Wielkie Zimbabwe, rozległe kamienne ruiny afrykańskiego miasta z epoki żelaza. Leży w południowo-wschodnim Zimbabwe, około 19 mil (30 km) na południowy wschód od Masvingo (dawniej Fort Victoria). Centralny obszar ruin rozciąga się na około 200 akrów (80 hektarów), dzięki czemu Wielkie Zimbabwe jest największym z ponad 150 głównych kamiennych ruin rozsianych po krajach Zimbabwe i Mozambiku.
© 2630ben / Fotolia
Szacuje się, że c Ruiny Ental i otaczająca dolina utrzymywały populację Shona od 10 000 do 20 000. Dzięki gospodarce opartej na hodowli bydła, uprawie roślin i handlu złotem na wybrzeżu Oceanu Indyjskiego, Wielkie Zimbabwe było sercem kwitnącego imperium handlowego od XI do XV wieku. Słowo zimbabwe, imiennik kraju, to słowo Shona (Bantu) oznaczające „kamienne domy”.
Colin Hoskins / Imagestate
Teren jest ogólnie podzielony na trzy główne obszary: kompleks wzgórz, wielkie ogrodzenie i ruiny doliny. Pierwsze dwa charakteryzują się konstrukcją z kamienia bez zaprawy, ale obejmują również zrujnowane daga (gliniane i gliniane) budowle, które niegdyś mogły rywalizować z kamiennymi budynkami pod względem wielkości. Ruiny Doliny, położone między Kompleksem Wzgórz a Wielkim Ogrodzeniem, obejmują dużą liczbę kopców będących pozostałością po budynkach daga.
Uważa się, że kompleks wzgórz, który wcześniej nazywał się Akropolem, stanowił duchowe i religijne centrum miasta. Znajduje się na stromym wzgórzu, które wznosi się na wysokość 80 metrów (262 stóp). ponad ziemią, a jej ruiny rozciągają się na około 100 metrów na 45 metrów. To najstarsza część witryny; dowody stratygraficzne wskazują, że pierwsze kamienie zostały tam położone około 900 roku. Budowniczowie włączyli naturalne granitowe głazy i prostokątne bloki, aby utworzyć ściany o grubości do 6 metrów i wysokości do 11 metrów. W murach znajdują się pozostałości domów daga.
Na południe od kompleksu wzgórz leży Great Enclosure, największa pojedyncza starożytna budowla w Afryce Subsaharyjskiej. Jego zewnętrzna ściana ma około 250 metrów obwodu i maksymalną wysokość 36 stóp (11 metrów). Wewnętrzna ściana biegnie wzdłuż części zewnętrznej ściany, tworząc wąskie równoległe przejście o długości 180 stóp (55 metrów), które prowadzi do Stożkowej Wieży. Cel wieży o wysokości 33 stóp (10 metrów) i średnicy 16 stóp (5 metrów) jest nieznany, ale mógł to być symboliczny pojemnik na ziarno lub symbol fallusa.
ZEFA
© Lynn Y / .com
Wielkie Zimbabwe zostało w dużej mierze opuszczone w XV wieku . Wraz z upadkiem miasta, jego techniki kamieniarskie i garncarskie najwyraźniej przeniosły się na południe, do Khami (obecnie również w ruinie). Portugalscy odkrywcy prawdopodobnie napotkali ruiny w XVI wieku, ale dopiero pod koniec XIX wieku potwierdzono istnienie ruin, generując wiele badań archeologicznych. Europejscy odkrywcy, którzy odwiedzili to miejsce pod koniec XIX wieku, wierzyli, że jest to legendarne miasto Ophir, w którym znajdują się kopalnie króla Salomona. Ze względu na kamieniarkę i dalsze dowody zaawansowanej kultury miejsce to było różnie i błędnie przypisywane starożytnym cywilizacjom, takim jak fenicka, grecka czy egipska.W 1905 roku angielski archeolog David Randall-MacIver stwierdził, że ruiny były średniowieczne i pochodzą wyłącznie z Afryki; jego odkrycia zostały potwierdzone przez angielską archeolog Gertrude Caton-Thompson w 1929 roku.
Colin Hoskins / Imagestate
Pod koniec XIX wieku w ruinach znaleziono liczne figurki ze steatytu w kształcie ptaka; ten ptak Zimbabwe stał się później symbolem narodowym, włączonym do flagi Zimbabwe i pokazywanym w innych miejscach o wysokim zaszczytach. Wielkie Zimbabwe stało się zabytkiem narodowym i zostało wpisane na Listę Światowego Dziedzictwa w 1986 roku. Pomimo swojego historycznego znaczenia i nacjonalistycznej roli, miejsce to otrzymało niewystarczające fundusze rządowe na jego ochronę i badania naukowe.