Park valt uiteen in nederzettingen, behoud en parksegmenten.

Nederzetting

Joseph en Monee Bailly, de bonthandelaren, vestigde zich in 1822 aan de oevers van de Little Calumet River. De wetlands van de Indiana Dunes bleken een goede plek te zijn voor contacten tussen de Bailly-familie en de Pottawatomie-stam van Native Americans. In 1822 had de Pottawatomi-natie al een gevestigde levensstijl van dunelandgebruik ontwikkeld, inclusief het vangen van lokale bevers, wasberen en muskusratten.

Nadat de Pottawatomi-bevolking in de jaren 1830 en 1840 met geweld van de kustlijn van Lake Michigan was verdreven, legden spoorwegen lijnen aan door de Indiana Dunes in westelijke richting naar de snelgroeiende stad Chicago; maar de duinen zelf, met hun relatief onvruchtbare grond, kwamen relatief langzaam tot rust.

Behoud

Nadat de nieuw gevormde US Steel Corporation begon met de bouw van een enorm molencomplex in de duinen bij Gary, Indiana, liefhebbers van de duinen begonnen met pogingen om ze te behouden. De National Park Service bood in 1916 aan om een groot deel van het resterende duinland te beschermen als Sand Dunes National Park, maar veel lokale bewoners waren tegen het voorstel. In de jaren 1920 bewaarde de staat Indiana 2.182 hectare centraal duneland als Indiana Dunes State Park. Andere delen van het duneland werden ontwikkeld als de kleine gemeenschappen van Ogden Dunes, Dune Acres en Beverly Shores.

De Tweede Wereldoorlog en de vroege jaren van de Koude Oorlog verhoogden de druk op de Verenigde Staten om de staalproductie te verhogen. Om redenen van economische kolen- en ijzerertstoevoer is een van de meest efficiënte geografische locaties om staal te maken in de Verenigde Staten aan de zuidelijke grens van Lake Michigan. In de jaren vijftig en begin jaren zestig werden verschillende extra staalfabrieken geplaatst in de dunelands in gebieden die anders als park hadden kunnen worden behouden.

Nadat de voormalige Bethlehem Steel Corporation in 1962 haar Burns Harbour-molen had verworven en gebouwd. 64 leidde een publieke verontwaardiging en druk van activisten onder leiding van senator Paul H. Douglas (D-Ill.) Tot de oprichting van de Indiana Dunes National Lakeshore.

Nationaal park

De Indiana Dunes National Lakeshore werd in 1966 door het Congres opgericht. Het bezat aanvankelijk geen eigen land en de mogelijkheden voor landverwerving waren beperkt vanwege eerdere ontwikkelingen. Veel lokale bewoners waren begrijpelijkerwijs tegen een federale veroordeling. In de jaren tachtig was een groot deel van de 15.000 hectare land van het huidige IDNL (vanaf 2006) verworven. De federale overheid heeft het Indiana Dunes State Park officieel opgenomen binnen de grenzen van de nationale oever van het meer, maar heeft de staat toegestaan een aparte toegangsprijs voor het staatspark te handhaven en in rekening te brengen.

Tegen 2006, de Lakeshore was gekomen om acht afzonderlijke percelen land aan het strand van Lake Michigan te omvatten, evenals talrijke percelen landinwaarts vanaf het meer. Omdat het nationale park werd gesticht nadat een groot deel van het drogere land al was ontwikkeld, zijn veel van de landinwaarts gelegen percelen die de huidige oever van het meer vormen rivierbodems of zanderige wetlands.

In februari 2019 ondertekende het Congres wetgeving van kracht. om Indiana Dunes National Lakeshore te hernoemen in Indiana Dunes National Park, waarmee het het eerste nationale park in Indiana wordt.

Landschap

De Indiana Dunes, waarvan het Indiana Dunes National Park (IDNP) behoudt een deel, is een relatief recent product van zandafzetting, golferosie en winderosie op de zuidpunt van Lake Michigan. Tijdens het opwarmingsproces dat de laatste ijstijd beëindigde, steeg het meer in verschillende perioden tot veel hoger dan het huidige meerniveau en legde het zandige oevers en stranden vast op punten die nu landinwaarts zijn vanaf de huidige kustlijn. De huidige golven en stromingen van het meer zorgen ervoor dat er steeds meer zand aan land komt uit de bedden onder het oppervlak van het huidige meer. Dit zand, verder gevormd door wind en voeterosie, is de huidige Indiana Dunes geworden.

