Św. Tomasz z Akwinu (1225–1274)
Św. Tomasz, potomek szlachty włoskiej, urodził się w rodzinnym zamku Rocca Secca na północ od Neapolu około 1225 roku. Podczas studiów na Uniwersytecie w Neapolu, Thomas spotkał się z braćmi dominikanów i otrzymał habit. Rodzina Tomasza, preferując dla niego potężną pozycję opata benedyktynów na Monte Cassino, zamiast życia jako żebrzący zakonnik w nowym, skromnym zakonie, porwała go i uwięziła w nadziei, że to zmieni jego zdanie. Bracia Tomasza starali się nawet zniszczyć jego powołanie, wysyłając złą kobietę, aby go uwiodła, ale młody Tomasz wypędził ją z celi płonącą pochodnią, a następnie uklękli i modlili się o uwolnienie od wszelkich pokus przeciw czystości. Bóg posłał aniołów, aby służyli Tomaszowi i przepasali go pasem wiecznej czystości.
Po roku uwięzienia Tomasz z pomocą sióstr uciekł i wrócił do dominikanów. Po okresie formacji i studiów w Kolonii i Paryżu pod kierunkiem św. Alberta Wielkiego, Tomasz rozpoczął swoją życiową pracę nauczania i pisania. Wykładał na uniwersytetach iw domach dominikanów w Paryżu, Rzymie i Neapolu. Jego prace pisemne obejmują komentarze do Pisma Świętego i dzieł filozofa Arystotelesa, a jego najbardziej znane dzieło, Summa Theologiae (dzieło dające teologiczne podstawy prawd wiary katolickiej).
Święty Tomasz, łagodny, pokorny człowiek, był głęboko oddany krzyżowi Chrystusa. Powiedział, że więcej nauczył się z krucyfiksu niż z jakiejkolwiek książki. Wszystkie swoje dzieła rozpoczynał modlitwą u stóp krzyża. Jego miłość do Chrystusa w Eucharystii jest widoczna w hymnach i modlitwach, które ułożył na liturgię Bożego Ciała. Najbardziej znanymi z tych hymnów są O Salutaris Hostia, Tantum Ergo Sacramentum i Panis Angelicus.
W swoim krótkim życiu – miał zaledwie około pięćdziesiątki, gdy zmarł – pozostawił skarbnicę mądrości i nauki dla Kościół, który uhonorował go „Doktorem Anielskim”. Zarówno Sobór Trydencki, jak i Sobór Watykański II oparły się na jego dziełach, zwłaszcza Summa Theologiae, i wyraźnie je wspomniały.
Przed śmiercią św. Tomasz miał wizję lub „doświadczenie mistyczne”, które spowodowało, że zaprzestał pisania mówiąc, że wszystko, co napisał, wydawało się słomą w porównaniu z tym, co widział. W 1274 roku, podróżując z Neapolu na sobór w Lyonie na prośbę papieża, Thomas uderzył głową w nisko wiszącą gałąź. Jego towarzysze zabrali go do pobliskiego domu jego siostry. Kiedy Thomas zdał sobie sprawę, że nie wyzdrowieje, poprosił swoich braci, aby zabrali go do klasztoru cystersów w Fossanova. Zmarł tam 7 marca i został pochowany w kaplicy klasztoru. Jego szczątki zostały następnie zwrócone Zakonowi Dominikanów i spoczywają w Tuluzie we Francji. Św. Tomasz był jednym z największych i najbardziej wpływowych teologów wszechczasów. Został kanonizowany w 1323 roku i ogłoszony Doktorem Kościoła przez Papieża Piusa V