Działania niepożądane
Leki anty-TNF są na ogół dobrze tolerowane, a typowe działania niepożądane są niewielkie i nie wymagają odstawienia leku . Jednak wystąpiły poważne działania niepożądane, z których najczęstsze były ciężkie infekcje.
Typowe działania niepożądane wszystkich leków anty-TNF (występujące u ponad 10% pacjentów) obejmują bóle głowy, reakcje w miejscu wstrzyknięcia z reakcja podskórna i wlew z dożylną drogą podania, wysypki, niedokrwistość, transaminitis (zwykle łagodne), infekcje górnych dróg oddechowych, zapalenie zatok, kaszel, zapalenie gardła, biegunka, nudności i ból brzucha.
Infekcje
Poważne infekcje są istotnymi i dotyczą niepożądanego działania leków anty-TNF i mogą obejmować infekcje bakteryjne, grzybicze, wirusowe lub atypowe. Te infekcje mogą być śmiertelne. Zakażenia są częstsze u pacjentów otrzymujących wiele leków immunosupresyjnych, takich jak metotreksat lub kortykosteroidy w połączeniu z lekami anty-TNF. Istnieją doniesienia o reaktywacji gruźlicy i wirusowego zapalenia wątroby typu B i C i zaleca się, aby przed rozpoczęciem leczenia lekiem anty-TNF przeprowadzić badania przesiewowe u tych osób. W przypadku reaktywacji utajonej gruźlicy reaktywacja następuje w ciągu pierwszych kilku miesięcy leczenia inhibitorami TNF-alfa. Pacjenci z utajoną gruźlicą powinni otrzymać leczenie izoniazydem lub skojarzonymi lekami przeciwgruźliczymi przed rozpoczęciem leczenia lekami przeciw TNF. Pacjenci mieszkający na obszarach o większej częstości występowania niektórych zakażeń grzybiczych, takich jak blastomikoza, kokcydioidomikoza lub histoplazmoza, powinni przejść badanie przesiewowe w kierunku tych chorób przed rozpoczęciem stosowania leków anty-TNF. Wreszcie, klinicyści powinni wstrzymać terapię anty-TNF u pacjentów, u których rozwinie się ciężka infekcja, i mogą rozważyć wznowienie leczenia po całkowitym wyleczeniu zakażenia, pod warunkiem, że korzyści z wznowienia terapii anty-TNF przewyższają ryzyko nawracających zakażeń u danego pacjenta. .
Nowotwory złośliwe
Ryzyko nowotworów złośliwych, zwłaszcza chłoniaków, jest przedmiotem niepokoju i debaty od czasu wprowadzenia leków anty-TNF. Teoretycznie, środki anty-TNF mogą osłabiać mechanizmy obronne gospodarza przed złośliwością poprzez hamowanie TNF. FDA umieściła ostrzeżenie w czarnej skrzynce dotyczące wszystkich leków anty-TNF dotyczących możliwego związku z nowotworami złośliwymi, zwłaszcza chłoniakami. Analiza przeprowadzona przez FDA w 2003 r. Wykazała występowanie chłoniaków u 6 z ponad 6000 pacjentów z RZS leczonych lekami anty-TNF, podczas gdy u żadnego z pacjentów otrzymujących placebo. Ryzyko wystąpienia chłoniaków jest jednak większe u pacjentów z RZS (2 do 3 razy, zwłaszcza chłoniak nieziarniczy), zwłaszcza w starszym wieku iu osób z wyższą aktywnością choroby RZS. Kilka kolejnych badań nie wykazało zwiększonego ryzyka wystąpienia chłoniaka u pacjentów z RZS leczonych lekami anty-TNF w porównaniu z pacjentami leczonymi konwencjonalnymi LMPCh. Dalsze badania mogą pomóc wyjaśnić ryzyko chłoniaka i możliwy związek z lekami anty-TNF, zaleca się ostrożność w stosowaniu leków anty-TNF u pacjentów z wcześniejszymi nowotworami złośliwymi oraz z wyższym ryzykiem wystąpienia nowotworu z innych powodów.
