SDK może mieć postać interfejsów programowania aplikacji (API) w postaci wbudowanych w urządzenie bibliotek funkcji wielokrotnego użytku używanych do połączenia z określonym językiem programowania lub może to być tak złożone, jak narzędzia specyficzne dla sprzętu, które mogą komunikować się z określonym systemem wbudowanym. Typowe narzędzia obejmują narzędzia do debugowania i inne narzędzia, często prezentowane w zintegrowanym środowisku programistycznym (IDE). Pakiety SDK mogą zawierać przykładowe oprogramowanie i / lub uwagi techniczne wraz z dokumentacją oraz samouczki pomagające wyjaśnić kwestie związane z podstawowym materiałem referencyjnym.
Zestawy SDK często zawierają licencje, które czynią je nieodpowiednimi do tworzenia oprogramowania przeznaczonego do tworzenia w ramach niezgodna licencja. Na przykład zastrzeżony pakiet SDK jest generalnie niekompatybilny z tworzeniem wolnego oprogramowania, podczas gdy pakiet SDK na licencji GPL może być niekompatybilny z tworzeniem oprogramowania własnościowego ze względów prawnych. Jednak zestawy SDK zbudowane na licencji GNU Lesser General Public License (LGPL) są zwykle używane do tworzenia oprogramowania własnościowego. W przypadkach, gdy podstawowa technologia jest nowa, zestawy SDK mogą zawierać sprzęt. Na przykład pakiet SDK NFC firmy AirTag 2012 zawierał zarówno połowę płatną, jak i połowę odczytu niezbędnego stosu sprzętowego.
Przeciętna aplikacja mobilna na Androida implementuje 15,6 oddzielnych pakietów SDK, a aplikacje do gier implementują średnio 17,5 różnych zestawów SDK. Najpopularniejsze kategorie SDK dla aplikacji mobilnych na Androida to analityka i reklamy.
Pakiety SDK mogą być niebezpieczne (ponieważ są implementowane w aplikacjach, ale uruchamiają osobny kod). Złośliwe pakiety SDK (ze szczerymi intencjami lub nie) mogą naruszają prywatność danych użytkowników, szkodzą działaniu aplikacji, a nawet powodują blokowanie aplikacji w Google Play lub App Store. Nowe technologie pozwalają programistom aplikacji kontrolować i monitorować klienckie zestawy SDK w czasie rzeczywistym.
Dostawcy zestawów SDK dla określonych systemów lub podsystemów czasami zastępują oprogramowanie bardziej konkretnym terminem. Na przykład zarówno Microsoft, jak i Citrix zapewniają zestaw do tworzenia sterowników (DDK) do opracowywania sterowników urządzeń.