Rigor Mortis (Polski)

How Long Does Rigor Mortis Last?

Jak długo trwa rigor mortis, ma ogromne znaczenie dla naukowców medycyny sądowej poszukujących czasu zgonu lub okresu pośmiertnego (PMI) podczas badania ciała lub raportu z sekcji zwłok. Dzieje się tak, ponieważ typowy wzór rigor mortis można prześledzić w czasie. Jednak niektóre czynniki, takie jak przyczyna śmierci, temperatura ciała lub jego otoczenia, wcześniejszy poziom sprawności i masy mięśniowej, nadużywanie leków, infekcja oraz dostępność składników odżywczych i ATP bezpośrednio przed śmiercią, mogą drastycznie skrócić lub wydłużyć te czasy. W jednym raporcie medycznym ujawniono początek rigor mortis, a nie skurczu zwłok, jak wspomniano w dalszej części tego artykułu, do wystąpienia w ciągu dwóch minut od zatrzymania krążenia i oddechu.

Większość podręczników podaje, że większość przypadków rigor mortis rozpoczyna się od dwóch do trzech godzin po śmierci. W ciągu następnych dwunastu godzin pojawił się rigor mortis, rozwijający się, gdy zmiany chemiczne miofibryli rozprzestrzeniły się w każdym mięśniu. Wszystkie typy mięśni – sercowe, szkieletowe i gładkie – zawierają aktynę i miozynę, a zatem wszystkie są dotknięte w fazie rigor mortis. Maksymalny rigor mortis może trwać od 18 do 36 godzin. W miarę upływu kolejnych godzin – czasami dni – te efekty znikają. Mięśnie tracą sztywność w tej samej kolejności, w jakiej pojawiają się w ciągu następnych 24-50 godzin.

Rigor mortis staje się jeszcze bardziej wyraźny, jeśli ten naturalny przebieg zostanie przerwany. Jeśli na przykład ciało zostanie przesunięte ze swojego pierwotnego położenia podczas naturalnego rozwoju rigor mortis, może to skutkować większą sztywnością. Jest to bardzo przydatna wskazówka dla naukowców zajmujących się medycyną sądową, szukających dowodów zabójstwa lub zabójstwa, w przypadku których ciało zostało prawdopodobnie przeniesione z miejsca zdarzenia po śmierci.

U osób, które zmarły w bardzo złym stanie fizycznym – zwykle bardzo osoby z niedowagą i niedożywieniem – rigor mortis może narastać znacznie szybciej. Elastyczność mięśni zależy od źródła energii w postaci trójfosforanu adenozyny (ATP), ale ilość ATP zmagazynowana w mięśniach jest w stanie wytrzymać tylko kilka sekund skurczu mięśni. Po śmierci synteza ATP zostaje zatrzymana, ale dostępne zasoby są nadal zużywane. Tam, gdzie obecne są niskie poziomy ATP, spowodowane czasem lub brakiem ATP, niedostępność ATP i kwaśne środowisko martwego ciała spowodowane wytwarzaniem kwasu mlekowego powodują, że białka kurczące mięśnie aktyna i miozyna łączą się razem, tworząc żel. podobna substancja.

Rigor mortis rozpoczyna się, gdy poziom ATP wynosi około 85% normalnego, zdrowego poziomu. U osób, które przed śmiercią nie były w stanie wytworzyć normalnego poziomu ATP z powodu niedożywienia lub innych zaburzeń, takich jak choroba Huntingdona, rigor mortis będzie rozwijał się szybciej. U osób z wysoką masą mięśniową lub wysoką produkcją i szybkością transferu ATP, takich jak aktywni otyli, można zwykle oczekiwać spowolnienia. Poziom trifosforanu adenozyny wynoszący 15% wskazuje na maksymalny rygor.

Sugerowano, że niektóre ciała w ogóle nie przechodzą przez proces rigor mortis. Pomysł ten wynika z doniesień o braku sztywności w godzinach, w których spodziewany jest rigor mortis. Ponieważ chemiczny rozkład aktyny i miozyny jest nieunikniony po śmierci, doniesienia te nie są akceptowane jako dowód na brak rigor mortis. Zamiast tego wykazano, że uczestnikami tych raportów były często bardzo małe dzieci i niemowlęta z wyjątkowo niską masą mięśniową. Rigor mortis był obecny u tych osób, ale dotykowa metoda pomiaru sztywności pośmiertnej – ręczne zginanie stawów i ocena poziomów oporu – dała wyniki, które nie wskazywały na stan rigor mortis. Innymi słowy, młode kończyny mogą być zginane przy niewielkim lub zerowym oporze z powodu niskiej masy mięśniowej. Twierdzenia o nieobecności rigor mortis nie są zatem akceptowane w środowisku naukowym.

