Rzadkość występowania zmian sklerotycznych kości w szpiczaku mnogim, które można wykazać rentgenograficznie, potwierdza rzadka wzmianka o tym odkryciu w podręcznikach radiologii oraz niewielka liczba doniesień w literaturze .
Schinz, Baensch, Friedl i Uehlinger (13) twierdzą, że szpiczak mnogi powoduje zaokrąglone, ostro odgraniczone ubytki kości o różnej wielkości bez reakcji brzeżnej. Według Shanksa i Kerleya najbardziej przydatny punkt diagnostyczny ( 11) to miejscowa osteoporoza bez widocznej kości o normalnej gęstości w dotkniętych obszarach. Brailsford (2) kategorycznie stwierdza, że „sąsiednia kość nie wykazuje żadnej reakcji”.
W literaturze pojawiają się sporadyczne doniesienia o stwardnieniu kostnym w szpiczaku mnogim. Rypins (10) opisał przypadek 21-letniej kobiety ze szpiczakiem mnogim wykazanym podczas sekcji zwłok, u których występowały guzki podskórne i liczne obszary osteosklerozy i osteolizy kości udowych, miednicy i dłoni. „Wąsy” nowej kości ułożono prostopadle do trzonów kości w niektórych obszarach.
Występowanie zmiany osteoblastycznej w lewej kości ramiennej u 68-letniej kobiety opisali Krainin, D „Angio i Smelin (7). W tym przypadku wystąpił typowy promień słońca złośliwego guza kości , a także strefy osteolizy w czaszce, miednicy, obojczykach i prawej kości ramiennej. Biopsja wykazała nową okostnową reakcję kości na nacieki szpiczakowe i rozległe zastąpienie szpiku komórkami szpiczaka. Krew obwodowa zawierała znaczną liczbę komórek plazmatycznych i sprawa była rozważana czerwona białaczka plazmocytowa. Podobny przypadek z komórkami plazmatycznymi w rozmazie obwodowym opisali Sharnoff i wsp. (12) u 68-letniego mężczyzny ze szpiczakiem mnogim i zmianami osteosklerotycznymi w odcinku lędźwiowym kręgosłupa, miednicy i żebrami, podobnymi do „przerzutów raka osteoblastycznego”.
Kohler i Laur (6) opisali 65-letnia kobieta z potwierdzonym szpiczakiem mnogim, z gęstym osteoblastycznym ogniskiem w lewym biodrze. Wykluczono wszystkie inne przyczyny osteosklerozy. Autorom tym udało się zebrać z literatury 179 przypadków szpiczaka mnogiego. Wśród nich były 4 ze stwardnieniem kości, po napromienianiu okolicy osteolitycznej w 2 przypadkach. Jeden z tych 4 przypadków dotyczył Baileya (1), u 65-letniego białego mężczyzny z pojedynczym szpiczakiem prawej kości ramiennej leczonym napromienianiem. Sześć lat później zaobserwowano reakcję sklerotyczną w trzonie kości ramiennej. Rzadko obserwuje się ponowne zwapnienie, jednak po radioterapii ognisk szpiczaka lub po leczeniu uretanem (3, 9).
Relacjonuje Odelberg-Johnson przypadek szpiczakowatości, w którym w badaniu rentgenowskim stwierdzono postępujące i w rozległa, ograniczona osteoskleroza przypominająca przerzuty, ale bez objawów osteolizy (8). Pacjent nigdy nie był poddawany terapii rentgenowskiej. Badanie mikroskopowe wykazało „wiele grubych beleczek kostnych w miejscu tych zmian. Pomiędzy beleczkami były obfite komórki plazmatyczne.