Rok odkrycia
Odkryty przez
Lars Fredrik Nilson ze Szwecji
Ocena biologiczna
Niepotrzebne do życia.
Opis
Skand, którego nazwa pochodzi od Skandynawii, to miękki, srebrzystobiały metal. Jest reaktywny i w powietrzu matowieje do żółtawego lub różowawego koloru. Jeśli przepłynie przez nią woda, nastąpi reakcja, w wyniku której uwolniony zostanie wodór. Skand jest również bardzo reaktywny z kwasami. Skand jest rzadkim metalem na Ziemi, chociaż występuje znacznie częściej w Słońcu i innych gwiazdach. Niebieski kolor klejnotów akwamarynu wynika z obecności skandu. Scandium ma tylko kilka zastosowań, z których jednym jest wytwarzanie bardzo jasnych lamp rtęciowych, które wytwarzają światło niezwykle zbliżone do naturalnego światła słonecznego, co jest ważne w przypadku używania kamer telewizji kolorowej. Skand jest metalem lekkim o bardzo wysokiej temperaturze topnienia. W związku z tym projektanci statków kosmicznych wyrazili zainteresowanie wykorzystaniem go jako materiału budowlanego. Jest również stosowany w bateriach alkalicznych. Pierwszy funt czystego skandu został wyprodukowany dopiero w 1960 roku.
Korzyści biologiczne
Skand nie ma znanego zastosowania biologicznego.
Rola w procesach życiowych
Brak znanych korzyści w procesach życiowych.
Źródła
Skand jest rzadkością, z bardzo małą ilością światowej produkcji rocznie. Występuje w niewielkich ilościach w wielu minerałach, zwłaszcza w monacycie. Jednak oszczędne jest tylko wydobycie go z odpadów poflotacyjnych rudy uranu oraz z minerałów euksenitu, gadolinitu i thortwejtytu. Większość skandu, który nie jest wydobywany z odpadów poflotacyjnych uranu, wydobywa się w Skandynawii, Islandii i na Madagaskarze.