Ramy konstytucyjne
Arabia Saudyjska to monarchia rządzona przez Āl Saʿūd, rodzinę, której status został ustalony przez bliskie związki z oraz wsparcie dla religijnego establishmentu Wahhābi. Prawo islamskie, szariata, jest głównym źródłem ustawodawstwa, ale faktyczne ogłaszanie ustawodawstwa i wdrażanie polityki jest często łagodzone przez bardziej przyziemne czynniki, takie jak celowość polityczna, wewnętrzna polityka rodziny rządzącej i wpływ polityki międzyplemiennej , które pozostają silne we współczesnym królestwie.
Królestwo nigdy nie miało pisemnej konstytucji, chociaż w 1992 roku król wydał dokument znany jako Podstawowe Prawo Rządu (Al-Niẓām al-Asāsīli al- Ḥukm), który zawiera wytyczne dotyczące działania rządu oraz prawa i obowiązki obywateli. Król łączy funkcje ustawodawcze, wykonawcze i sądownicze. Jako premier przewodniczy Radzie Ministrów (Majlis al-Wuzarāʾ). Rada jest odpowiedzialna za takie sprawy wykonawcze i administracyjne, jak polityka zagraniczna i wewnętrzna, obrona, finanse, zdrowie i edukacja, którymi zarządza za pośrednictwem wielu oddzielnych agencji. Powołanie do rady i odwołanie z niej są prerogatywami króla. Podstawowa ustawa rządowa utorowała w 1993 r. Drogę do powołania nowego organu quasi-legislacyjnego, Rady Konsultacyjnej (Majlis al-Shūrā), w skład której wchodzi wielu ekspertów technicznych; wszystkich członków mianuje król. Rada Konsultacyjna ma prawo do tworzenia projektów aktów prawnych i, wraz z Radą Ministrów, promowania ich do zatwierdzenia przez króla.
Ostatecznie jednak wszystkie ważne decyzje polityczne są podejmowane poza tymi formalnymi aparatami. Decyzje podejmowane są w drodze konsensusu opinii, którego domaga się przede wszystkim rodzina królewska (składająca się z licznych potomków założyciela królestwa, Ibn Sauda), z których wielu zajmuje wrażliwe stanowiska rządowe. Pod uwagę brane są również poglądy ważnych członków ʿulamāʾ (uczonych religijnych), czołowych szejków plemiennych i głów znanych rodzin handlowych.