Jaka była umowa i system z Bretton Woods?
Porozumienie z Bretton Woods zostało wynegocjowane w lipcu 1944 roku przez delegatów z 44 krajów na Konferencji Monetarno-Finansowej ONZ, która odbyła się w Bretton Woods w stanie New Hampshire. Stąd nazwa „Umowa z Bretton Woods.
W systemie z Bretton Woods złoto było podstawą dolara amerykańskiego, a inne waluty były powiązane z wartością dolara amerykańskiego. System Bretton Woods faktycznie dobiegł końca we wczesnych latach siedemdziesiątych, kiedy prezydent Richard M. Nixon ogłosił, że Stany Zjednoczone nie będą już wymieniać złota na walutę amerykańską.
Bretton Objaśnienie porozumienia i systemu Woods
Około 730 delegatów reprezentujących 44 kraje spotkało się w Bretton Woods w lipcu 1944 r., Mając na celu stworzenie wydajnego systemu wymiany walut, zapobieganie dewaluacji walut i promowanie międzynarodowego wzrostu gospodarczego. Porozumienie i system z Bretton Woods odegrały kluczową rolę w realizacji tych celów. Porozumienie z Bretton Woods stworzyło również dwie ważne organizacje – Międzynarodowy Fundusz Walutowy (MFW) i Bank Światowy. Podczas gdy system z Bretton Woods został rozwiązany w latach siedemdziesiątych XX wieku, zarówno MFW, jak i Bank Światowy mieć rem stworzył mocne filary wymiany walut międzynarodowych.
Chociaż sama konferencja w Bretton Woods trwała zaledwie trzy tygodnie, przygotowania do niej trwały od kilku lat . Głównymi projektantami Systemu Bretton Woods byli słynny brytyjski ekonomista John Maynard Keynes i amerykański główny ekonomista międzynarodowy Departamentu Skarbu USA Harry Dexter White. Nadzieja Keynesa polegała na utworzeniu potężnego globalnego banku centralnego, który miałby nosić nazwę Clearing Union, i emisji nowej międzynarodowej waluty rezerwowej zwanej bancor. Plan Whitea przewidywał skromniejszy fundusz pożyczkowy i większą rolę dla dolara, zamiast stworzenia nowej waluty. Ostatecznie przyjęty plan wziął pomysły obu, bardziej skłaniając się ku planowi Whitea.
Dopiero w 1958 roku system Bretton Woods stał się w pełni funkcjonalny. jego przepisy przewidywały powiązanie dolara amerykańskiego z wartością złota. Ponadto wszystkie inne waluty w systemie zostały następnie powiązane z wartością dolara amerykańskiego. Stosowany wówczas kurs wymiany ustalał cenę złota na 35 USD. uncji.
Kluczowe wnioski
- Porozumienie i system z Bretton Woods stworzyły wspólną walutę międzynarodową reżim wymiany, który trwał od połowy lat czterdziestych do wczesnych siedemdziesiątych XX wieku.
- System z Bretton Woods wymagał powiązania waluty z dolarem amerykańskim, który z kolei był powiązany z ceną złota.
- System Bretton Woods załamał się w latach siedemdziesiątych XX wieku, ale wywarł trwały wpływ na międzynarodową wymianę walut i handel dzięki rozwojowi MFW i Banku Światowego.
Korzyści z ustalania kursu waluty w Bretton Woods
System Bretton Woods obejmował 44 kraje. Kraje te połączyły się, aby pomóc regulować i promować międzynarodowy handel transgraniczny. Podobnie jak w przypadku wszystkich systemów ustalania kursów walut, oczekuje się, że ustalanie kursów walut zapewni stabilizację kursu wymiany towarów i usług, a także finansowania.
Wszystkie kraje w System z Bretton Woods zgodził się na ustalenie kursu względem dolara amerykańskiego z dopuszczalną dywersyfikacją tylko 1%. Kraje były zobowiązane do monitorowania i utrzymywania swoich powiązań walutowych, co osiągały głównie poprzez używanie swojej waluty do kupowania lub sprzedawania dolarów w razie potrzeby. Dlatego system Bretton Woods zminimalizował zmienność międzynarodowych kursów walutowych, co pomogło w międzynarodowych stosunkach handlowych. Większa stabilność wymiany walutowej była również czynnikiem wpływającym na pomyślne wsparcie międzynarodowych pożyczek i grantów z Banku Światowego.
MFW i Bank Światowy
Porozumienie z Bretton Woods stworzyło dwie instytucje z Bretton Woods, MFW i Bank Światowy. Obie instytucje, oficjalnie wprowadzone w grudniu 1945 r., Przetrwały próbę czasu, służąc na całym świecie jako ważne filary międzynarodowego finansowania kapitałowego i działalności handlowej.
Celem MFW było monitorować kursy walutowe i identyfikować kraje, które potrzebowały globalnego wsparcia monetarnego. Bank Światowy, początkowo nazywany Międzynarodowym Bankiem Odbudowy i Rozwoju, został utworzony w celu zarządzania funduszami dostępnymi na pomoc krajom, które zostały zdewastowane fizycznie i finansowo podczas II wojny światowej. W XXI wieku MFW liczy 189 osób. krajów członkowskich i nadal wspiera globalną współpracę walutową. Jednocześnie Bank Światowy pomaga promować te wysiłki poprzez pożyczki i dotacje dla rządów.
Upadek systemu Bretton Woods
W 1971 roku zaniepokojony faktem, że podaż złota w USA nie wystarcza już na pokrycie liczby dolarów w obiegu, Prezydent Richard M. Nixon zdewaluował dolara w stosunku do złota. Po przejściu na rezerwę złota zadeklarował tymczasowe zawieszenie wymienialności dolara na złoto Do 1973 roku upadł system Bretton Woods. Kraje miały wówczas swobodę wyboru dowolnej umowy wymiany swojej waluty, z wyjątkiem powiązania jej wartości z ceną złota. Mogą, na przykład, powiązać jego wartość z walutą innego kraju lub koszykiem walut, lub po prostu pozwolić mu swobodnie płynąć i pozwolić siłom rynkowym na określenie jego wartości w stosunku do walut innych krajów.
Umowa z Bretton Woods pozostaje znaczącym wydarzeniem w światowej historii finansów. Dwie instytucje Bretton Woods, które utworzyła w ramach Międzynarodowego Funduszu Walutowego i Banku Światowego, odegrały ważną rolę w odbudowie Europy po II wojnie światowej. Następnie obie instytucje w dalszym ciągu utrzymywały swoje cele założycielskie, jednocześnie przechodząc do służenia globalnym interesom rządów w dzisiejszych czasach.