Etapy Rigor Mortis

Faza rigor mortis jest trzecia w uporządkowanej grupie faz sekcji zwłok zwanych etapami smierci. Skala czasu potrzebna do pełnego rozkładu ciała zależy od jego anatomii przedśmiertnej, fizjologii i otaczającego środowiska, zarówno w chwili śmierci, jak i później.

Rigor mortis następuje odpowiednio po etapach pallor mortis i algor mortis i poprzedza livor mortis.Pełny opis tych etapów znajduje się poniżej.

Etapy śmierci

Etapy śmierci często się pokrywają. Bladość pośmiertna występuje zwykle w ciągu trzydziestu minut od śmierci. Chłodzenie ciała (algor mortis) rozpoczyna się w tym czasie i trwa do momentu, gdy ciało osiągnie taką samą temperaturę jak powietrze w otoczeniu – do sześciu godzin po śmierci. Sztywność mięśni (rigor mortis) zwykle rozpoczyna się w ciągu jednej do dwóch godzin po śmierci osoby i trwa przez kilka dni. Livor mortis zaczyna się mniej więcej w tym samym czasie i potrzebuje około ośmiu godzin, aby osiągnąć maksymalny stan. Autoliza lub śmierć komórki również rozpoczyna się od momentu śmierci komórki i trwa przez cały nowy etap rozkładu; obecne są również inne wczesne stadia rozkładu. Wszystkie te skale czasowe w dużym stopniu zależą od fizjologii i anatomii osoby oraz jej bezpośredniego otoczenia.

Bladość umierająca

Bladość pośmiertna lub bladość pośmiertna jest wynikiem braku krążenia włośniczkowego. śmierć nastąpiła i następuje niemal natychmiast. Oznacza to, że bladość pośmiertna nie jest dobrym wskaźnikiem czasu śmierci, ponieważ ciała są często odkrywane w późniejszym okresie.

Proces śmierci rozpoczyna się wraz z tak zwaną śmiercią somatyczną. Jest to ustanie czynności krążeniowo-oddechowej i następująca po niej śmierć mózgu. Po śmierci somatycznej wyczerpuje się zapas tlenu i wszystkie komórki umierają. Nazywa się to śmiercią komórkową.

Bladość pośmiertna towarzyszy ustaniu czynności krążeniowo-oddechowej i śmierci mózgu. Jednak jednym z najwcześniejszych objawów zgonu w warunkach klinicznych jest pojawienie się segmentacji naczyniowej siatkówki po oftalmoskopii, gdzie ustanie krążenia w siatkówce następuje na początku ostatnich etapów procesu umierania. To wyjaśnia ślepotę przed śmiercią.

Stopień bladości pośmiertnej można odróżnić niezależnie od koloru skóry. Im ciemniejsza skóra, tym słabszy efekt, ale kolor skóry staje się jaśniejszy w każdym nowo martwym organizmie. Na poniższym obrazku różnica między normalną ręką a ręką osoby z niedokrwistością daje dobre wyobrażenie o tym, jak może wyglądać kolor skóry na etapie bladości pośmiertnej.

Algor Mortis

Drugi etap śmierci to algor mortis, czyli ochłodzenie organizmu. Ciało w naturalny sposób ostygnie w ciągu następnych dwóch do trzech godzin, chociaż istnieje wiele zmiennych odnoszących się do tego, jak wolno lub jak szybko ciało się ochładza. Ciało pozostaje blade. Dzieje się tak z powodu braku krążenia krwi, ale gromadzenie się krwi może zacząć nadawać skórze nieco ciemniejszego zabarwienia w najniższych punktach ciała w stosunku do sił grawitacyjnych.

Podczas algor mortis temperatura ciała spada dopasowuje się do otaczającego środowiska i trwa około sześciu godzin po śmierci. Szybkość chłodzenia zależy od różnicy temperatury ciała i temperatury otoczenia. Szybkość ta wzrasta w wodzie, gdzie ciało jest nagie i przy braku dużej ilości tkanki tłuszczowej. Oznacza to, że otyłe, ubrane ciało stygnie wolniej niż nagie, szczupłe ciało w podobnym środowisku.

Rigor Mortis

Rigor mortis, jak już wspomniano, jest pośmiertny sztywność spowodowana wyczerpaniem ATP i nagromadzeniem kwasu mlekowego, które tworzą żelopodobne miozę popromienną i utrzymują ciało w określonej pozycji do pięćdziesięciu godzin po śmierci.

Przed sztywnością pośmiertną mięśnie są wiotkie . Ta wiotkość powraca po zakończeniu fazy rigor mortis. Pierwsze mięśnie dotknięte sztywnością pośmiertną to mięśnie powieki, twarzy i szczęki. Są to mniejsze mięśnie niż ramiona, nogi i tułów. Ostatecznie, rozpad enzymów miejsc wiązania aktyny i miozyny w ostatnich godzinach rigor mortis inicjuje wtórne, trwałe zwiotczenie mięśni.

