Istnieje wiele różnych sposobów przygotowania roztworów PBS (jednym z nich jest sól fizjologiczna buforowana fosforanem (DPBS) firmy Dulbecco, która ma taki sam skład jak standardowy PBS) . Niektóre preparaty nie zawierają potasu i magnezu, podczas gdy inne zawierają wapń i / lub magnez (w zależności od tego, czy bufor jest stosowany na żywą czy utrwaloną tkankę: ten ostatni nie wymaga KCl ani MgCl2).
Zacznij od 800 ml wody destylowanej, aby rozpuścić wszystkie sole. Dodaj wodę destylowaną do całkowitej objętości 1 litra. Otrzymany 1 × PBS będzie miał końcowe stężenie 157 mM Na +, 140 mM Cl-, 4,45 mM K +, 10,1 mM HPO42−, 1,76 mM H2PO4− i pH 7,96. Dodać 2,84 mM HCl, aby przesunąć bufor do 7,3 mM HPO42− i 4,6 mM H2PO4−, aby uzyskać końcowe pH 7,4 i stężenie Cl− 142 mM.
pH PBS wynosi ~ 7,4. Podczas sporządzania roztworów buforowych dobrą praktyką jest zawsze mierzenie pH bezpośrednio za pomocą pH-metru. W razie potrzeby pH można regulować za pomocą hydr kwas ochlorowy lub wodorotlenek sodu.
PBS można również przygotować przy użyciu dostępnych w handlu tabletek lub woreczków buforowych PBS.
W przypadku stosowania w hodowli komórkowej roztwór można rozdzielać na porcje i sterylizować przez autoklawowanie lub filtrację. W zależności od zastosowania sterylizacja może nie być konieczna. PBS można przechowywać w temperaturze pokojowej lub w lodówce. Jednak stężone roztwory podstawowe mogą wytrącać się po schłodzeniu i przed użyciem należy je przechowywać w temperaturze pokojowej do całkowitego rozpuszczenia osadu.