Znaczenie kliniczne
Stosowana w monitorowaniu terapeutycznego poziomu wankomycyny we krwi.
Wankomycyna jest antybiotykiem glikopeptydowym o działaniu bakteriobójczym na wiele Gram-dodatnie i niektóre Gram-ujemne ziarniaki. Jest przydatny w leczeniu ciężkich zakażeń gronkowcami (w tym gronkowcami opornymi na metycylinę) u pacjentów, którzy nie mogą otrzymać lub nie uzyskali odpowiedzi na penicyliny i cefalosporyny. Wankomycyna HCl jest z powodzeniem stosowana samodzielnie w leczeniu zapalenia wsierdzia wywołanego przez gronkowce (w tym gronkowce oporne na metycylinę). Ze względu na toksyczność wankomycynę należy stosować ostrożnie u pacjentów z niewydolnością nerek. Jednoczesne i sekwencyjne stosowanie innych antybiotyków neurotoksycznych i / lub nefrotoksycznych, w szczególności streptomycyny, neomycyny, kanamycyny, gentamycyny, cefalorydyny, paramomyfiny, wiomycyny, polimizyny B, kolistyny, tobramycyny i amikacyny, wymaga dokładnego monitorowania wankomycyny. poziomy oraz efekt terapeutyczny i toksyczność u określonych typów pacjentów. W celu uzyskania optymalnej skuteczności terapeutycznej sugeruje się maksymalne stężenie wankomycyny w surowicy w zakresie od 30 do 40 µg / ml i minimalne poziomy we krwi w zakresie od 5 do 10 µg / ml. W przypadku upośledzonej czynności nerek, niepotrzebnie wysoki poziom wankomycyny we krwi (około 90 µg / ml) może uszkodzić ósmy nerw czaszkowy i spowodować głuchotę.