Livor Mortis

Livor mortis lub hipostaza pośmiertna wskazuje na gromadzenie się krwi w naczyniach krwionośnych zgodnie z siłami grawitacji. Powoduje to ciemniejszą skórę w najniżej położonych tkankach, zwykle z tyłu głowy, ramion, zadu i kończyn, gdy śmierć następuje w pozycji leżącej.

Livor mortis rozpoczyna się około godziny po śmierci i rozwija się w ciągu trzech do czterech godzin. W ciągu ośmiu godzin po śmierci livor mortis osiągnął swój maksymalny stan. Livor mortis jest niezwykle przydatny dla naukowców medycyny sądowej, ponieważ zasinienie – zmiany skórne związane z gromadzeniem się krwi po zatrzymaniu krążenia – jest stałą jednostką. Nawet po zmianie pozycji lub przeniesieniu ciała ślady jego pierwotnego położenia pozostaną.

Rozkład

Rozkład obejmuje dwa różne procesy – autolizę i gnicie. Autoliza rozpoczyna się natychmiast po śmierci komórki, kiedy komórki zaczynają wyciekać enzymy.Proces ten jest niewidoczny dla oka i dlatego często zapomina się o nim na listach faz śmierci, zastępując go widocznym procesem rozkładu, czyli gniciem.

Rozkład również przebiega według kolejności etapów. Są świeże, wzdęte, rozkładające się, po próchnicy i suche. W świecie badań naukowych nie uzgodniono jeszcze uzgodnionej grupy etapów dekompozycji. Niemożliwe jest również uwzględnienie szeregu wewnętrznych i zewnętrznych czynników, które wpływają na szybkość i wygląd rozkładu.

Autoliza występuje podczas świeżego etapu rozkładu, który rozpoczyna się po śmierci komórki. Świeży rozkład trwa do około dwóch godzin po śmierci, gdy pozbawione tlenu komórki obumierają i tracą swoją strukturę – mechanizm, który zachodzi z powodu gromadzenia się kwasu mlekowego w tkankach. Kiedy struktura komórki ulega rozpadowi, jej enzymy przenikają do otaczających tkanek. W przewodzie pokarmowym wciąż żyjące bakterie zaczynają zjadać narządy miękkie.

Po autolizie następuje gnicie, które opisuje wzdęcia, gnicie i suche etapy rozkładu. Okres wzdęcia rozpoczyna się po rozpadzie martwych komórek i jest jednym z pierwszych widocznych objawów procesu rozkładu. Bakterie w organizmie wytwarzają gazy, których nieoddychające zwłoki nie mogą rozproszyć. Język i oczy mogą wystawać, a zapach śmierci staje się wyczuwalny. Wzdęcia zwykle zaczynają się około drugiego dnia sekcji zwłok i trwają przez kolejne pięć do sześciu dni.

Faza zaniku trwa od zakończenia fazy wzdęcia i trwa około jedenaście dni. Gazy wytwarzane przez bakterie uciekają, tworząc silny, zgniły zapach, który jest atrakcyjny dla rozkładających się. Zwłoki przybierają mokry wygląd, gdy płyny spływają przez otwory i pory. Wewnątrz ciała narządy są dobrze rozłożone, co pomaga w wytwarzaniu wyżej wymienionych płynów.

Próchnica następcza zaczyna się mniej więcej od dziesiątego do dwunastego dnia po śmierci. Tam, gdzie obecne są owady, grzyby i bakterie, na przykład w glebie lub na niej, większość mięsa zostanie skonsumowana lub ulegnie rozkładowi do tego momentu. Dlatego ten etap jest czasami określany jako szkieletowanie.

Ostatecznie, sucha faza rozkładu, która rozpoczyna się około trzech do czterech tygodni po śmierci, obejmuje rozkład suchych szczątków, zwykle kości, chrząstek i odwodnionej skóry. Niektóre produkty, takie jak tłuszcz lub wosk do zwłok, złożone z kwasów tłuszczowych, mogą potrzebować dużo czasu, aby się rozłożyć.

Co powoduje Rigor Mortis?

Rigor mortis wymaga zrozumienia skurczu mięśni mechanizmy w żywym organizmie.

Kiedy potencjały czynnościowe wysyłane przez nerwy docierają do mięśni docelowych, jony wapnia są uwalniane z kanalików poprzecznych mięśni, które stanowią część siateczki sarkoplazmatycznej. Retikulum sarkoplazmatyczne, które otacza każdą miofibryle we włóknie mięśniowym, jest odpowiedzialne za stężenie jonów wapnia w włóknie mięśniowym. W spoczynkowym włóknie mięśniowym cytozol jest praktycznie wolny od jonów wapnia, ponieważ retikulum sarkoplazmatyczne „sekwestruje” je, wiążąc je z białkiem zwanym calsequestrin. W szybko kurczących się włóknach mięśniowych jest więcej calsequestryny niż we włóknach wolno kurczących się.

