SexEdit
Badania kliniczne przeprowadzone przez czasopismo Psychosomatic Medicine wykazały, że „mężczyźni mieli wyższy próg bólu i tolerancję oraz niższe oceny bólu niż kobiety”, gdy byli narażeni na zimny ból presyjny. W badaniu poproszono uczestników o zanurzenie rąk w lodowatej wodzie (procedura leczenia bólu w zimnym ciśnieniu ciśnieniowym) i powiedziano członkom grupy eksperymentalnej (w przeciwieństwie do grupy kontrolnej), że otrzymają rekompensatę finansową za utrzymywanie dłoni w zanurzeniu. Sugerowane wyjaśnienia tej różnicy obejmują: „mężczyźni są bardziej zmotywowani do tolerowania i tłumienia przejawów bólu ze względu na męską rolę płciową, podczas gdy kobieca rola płciowa zachęca do wyrażania bólu i powoduje niższą motywację do tolerowania bólu u kobiet”.
Wsparcie bierne lub aktywneEdytuj
Podobne badanie opublikowane w tych samych książkach skupiało się na skutkach wykonywania zabiegu na wodzie lodowej przez osoby, jeśli towarzyszy im inny uczestnik. Ich wyniki ujawniły: „Uczestnicy w warunkach aktywnego wsparcia i pasywnego wsparcia zgłaszali mniejszy ból niż uczestnicy w warunkach samotności i interakcji, niezależnie od tego, czy byli w parze z przyjacielem czy nieznajomym. Dane te sugerują, że obecność osoby, która zapewnia bierne lub aktywne wsparcie zmniejsza ból doświadczalny. ”
AgeEdit
Wiek i tolerancja bólu są istotne zwłaszcza u osób starszych, ponieważ jeśli ich ból zostanie wykryty zbyt późno, narażają się na większe obrażenia lub opóźnione leczenie choroby. Jednak obecna wiedza pokazuje, że tolerancja bólu nie zmienia się znacząco wraz z wiekiem. Tylko próg bólu wykazuje efekt: zwiększa się wraz z wiekiem.
EthnicityEdit
W badaniach laboratoryjnych osoby rasy czarnej wykazują wyższą tolerancję bólu w porównaniu z osobami rasy białej. Jednak inne badania wykazały, że biali ludzie mają wyższą tolerancję na ból w porównaniu z mniejszościami afroamerykańskimi i latynoskimi. Nie jest rozstrzygające, czy tolerancja bólu zależy od pochodzenia etnicznego.
Czynniki psychologiczneEdytuj
Pacjenci z przewlekłymi zaburzeniami nastroju wykazują zwiększoną wrażliwość na ból. Nie jest to zaskakujące, ponieważ wiele szlaków mózgowych zaangażowanych w depresję jest również zaangażowanych w ból. Zaburzenia te osłabiają poznawczy aspekt bólu, a tym samym obniżają tolerancję bólu. Efekty te są gorsze w przypadku zaburzeń jednobiegunowych w porównaniu z zaburzeniami dwubiegunowymi, chociaż obaj odczuwają ból znacznie gorzej niż osoby bez zaburzeń nastroju. Najniższą tolerancję na ból obserwowano u uczestników, którzy obecnie doświadczali dużego epizodu depresyjnego. Niższa tolerancja bólu związana z objawami depresji może nasilać myśli samobójcze.
Dominacja ręki lub rękaEdytuj
Jednym ze sposobów pomiaru bólu jest umieszczenie dłoni w lodowatej wodzie. Ich tolerancję na ból można następnie zmierzyć na podstawie tego, jak długo są w stanie zanurzyć rękę przed jej wyjęciem. W jednym z badań wykorzystano tę technikę do porównania tolerancji bólu w rękach dominujących i niedominujących. Jednym z wniosków było to, że ręce dominujące wykazywały wyższą tolerancję na ból niż ręce niedominujące. Praworęczni mogli dłużej wytrzymać ból w prawej ręce niż w lewej, podczas gdy w przypadku leworęcznych było odwrotnie.
Uraz noworodkaEdytuj
Szlaki nocyceptywne to ścieżki w mózgu, które wysyłają odbieramy sygnały bólowe i jesteśmy odpowiedzialni za to, jak postrzegamy ból. Rozwijają się przed narodzinami dziecka i rozwijają się nadal w krytycznym okresie rozwoju. Kiedyś sądzono, że ponieważ szlaki nocyceptywne niemowląt w mózgu wciąż się rozwijały, nie mogły one odczuwać bólu. Jednak niemowlęta mogą odczuwać ból, a operacje u niemowląt zapewniające wczesne doznania bólowe mogą później zmienić tolerancję mózgu na ból, więc poprzez zwiększenie liczby włókien A i włókien C – dwóch typów receptorów bólu – zlokalizowanych w obszarze, w którym nastąpił uraz, oraz poprzez zmniejszenie tolerancji bólu w obszarach, w których nastąpiło nacięcie. To zmniejszenie tolerancji bólu jest widoczne u samców szczurów, nawet gdy są one nastolatkami. U tych szczurów obszar ich mózgu, w którym wykonano nacięcie jako niemowlę, pozostaje później nadwrażliwy na ból. Efekt ten nie był postrzegany jako widoczny u samic szczurów.
Asocjacja i dysocjacjaEdytuj
Stwierdzono, że asocjacja i dysocjacja to dwie strategie poznawcze zwiększające tolerancję bólu.