Ostre zakażenie wirusem HIV – zakażenie ostrym ludzkim wirusem niedoboru odporności (HIV) jest wysoce zakaźną fazą choroby, która trwa około dwóch miesięcy i charakteryzuje się niespecyficznymi objawami klinicznymi. Ostre zakażenie wirusem HIV nieproporcjonalnie przyczynia się do przenoszenia wirusa HIV, ponieważ wiąże się z wysokim poziomem wiremii. Zakażenia wirusem HIV nie można wykryć w testach na obecność wirusa HIV, które wykorzystują wyłącznie wykrywanie przeciwciał. Osoby, które są w fazie ostrego zakażenia wirusem HIV, często mają objawy grypopodobne i mogą być bardziej zakaźne niż osoby z przewlekłym zakażeniem wirusem HIV.
Testy na obecność wirusa HIV i porady udzielane przez klienta – rodzaj testów na obecność wirusa HIV i poradnictwo, w którym osoby aktywnie poszukują testów na obecność wirusa HIV i poradnictwa, często w placówce oferującej takie usługi.
Skoncentrowana epidemia HIV – HIV rozprzestrzenił się szybko w określonej subpopulacji, ale nie jest dobrze ugruntowany w ogólnej populacji. Ten rodzaj epidemii sugeruje aktywne sieci osób z zachowaniami wysokiego ryzyka w obrębie subpopulacji. Przyszły przebieg epidemii determinowany jest charakterem powiązań między subpopulacjami o wysokiej częstości występowania HIV a populacją ogólną. Liczbowy wskaźnik proxy: częstość występowania wirusa HIV stale przekracza 5% w co najmniej jednej zdefiniowanej subpopulacji, ale jest niższa niż 1% u kobiet w ciąży uczęszczających do poradni położniczych.
Niezgodne wyniki badań – gdy jeden wynik testu na HIV u danej osoby jest reaktywny i inny wynik testu przy użyciu innego testu na obecność wirusa HIV u tej samej osoby jest niereaktywny.
Uogólniona epidemia HIV – HIV jest mocno zakorzeniony w ogólnej populacji. Chociaż subpopulacje o wysokim ryzyku mogą przyczyniać się nieproporcjonalnie do rozprzestrzeniania się wirusa HIV, do podtrzymania epidemii wystarczą kontakty seksualne w populacji ogólnej. Liczbowy wskaźnik: częstość występowania wirusa HIV stale przekracza 1% wśród kobiet w ciąży uczęszczających do poradni położniczych.
Kluczowe populacje o wyższym ryzyku narażenia na HIV – osoby, które mogą być bardziej narażone na zakażenie HIV z powodu behawioralnych czynników ryzyka, obejmują osoby którzy wstrzykują narkotyki i ich partnerzy seksualni; osoby, które zapewniają seks w zamian za pieniądze, towary, narkotyki lub inne świadczenia (prostytutki); partnerzy seksualni osób zakażonych wirusem HIV; i mężczyzn uprawiających seks z mężczyznami (MSM). Wśród osób wysokiego ryzyka mogą być również osoby heteroseksualne, które uprawiały seks bez zabezpieczenia lub uprawiały seks z osobą, która uprawiała seks bez zabezpieczenia od czasu ich ostatniego testu na obecność wirusa HIV.
Status HIV nieokreślony – status HIV osoby, u której wyniki testu nie mogą prowadzić do ostatecznej diagnozy, co oznacza, że nie można przypisać jednoznacznego statusu HIV (zarówno HIV-dodatniego, ani HIV-ujemnego).
Algorytm badania na obecność wirusa HIV – Algorytmy definiuje się jako kombinacja i sekwencja określonych testów stosowanych w strategiach testowania HIV.
Epidemia HIV na niskim poziomie – HIV mógł istnieć przez wiele lat, ale nigdy nie rozprzestrzenił się na znaczny poziom w żadnej subpopulacji. Zarejestrowana infekcja jest w dużej mierze ograniczona do osób z zachowaniami podwyższonego ryzyka, np. prostytutki, osoby wstrzykujące narkotyki i MSM. Liczbowy wskaźnik zastępczy: częstość występowania wirusa HIV nie przekracza stale 5% w żadnej określonej subpopulacji ani 1% u kobiet w ciąży uczęszczających do poradni położniczych.
Niereaktywne – odnosi się do wyniku testu na obecność przeciwciał HIV lub antygenu / przeciwciał HIV, który nie nie wykazują reakcji wskazującej na obecność przeciwciał i / lub antygenu HIV.
Partner – osoba, z którą dana osoba przynajmniej raz uprawiała seks lub z którą ta osoba dzieli sprzęt do iniekcji.
Testy w kierunku HIV i poradnictwo inicjowane przez usługodawcę – testy na obecność wirusa HIV i doradztwo, które są zalecane przez pracowników służby zdrowia osobom przebywającym w placówkach opieki zdrowotnej jako standardowy element opieki medycznej.
Reaktywny – odnosi się do Wynik testu na obecność przeciwciał HIV lub antygenu / przeciwciała HIV, który pokazuje reakcję wskazującą na obecność przeciwciała i / lub antygenu HIV.
Powtórz badanie – odnosi się do sytuacji, w której wykonywane są dodatkowe testy dla osoby bezpośrednio po pierwszy test podczas tej samej wizyty testowej ze względu na m.in. jednoznaczne lub niezgodne wyniki testów; używane są te same testy i, jeśli to możliwe, ta sama próbka.
Ponowne badanie – odnosi się do sytuacji, w której dodatkowe testy są wykonywane dla osoby po określonym czasie z wyraźnych powodów, takich jak konkretny przypadek możliwego narażenia na HIV w ciągu ostatnich trzech miesięcy lub ciągłego ryzyka narażenia na HIV, np. wspólne korzystanie ze sprzętu do wstrzykiwań. Ponowne badanie jest zawsze wykonywane na nowej próbce i może, ale nie musi, wykorzystywać te same testy (testy), co podczas pierwszej wizyty testowej.
Czułość – prawdopodobieństwo, że test na HIV prawidłowo zidentyfikuje wszystkie osoby zakażone wirusem HIV.
Serokonwersja – kiedy osobnik wytwarza wystarczającą ilość przeciwciał HIV, aby można je było wykryć za pomocą danego przeciwciała HIV i / lub testu antygenu.
Swoistość – prawdopodobieństwo, że test prawidłowo zidentyfikuje wszystkie osoby, które nie są zarażone wirusem HIV.
Trymestr – trzymiesięczne okresy ciąży kobiety. Pierwszy trymestr to okres ciąży od pierwszego dnia ostatniej normalnej miesiączki do ukończenia 14 tygodnia ciąży. Drugi trymestr to okres ciąży od początku 15 do 28 tygodnia ciąży. Trzeci trymestr to okres ciąży od początku 29 do 42 zakończonego tygodnia ciąży .
Okres okienka – okres czasu, od którego podejrzewa się zakażenie wirusem HIV do momentu wykrycia przeciwciał HIV za pomocą danego testu. Okres okna różni się w zależności od osoby, a także zależy od zastosowanego testu. Średnia t od zakażenia do wytworzenia przeciwciał trwa około miesiąca. Większość ludzi (95%) rozwinie wykrywalne przeciwciała w ciągu 3-4 miesięcy. 1, 2