Kiedy układ nerwowy wysyła impuls, który prosi włókno mięśniowe o skurcz, poprzeczne kanaliki przemieszczają się z powierzchni każde włókno przekazuje ten impuls, ilekroć kanaliki zbliżają się do retikulum sarkoplazmatycznego. W obecności takiego sygnału każdy obszar siateczki sarkoplazmatycznej w pobliżu kanalika poprzecznego uwalnia jony wapnia.

Uwolnione jony wapnia powodują przemieszczanie się troponiny i tropomiozyny wzdłuż włókien mięśniowych; działanie to inicjuje skurcze mięśni. Po skurczu mięśnia (i przy braku dalszych sygnałów z układu nerwowego) pozostały neuroprzekaźnik sygnalizacyjny, acetylocholina, jest rozkładany przez acetylocholinoesterazę.

Pompa SERCA (sarkoplazmatyczna endoplazmatyczna retikularna pompa wapniowa ATPazy) zatrzymuje się uwalnianie jonów wapnia i sekwestrowanie ich do obszarów kwarantanny w siateczce sarkoplazmatycznej. Brak dostępnych jonów wapnia blokuje ruch miozyny i mięśnie mogą się rozluźnić. Tylko stałe sygnały układu nerwowego mogą utrzymać skurcz mięśni w żywym ciele przez dłuższy czas. U zmarłych nie występują żadne sygnały układu nerwowego z powodu śmierci mózgu, a skurcze mięśni są wówczas wyłącznie wynikiem braku równowagi chemicznej.

Jak sugeruje jej pełna nazwa, pompa SERCA wymaga dużej ilości ATP. Po śmierci cała aktywność metaboliczna przestaje działać i ATP nie jest już wytwarzany. Prowadzi to do trwale podwyższonego poziomu jonów wapnia w sarkomerze i braku mechanizmu sekwestracji. Dlatego pompa SERCA nie może ich usunąć. Skutkiem tego jest trwały skurcz lub rigor mortis.

Co to jest skurcz zwłok?

Skurcz zwłok występuje dość rzadko.Kiedy rigor mortis zaczyna się w bardzo przyspieszonym tempie, zmienia się jego nazwę na skurcz zwłok, natychmiastowy sztywność, skurcz pośmiertny lub sztywność kataleptyczną. Skurcz zwłok występuje przy braku pierwotnego zwiotczenia mięśni i jest najczęściej spotykany w przypadku zgonów, które wiążą się z poważnym stresem fizycznym i / lub emocjonalnym.

Skurcz zwłok zwykle dotyczy pojedynczej grupy mięśni, np. Jednego kończyna lub ręka. Skurcz zwłok jest prawdopodobnie wynikiem połączenia mechanizmów neurogennych i dużego wysiłku mięśniowego bezpośrednio przed śmiercią. Przykłady obejmują martwe ciała mocno ściskające broń lub przedmioty obronne, źdźbła trawy i cenne przedmioty. Skurcze zwłok są najczęściej spotykane w sytuacjach przemocy, takich jak scenariusze wojny i bójki, a także w trybach śmierci, takich jak upadki, utonięcia i katastrofy lotnicze.

Quiz

1. Od bardzo otyłego, dobrze odżywionego organizmu oczekuje się zwykle:
A. Pokaż wcześniejsze oznaki rigor mortis
B. Pokaż wcześniejsze oznaki algor mortis
C. Pokaż późniejsze oznaki rigor mortis
D. Nie pokazuj żadnych oznak algor mortis

2. Jaka jest właściwa kolejność tych czterech etapów śmierci?
A. Algor mortis, rigor mortis, pallor mortis, livor mortis
B. Pallor mortis, rigor mortis, livor mortis, algor mortis
C. Algor mortis, livor mortis, rigor mortis, pallor mortis
D. Pallor mortis, algor mortis, rigor mortis, livor mortis

3. SERCA oznacza:
A. Sarkoplazmatyczny endoplazmatyczny siatkowaty wapń ATP
B. Sarkoplazmatyczna endoretyczna ATPaza wapniowa
C. Sarkoplazmatyczny śródbłonkowy siateczkowy wapń ATP
D. Sarkoplazmatyczna endoplazmatyczna siateczkowa ATPaza wapniowa

4. Które z poniższych jest białkiem wiążącym występującym w retikulum endoplazmatycznym
A. Calsequestrin
B. Calsyntenin
C. Synaptotagmin
D. Calretinin

5. Który kwas odpowiada za niskie pH zwłok?
A. Kwas octowy
B. Kwas mlekowy
C. Kwas żołądkowy
D. Kwas glutaminowy