Flora en fauna

Veel soorten ecosystemen kunnen gemakkelijk worden herkend door amateurs.Ecosysteemtypes, en karakteristieke grassen en bloeiende planten, die voorkomen in de Indiana Dunes zijn de volgende:

• Zandduinen – helmgras, cactusvijg, puccoon
• Wetlands (moerassen , moerassen en moerassen) – goudsbloem, stinkdierkool
• Vijvers – blaasjeskruid, gentiaan
• Prairies – susan met zwarte ogen, vlinderwier, guldenroede, lupine, prairiegras
• Savannes – asters, prairiegras
• Droge bossen – akeleien, hepatica, Solomons zeehond
• Natte bossen – Hollandse rijbroek, hepatica, trillium, violet

De meest voorkomende grote boom in de Indiana Dunes is de zwarte eik. Er zijn ook tal van cottonwoods. Jack-dennen groeien vaak in verbrande of verstoorde gebieden, en er zijn verschillende bosjes suikeresdoorns (de boerderij van Bailly / Chellberg laat in het vroege voorjaar ahornsiroop koken). Een bosje papieren berken op de Cowles Bog Trail is naar verluidt de meest zuidelijk gelegen populatie van deze soort die zich op natuurlijke wijze voortplant in het gebied van de Grote Meren.

Vanaf januari 2006 leefden er in grote hoeveelheden witstaartherten in Indiana Duinen. De gewone Noord-Amerikaanse moeras- en bosknaagdieren, zoals bevers, muskusratten en eekhoorns, zijn gemakkelijk te zien.

Klimaat

De Indiana Dunes maken deel uit van de gematigde kustlijn van de Grote Meren, gekenmerkt door relatief gelijkmatige hoeveelheden regen / sneeuw het hele jaar door, maar grote temperatuurverschillen. Een kustlijn van de duinen die in augustus vol zwemmers is, kan in februari worden aangekoekt met onveilige maar majestueuze planken pakijs.

Stap in

Met de auto

Het Indiana Dunes-gebied is vanuit Chicago bereikbaar via de Interstates 80, 90 en 94; van Indianapolis via Interstate 65; vanuit Detroit via Interstate 94; en van Cleveland en de oostkust via Interstates 80 en 90. De Amerikaanse snelwegen 12 en 20 lopen rechtstreeks door het park.

Met de trein

De Indiana Dunes wordt bediend door de Chicago, South Shore & South Bend elektrische spoorweg, ook wel bekend als de “South Shore Line “, vanuit Chicago, Michigan City en South Bend. In het weekend rijden er ongeveer 12 treinen via de IDNL enkele reis, met 9 treinen in elke richting op zaterdag, zondag en feestdagen.

Vergoedingen / vergunningen

Vanaf 1 januari 2006 de toegangsprijs voor het betreden van het Indiana Dunes State Park-gedeelte van het National Park bedroeg $ 10,00 per motorvoertuig. De vergoeding dekt de bestuurder en passagiers, en er is een korting voor motorvoertuigen met kentekenplaten van Indiana.

Een van de IDNL-stranden, West Beach nabij Beverly Shores, heeft een zomerparkeer- en toegangsprijs. Vanaf december 2005 bedroeg het aangekondigde parkeertarief $ 6,00 per motorvoertuig, $ 30,00 per bus en $ 1,00 per voetganger of fiets. Vanaf half mei worden toeslagen in rekening gebracht op West Beach voor de duur van het zomerzwemseizoen (geen vaste einddatum).

De meeste binnenlandse delen van het Indiana Dunes National Park kunnen het hele jaar door worden bezocht zonder toegangsprijs. Tijdens seizoensfestivals kunnen parkeerkosten in rekening worden gebracht.

Verplaats je

Zie

• Lake Michigan
  • Lake Michigan is zichtbaar op korte loopafstand van een van de parkeerterreinen voor toegang tot het strand. Bezoekers met beperkte mobiliteit kunnen het meer bekijken vanaf Lakefront Drive via Beverly Shores of vanaf de parkeerplaats van Dunbar Ave.
  • Rijd naar Portage Lakefront en Riverwalk. Hier heb je een spectaculair uitzicht naar het noorden over Lake Michigan. Op heldere dagen of dagen waarop wolken boven het water hangen, kun je de skyline van Chicago in het noordwesten zien.
• Mt. Baldy
  • Terwijl wandelen naar de top een uitdaging is, en de moeite waard is, kun je de bewegende zuidkant vanaf de Mt. Baldy parkeerplaats. In een winderig jaar zal het weer een voet naar het perceel verplaatsen.
• Inland Marsh Overlook
  • Een unieke attractie is het moerasuitzicht. Een niet-imposante parkeerplaats en een picknicktafel zijn de enige aanwijzing dat dit korte pad bestaat. Het is allemaal promenade en gemakkelijk te bereiken met een rolstoel of rollator. Je loopt een klein stukje over een brug tussen twee met bomen bedekte duinen. Vanaf het maaiveld tot aan de boomtoppen en er zijn geen trappen. Als je eenmaal aan het uitkijkpunt bent, zie je een uitgestrekt moeras in het binnenland. Tijdens de migratie kan het gebied groepen arctische zwervers en andere zomerbewoners uit de tropen herbergen.

