Studenci protestujący na Kent State University, Kent, Ohio, 1970.
W maju 1970 r. studenci protestujący przeciwko bombardowaniu Kambodży przez siły zbrojne Stanów Zjednoczonych starli się z Gwardią Narodową Ohio na kampusie Uniwersytetu Stanowego Kent. Kiedy Strażnicy zastrzelili i zabili czterech uczniów 4 maja, strzelaniny w stanie Kent stały się ogniskiem narodu głęboko podzielonego przez wojnę w Wietnamie.
Do 1970 roku tysiące ludzi w Stanach Zjednoczonych aktywnie protestowało wojna w Wietnamie. Powodów tych protestów było wiele. Niektóre z najważniejszych z nich obejmowały rewelacje, że były prezydent Lyndon Baines Johnson wprowadził w błąd opinię publiczną w USA co do incydentu w Zatoce Tonkińskiej, co doprowadziło do eskalacji zaangażowania Stanów Zjednoczonych w Wietnamie pod koniec 1964 roku. Do protestów przyczynili się także studenci poboru i służby w Wietnamie. Wreszcie rewelacje, że wojsko Stanów Zjednoczonych bombarduje i wysyła wojska do Kambodży, kraju sąsiadującego z Wietnamem Północnym i Południowym, a także rosnąca liczba ofiar amerykańskich jeszcze bardziej rozgniewało wielu ludzi.
Wielu ludzi protestowało przeciwko wojnie w Wietnamie za z tych i innych powodów. Protesty te były zwykle pokojowe i obejmowały takie rzeczy, jak palenie kart poboru, ucieczka do Kanady lub innego kraju, aby uciec przed poborem, wiece protestacyjne i marsze lub po prostu pozostanie zapisanym na studia, aby uniknąć poboru. Jednak nawet pokojowe protesty czasami stawały się gwałtowne, ponieważ zaangażowanie Stanów Zjednoczonych w wojnę w Wietnamie podzieliło opinię publiczną w Stanach Zjednoczonych.
Najbardziej znany protest dotyczący wojny w Wietnamie miał miejsce na Uniwersytecie Stanowym Kent w Ohio w maju 1970 roku. 1 maja studenci z Kent State zorganizowali protest przeciwko wojnie. Tego wieczoru wydarzyło się kilka incydentów, w tym rzucanie kamieniami i butelkami w funkcjonariuszy policji oraz rozpalanie ognisk. Incydenty te doprowadziły do zamknięcia barów przez władze przed normalnym czasem zamknięcia w celu ograniczenia spożycia alkoholu. W końcu studenci, inni działacze antywojenni i zwykli przestępcy zaczęli wybijać szyby i rabować sklepy.
Burmistrz Kent, Leroy Satrom, ogłosił stan wyjątkowy 2 maja. Zwrócił się do gubernatora Jamesa A. Rhodes wysyła Gwardię Narodową Ohio do Kent, aby pomogła utrzymać porządek. Rhodes zgodził się, a członkowie Gwardii Narodowej zaczęli przybywać wieczorem 2 maja. Gdy przybyli żołnierze, zastali płonący budynek Korpusu Szkolenia Oficerów Rezerwy na Uniwersytecie Stanowym w Kent. Nie wiadomo, kto podpalił budynek. Może to byli protestujący przeciwko wojnie, ale mógł to być również ktoś, kto chciał obwinić protestujących. Co ciekawe, urzędnicy stanu Kent weszli już na pokład budynku ROTC i planowali go zburzyć. Protestujący świętowali zniszczenie budynku, gdy przybyli strażacy. Protestujący, wśród których byli zarówno studenci, jak i osoby niebędące studentami, szydzili ze strażaków, a nawet przecinali węże, których używali strażacy do gaszenia ognia. Członkowie Gwardii Narodowej przybyli do przywrócić porządek i użyć gazu łzawiącego, aby rozproszyć protestujących.
