Normalna ludzka dłoń zawiera 3 duże fałdy: dystalna fałda poprzeczna; proksymalna fałda poprzeczna; i fałdka kciuka. Ponieważ uważa się, że trwałe zmarszczki powstają w pierwszym trymestrze ciąży, naukowcy spekulują, że odchylenia we wzorcach zagięć mogą wskazywać na zniewagi podczas rozwoju płodu. Cel tego badania był dwojaki: (1) porównanie skuteczności i niezawodności dwóch metod kodowania, pierwszej (M1) klasyfikującej zarówno warianty linii „simiana”, jak i linii Sydney, a drugiej (M2) zliczającej całkowitą liczbę punktów załamania pochodzenie na promieniowej granicy dłoni; i (2) w celu ustalenia związku między bruzdami dłoniowymi a zaburzeniami ze spektrum alkoholu płodu (FASD). Dwustronne odciski dłoni pobrano metodą kalki i taśmy od 237 osób ze zdiagnozowanym FASD i 190 nienaświetlonych kontroli. Wszystkie nadruki zostały zakodowane dla wariantów zagnieceń pod M1 i M2. Dodatkowo z kontroli wybrano losową próbkę 98 dopasowanych (prawych i lewych) wydruków w celu określenia niezawodności M1 i M2. W tej analizie każda dłoń była czytana dwukrotnie, w różnym czasie, przez dwóch czytelników. Współczynniki Kappa dla obserwatora były podobne w obu metodach i wahały się od 0,804 do 0,910. Współczynniki Kappa między obserwatorami wahały się od 0,582-0,623 dla M1 i od 0,647-0,757 dla M2. Korzystając z danych z całej próby 427 odcisków i kontrolując płeć i pochodzenie etniczne (biały vs. inny niż biały), nie znaleziono związku między wariantami fałdowania dłoniowego a FASD. Nasze wyniki sugerują, że fałdy dłoniowe można rzetelnie sklasyfikować, ale ekspozycja płodu na alkohol może nie wpływać na wzorce zmarszczek dłoniowych.