Attracties in de buurt zijn onder meer:

• The Depot of Beverly Shores – South Shore Line Passenger Depot,
• Museum and Art Gallery – 525 Broadway, Beverly Shores (op US 12)

Doen

Wandelen

De duinen hebben kilometerslange wandelpaden en stranden. Buiten het directe park zijn vele attracties, zoals een kleine waterpark en diverse antiekwinkels.De Calumet Trail, een multi-use, geplet kalksteenpad waar fietsen acceptabel is, loopt ook in het algemeen in oost-west richting door het oostelijke deel van het park en biedt toegang tot het Indiana Dunes State Park en steden in het oosten. Dit pad biedt geen uitzicht op Lake Michigan, maar loopt langs een bosrijk gebied waar vaak herten en andere dieren in het wild te zien zijn, vooral s morgens vroeg.

Zwemmen

De stranden, vanwege het diepblauwe, vaak heldere water, evenals de enorme duinen en het overvloedige zand dat ze brengen, zijn prachtig. Industriële vergezichten in de verte kunnen de landelijke impact verminderen, hoewel ze met een goed gevoel voor humor en waardering voor het vreemde kunnen bijdragen aan de ervaring. De ergste industriële overtreder is de grote energiecentrale ten oosten van het park, die zowel vanaf Central Beach als vanaf het strand onder Mt Baldy goed zichtbaar is. Een over het algemeen handige tip is dat de stranden dichter bij Chicago zijn. Het minst druk zijn gemiddeld de twee in het oosten (Central en Mt Baldy). Naar het strand van het staatspark gaan is ook een goede manier om meer strandruimte te krijgen, aangezien Indiana een toegangsprijs vraagt. Als je uit een drukker deel van het land aan de oostkust of Californië komt, heb je natuurlijk het gevoel dat je buitengewoon veel ruimte hebt, ongeacht welk strand je kiest.

Van West naar Oost:

• West Beach – het enige strand ten westen van de haven van Indiana en zijn staalfabrieken. Het ligt direct aan het Long-meer en er zijn verschillende mooie, korte paden door het bos. Omdat het het grootste (aantoonbaar) en meest bezochte park van het park is, heeft het ook de meeste voorzieningen.
• Porter Beach – net ten westen van het staatsparkgedeelte van de kustlijn.
• De stranden van Kemil en Dunbar – minder dan een halve mijl van elkaar verwijderd, Kemil is toegankelijk voor gehandicapten.
• Uitzicht op het meer – samen met Kemil en Dunbar Stranden, Lake View is een van de meest geïsoleerde stranden van industriële vergezichten.
• Central Beach – aangezien het ver genoeg naar het oosten ligt, is Central Beach een van de meest bezochte stranden, ondanks dat het zeer gemakkelijk te bereiken is – niettemin Mt Baldy heeft waarschijnlijk de titel van meest afgelegen.
• Mt Baldy is de naam van de hoogste duin van het park, en gezien de hoogte van de duinen rond het strand, is dit strand het meest inspannende om te bereiken. De uitzichten vanaf de top van de “berg” zijn best mooi, en belonen de zware ademhaling die je op het pad naar de top zult doen. Laat je echter niet afschrikken door de angstaanjagende bewegwijzering, de tocht is echt niet te zwaar, want het is een lichte helling die naar boven leidt. Maar zelfs op een lichte helling in zand lopen, is een stuk moeilijker dan op vaste De val van Mt Baldy naar het strand is extreem, en ronddwalen op de steile helling is een slecht idee – zand is zacht, maar je kunt genoeg snelheid oppikken om naar beneden te rollen om jezelf ernstig te verwonden. Er is een alternatief pad verderop langs het Mt Baldy-pad dat je naar het strand brengt zonder de scherpe helling. Mount Baldy lijdt aan toenemende erosie, gedeeltelijk als gevolg van wandelen buiten het pad. Wandel alleen het hoofdpad op Mt Baldy.

Vogels kijken

De Indiana Dunes, gelegen aan de zuidpunt van Lake Michigan, is een natuurlijk tussenstation voor de jaarlijkse migratie van vogels. Meer dan 300 soorten vogels leven of trekken door het park. De grootste concentraties zijn tijdens de lente (april-mei) en herfst (september-oktober) migraties.