3 maja na kampusie stanu Kent znajdowało się około tysiąca żołnierzy Gwardii Narodowej. Napięcia pozostały wysokie, a gubernator Rhodes dodatkowo je zaostrzył, oskarżając protestujących o byciu niepatriotycznym. Oświadczył: „Oni” są najgorszym typem ludzi, jakich żyjemy w Ameryce. Myślę, że „stoimy przeciwko najsilniejszej, dobrze wyszkolonej, bojowniczej, rewolucyjnej grupie, jaka kiedykolwiek zebrała się w Ameryce.” Studenci z Kent State pomagali lokalnym firmom i miastu w usuwaniu szkód spowodowanych przez nocną działalność, ale inni studenci i osoby niebędące studentami kontynuowały protesty, co jeszcze bardziej pogorszyło sytuację. Gwardia Narodowa nadal przerywała te demonstracje, w tym grożąc studentom bagnetami.
4 maja, w poniedziałek, wznowiono zajęcia w Kent State. Protestujący przeciwko wojnie zaplanowali na południe wiec w kampusie. Urzędnicy uniwersyteccy próbowali zakazać zgromadzenia, ale ich wysiłki nie przyniosły skutku. Gdy protest się rozpoczął, członkowie Gwardii Narodowej strzelili do demonstrantów gazem łzawiącym. Z powodu wiatru gaz łzawiący okazał się nieskuteczny. Niektórzy protestujący rzucali kanistrami wraz z kamieniami z powrotem w żołnierzy. Niektórzy demonstranci wykrzykiwali do żołnierzy hasła, takie jak „Pigs off campus!”.
Ostatecznie siedemdziesięciu siedmiu strażników zbliżyło się do protestujących z karabinami i bagnetami. Protestujący nadal rzucali różnymi rzeczami w żołnierzy. Dwudziestu dziewięciu żołnierzy, rzekomo w obawie o swoje życie, w końcu otworzyło ogień. Ostrzał trwał zaledwie trzynaście sekund, chociaż niektórzy świadkowie twierdzili, że trwał dłużej niż minutę. Żołnierze oddali łącznie sześćdziesiąt siedem strzałów. Kiedy strzelanina się skończyła, dziewięciu uczniów zostało rannych, a czterech innych zostało zabitych.Dwóch spośród zmarłych studentów w rzeczywistości nie brało udziału w protestach.
Te strzelaniny pomogły przekonać opinię publiczną w USA, że protestujący przeciwko wojnie to nie tylko hipisi, narkomani czy propagatorzy wolnej miłości. Byli wśród nich także ludzie z klas średnich i wyższych oraz osoby wykształcone. Zamiast spowodować spadek liczby protestów, strzelaniny w stanie Kent faktycznie nasiliły protesty. Wiele uczelni i uniwersytetów w całych Stanach Zjednoczonych odwołało zajęcia na pozostałą część roku akademickiego w obawie przed gwałtownymi protestami wybuchającymi na ich kampusach. W 1970 roku Ohio State University odwołał zajęcia Spring Quarter na początku maja, a nie w czerwcu z powodu protestów w tej instytucji. Inne instytucje z Ohio poszły w jego ślady. Kent State University natychmiast zamknął strzelaninę 4 maja i nie prowadził ponownie zajęć przez sześć tygodni, kiedy rozpoczął się letni semestr.
Różne protesty dobiegły końca, gdy prezydent Richard Nixon, który służył w latach 1969-1974, zaczął wycofywać żołnierzy amerykańskich z Wietnamu Północnego i Południowego. Wraz z podpisaniem porozumień pokojowych w Paryżu w 1973 r., Które zasadniczo zakończyły udział USA w wojnie w Wietnamie, protesty zostały formalnie zakończone. Mimo to strzelaniny w Kent State nadal odbijają się echem w społeczeństwie i kulturze USA. Przykładem tego jest piosenka Neila Younga „Ohio”, która upamiętniała strzelaninę.