Sleeping Bear Dunes, duży kompleks ruchomych wydm rozciągający się na 7 mil (11 km) wzdłuż północno-wschodniego brzegu jeziora Michigan między Empire a Glen Haven, w północno-zachodniej części Dolnego Półwyspu Michigan, USA. Nazwa wywodzi się z legendy Indian Ojibwa, według której niedźwiedzica i dwa młode przepłynęły przez jezioro z Wisconsin, aby uciec przed pożarem lasu; młode utonęły i stały się wyspami Manitou Północnej i Południowej, a miejsce, w którym czekała niedźwiedzica, stało się wydmą Śpiącego Niedźwiedzia. Wydmy wznoszą się na wysokość 140 metrów nad jeziorem i zajmują 4 mile kwadratowe (10 km kwadratowych). Wiatry wiejące w kierunku wschodnim przez jezioro tworzą dwa rodzaje wydm: wydmy wznoszące się na wysokich płaskowyżach i zbudowane z piasków lodowcowych, reprezentowane przez grupę Śpiących Niedźwiedzi; oraz wydmy plażowe, utworzone wzdłuż wybrzeża i utworzone z piasków plażowych, reprezentowane przez jednostkę wydm Aral na południe od grupy Sleeping Bear. Wydmy migrują z wiatrem i często zakopują drzewa; nowe wydmy są utrzymywane w miejscu przez rośliny, takie jak trawa plażowa i czereśnia.
Grod028
Sleeping Bear Dunes National Lakeshore, autoryzowany w 1970 r. i założony w 1977 r., zajmuje powierzchnię 111 mil kwadratowych (287 km kwadratowych). Rozciąga się na około 35 mil (55 km) wzdłuż linii brzegowej i obejmuje dzikie obszary wysp North Manitou i South Manitou (dostępne promem z Leland w górę wybrzeża) oraz obszar Pyramid Point na północny wschód od głównej grupy. Oprócz wydm krajobraz obejmuje jeziora i strumienie, urwiska i lasy cedrowe, brzozowe, klonowe i bukowe. Wyspa North Manitou ma dużą populację jeleni bielików. Droga Pierce Stocking Scenic Drive o długości 7,4 mili (12 km) zapewnia piękne widoki na jezioro i wydmy. Dune Climb zapewnia widoki na sąsiednie jezioro Glen Lake od wschodu. Miejsca historyczne obejmują latarnię morską na wyspie South Manitou (1871; dezaktywowana w 1958), opuszczone gospodarstwa wiejskie i muzeum morskie (mieszczące się w dawnej stacji ratunkowej).