Picknick

Er zijn talloze picknickplaatsen voor degenen die er een dag van willen maken. Picknicken op de stranden mag natuurlijk wel. Op het strand zijn GEEN glazen containers toegestaan. In de buurt van enkele van de stranden vind je picknicktafels, waaronder een grote familie- / groepspicknickplaats op West Beach en familietafels op Mt. Baldy. Vanuit het westen zijn er picknickplaatsen: West Beach, Bailly Homestead-Chellberg Faram, Tremont ( wegrestaurant op US 12), Ly-co-ki-we Horse and Hiking trailhead (US 20), Lake View strandtoegangspunt (Lakefront Dr, Beverly Shores), Central Beach Access Point en Mt. Baldy. Branden zijn niet toegestaan op elk van de stranden. Dat geldt ook voor grillen op de stranden en elk strand ten oosten van State Park Road.

Paardrijden

Paardrijden is beperkt tot de Ly-co-ki -we paarden- en wandelpad, ter hoogte van US 20 op Schoolhouse Road. Er zijn geen stallen in het park. Ruiters moeten hun eigen paarden meenemen. Op zonnige zaterdagen is dit een geweldig gebied om een verscheidenheid aan paarden te bekijken. Geen honden of alle andere dieren zijn toegestaan, behalve paarden.

Vissen & Varen

Voor vissen is een visvergunning van de staat Indiana vereist ense. De meeste visgebieden zijn langs beekjes en bij enkele vijvers in het park. De nieuwste toegang voor vissen is Portage Lakefront en Riverwalk. Gelegen net ten westen van U.S. Steel langs de Burns Waterway, er is parkeergelegenheid en een loopbrug langs de toegangswand van de waterwegen. Hier kun je vissen in de wateren van Lake Michigan.Andere toegangen om te vissen zijn beschikbaar bij Long Lake (toegangsweg West Beach), Burns Waterway en Lake Michigan (Portage Lakefront en Riverwalk), Little Calumet River (via het AmeriPlex-toegangspad) en de Little Calumet in the Heron Rookery.

Kopen

Er zijn geen diensten in het park, maar het park heeft tal van gemeenschappen die grenzen aan de grenzen. Concentraties van restaurants, waaronder fastfoodrestaurants en familierestaurants, bevinden zich bij de grote knooppunten van de snelweg :

Als je wat rond wilt snuffelen, kun je veel kleinere / lokale restaurants vinden in de nabijgelegen gemeenschappen.

Drinken

Accommodatie

Er zijn geen accommodatie-opties in de staats- of nationale parken behalve kamperen, maar de nabijgelegen steden Chesterton en Porter hebben wel accommodatie beschikbaar.

Camping

De IDNL bevat Dunewood Campground, een kampeerterrein met 79 plaatsen dat wordt beheerd door de National Park Service. Vanaf december 2005 bedroeg het tarief $ 15,00 per dag. De camping is redelijk open met weinig bomen tussen de locaties. Er zijn twee grote moderne badhuizen met douches en er zijn verschillende pit-toiletten verspreid. Het duingebied is allemaal zand en de camping is geen uitzondering. Gras is in sommige gebieden schaars en verwacht overal zand te krijgen. De camping is vaak op de vrijdag vóór de meeste zomerweekenden vol, dus het loont de moeite om vroeg aan te komen om een kampeerplek veilig te stellen.

Backcountry

Het National Park heeft geen wildernis en ook geen backcountry. Overnachtingen zijn alleen toegestaan op Dunewood Campground, de camping van het State Park of lokale motels die zich langs de grens van het park kunnen bevinden. Alle parkeerterreinen voor toegang tot het strand zijn gesloten in de schemering omdat er s nachts geen gebruik van de stranden is. / p>

Blijf veilig

Lake Michigan kan sterke riptides hebben en er zijn geen strandwachten op verschillende delen van het strand. Let op de waarschuwingsborden bij strandingangen. Soms adviseren ze om het water niet in te gaan bij allemaal. Tijdens de winter vormt pakijs zich in dikke brokken, maar het is zeer gevaarlijk om op te lopen.

Binnen de beboste delen van dit park, meer landinwaarts van de stranden en duinen, is er een zeldzame kans om tegen te komen. de enige giftige slang in het gebied, de massassauga-ratelslang. Het is echter niet agressief als het met rust wordt gelaten, nauwelijks de krachtigste ratelaar, en de kans om er een tegen te komen is nihil.

Ga weg

Dit artikel is een overzicht en heeft meer inhoud nodig. Het heeft een sjabloon, maar er is niet genoeg informatie aanwezig. Duik alsjeblieft naar voren en help het groeien!