Wiadomość o ataku na prezydenta McKinley podczas swojej wizyty na Wystawie Panamerykańskiej w Buffalo (Nowy Jork) szybko rozprzestrzenił się po całych Stanach Zjednoczonych. W liście do Henryego Cabota Lodgea Roosevelt wyjaśnił, że był w Vermont z senatorem Proctorem w czasie, gdy usłyszał te wiadomości, i że „wiadomości wydawały się dosłownie niewiarygodne”. Natychmiast udał się do Buffalo, aby znaleźć prezydenta w pozornie dobrym zdrowiu, biorąc pod uwagę okoliczności. W liście do swojej siostry Anny, wysłanym z Buffalo 7 września, potwierdza, że „jego prezydent świetnie sobie radzi”. W innych listach dostępnych w RSC Roosevelt naprawdę wierzył, że prezydent wraca do zdrowia. Po usłyszeniu, że McKinleyowi praktycznie nie groziło niebezpieczeństwo, Roosevelt opuścił Buffalo, aby dołączyć do swojej rodziny w paśmie górskim Adirondack w stanie Nowy Jork. Wspinał się na górę Tahawus, kiedy przewodnik przyniósł mu wiadomość, że stan prezydenta pogorszył się i że musi przybyć do Buffalo jak najszybciej. Zanim Roosevelt wrócił do Buffalo, zmarł McKinley.
W liście do swojej siostry w sprawie ataku Roosevelt stwierdził, że zabójstwo McKinleya postrzega nie tylko jako atak na prezydenta Stanów Zjednoczonych, ale także jako „gorszą zbrodnię przeciwko republice i wszystkim wolnym rządom na całym świecie. „Wyraził również swoje obawy o lekką karę za takie przestępstwo. Obawiał się, że Czołgosz zostanie skazany na dziesięć lat, co przy dobrym zachowaniu zamieniłoby się w zaledwie siedem lat, niewiele jak za tak ohydną zbrodnię W wyżej wymienionym liście do Cabot Lodge powtórzył te obawy, wyjaśniając, że nie był to atak na władzę, ponieważ McKinley był „absolutnym przedstawicielem ludzi, którzy stanowią ogromną większość naszego narodu”, ani też atak na bogactwo , ponieważ McKinle byłeś umiarkowanym człowiekiem. Nie mógł to też być atak osobisty, ponieważ unikał osobistych wrogości i był dostępny dla każdego. Zamiast tego postrzegał to jako atak wyłącznie na demokratyczny rząd, zbrodnię „tysiąc razy gorszą niż jakiekolwiek morderstwo na osobie prywatnej”. Dla Roosevelta atak potwierdził jego przekonanie, że anarchiści, jak również ich sympatycy, powinni być aktywnie przeciwni, skoro zamachu dokonał anarchista. pociągnął wszystkich anarchistów i sympatyków do odpowiedzialności za tego rodzaju zbrodnie. To przekonanie doprowadziło do ścisłej polityki imigracyjnej, mającej na celu zapobieganie szerzeniu się anarchistycznych idei i ochronę rynku pracy poprzez wykluczanie „niezdrowych” imigrantów. Ten ostatni środek wywodzi się z opinii Roosevelta, że zła sytuacja fizyczna i społeczna sprzyjała szerzeniu się anarchii.
W listach do Henry Cabot Lodge i Curtis Guild, Jr. napisał, że chociaż jego pozycja była delikatna kiedy McKinley został postrzelony, od razu udał się do Buffalo, ponieważ myślał, że „jedyną drogą, którą należy podążać, jest to, co jest naturalne” i powinien postępować zgodnie z tym, co uważał za słuszne, a nie z tym, co myślą o tym inni. Ta delikatna pozycja wynikała zarówno z osobistych różnic między nim a prezydentem McKinleyem, jak i z własnych ambicji politycznych Roosevelta. McKinley wyznaczył Roosevelta na swojego wiceprezydenta ze względu na popularne zapotrzebowanie, a nie własne preferencje. w szczególności był zdecydowanie przeciwny nominacji Roosevelta na wiceprezydenta, ale na narodowej konwencji republikańskiej poparcie dla Roosevelta było przytłaczające. Sam Roosevelt starał się o prezydenturę w 1904 roku i obawiał się, że stanowisko wiceprezydenta zmniejszy jego popularność. Ponieważ ambicje prezydenckie Roosevelta były powszechnie znane w całych Stanach Zjednoczonych, nie jest zaskakujące, że zabójstwo i śmierć McKinleya postawiły go w delikatnej sytuacji. Inne źródła w RSC dokumentują przejście władzy i szybki wzrost Roosevelta jako silny lider wykonawczy.
William McKinley ( po lewej) i Theodore Roosevelt (po prawej)
zdjęcie: http://www.flickr.com/commons/