Kilka badania wykazały większe ryzyko raka skóry innego niż czerniak (do dwóch razy) u pacjentów otrzymujących leki anty-TNF, a u pacjentów otrzymujących leki anty-TNF należy rozważyć coroczne badania skóry.
Zastoinowe Niewydolność serca
Wstępne badania leków anty-TNF u pacjentów z RZS i zastoinową niewydolnością serca NYHA klasy III lub IV wykazały złe wyniki kardiologiczne, w tym wzrost śmiertelności, wzrost liczby hospitalizacji i pogorszenie CHF. Nie ma jednak doniesień o zwiększonej częstości występowania zastoinowej niewydolności serca związanej z lekami anty-TNF. Lekarze powinni unikać leków anty-TNF u pacjentów z ciężką zastoinową niewydolnością serca (klasa III lub IV wg NYHA) i stosować ostrożnie u pacjentów z łagodną zastoinową niewydolnością serca.
Toczeń polekowy
Do 50% pacjentów otrzymujących środek anty-TNF może rozwinąć dodatnie autoprzeciwciała, w tym przeciwciała przeciwjądrowe (ANA) i przeciwciała anty-Ds-DNA. Jednak występowanie tocznia polekowego jest rzadkim zjawiskiem (mniej niż 1%). Powszechnymi objawami tocznia wywołanego lekami przez środki anty-TNF są wysypka kinetyczna, trombocytopenia, leukopenia, hipokomplementemia i rzadko niedokrwistość hemolityczna. Występowanie tocznia wywołanego lekiem przez jeden środek anty-TNF nie zawsze jest związane z toczniem indukowanym lekiem z innego środka anty-TNF. Objawy zwykle ustępują w ciągu tygodni lub miesięcy od odstawienia leku, chociaż autoprzeciwciała mogą pozostawać dodatnie przez kilka lat.
Zaburzenia demielinizacyjne
Istnieje kilka zgłoszonych przypadków zaburzeń demielinizacyjnych, w tym zapalenie nerwu wzrokowego, stwardnienie rozsiane (w tym zaostrzenie podstawowego stwardnienia rozsianego), zapalenie rdzenia kręgowego, zapalenie mózgu, zespół Guillain-Barre, poprzeczny zapalenie rdzenia kręgowego i przewlekła zapalna polineuropatia demielinizacyjna u pacjentów przyjmujących leki anty-TNF. Leki anty-TNF należy unikać lub stosować z dużą ostrożnością u pacjentów ze współistniejącą chorobą demielinizacyjną.
Reakcje skórne
Wysypki nie są rzadkie u pacjentów otrzymujących leki anty-TNF. Najczęstszą wysypką jest miejscowa reakcja w miejscu wstrzyknięcia / rumień, chociaż mogą również wystąpić inne rozlane reakcje skórne. Reakcja alergiczna może prowadzić do rozsianej wysypki polekowej. Istnieją również doniesienia o wysypkach podobnych do tocznia, zapaleniu naczyń z nadwrażliwości, pokrzywce, nowej łuszczycy, ziarniniaku obrączkowatym, rumieniu wielopostaciowym i skórnym chłoniaku z komórek T.
Ciąża i laktacja
Nie przeprowadzono kontrolowanych badań oceniających bezpieczeństwo leków anty-TNF w czasie ciąży lub laktacji. Środki anty-TNF zostały oznaczone przez FDA jako ryzyko ciąży klasy B. W kilku rejestrach wykazano niskie ryzyko poważnych wad wrodzonych podczas stosowania leków anty-TNF w ciąży, nieznacznie wyższe w kohorcie porównawczej z dopasowaną chorobą i bez wzorców wad wrodzonych. W badaniach na zwierzętach naukowcy nie zaobserwowali uszkodzeń płodu ani wad rozwojowych. Z wyjątkiem certolizumabu, wszystkie inne leki anty-TNF przenikają przez łożysko, wystawiając w ten sposób niemowlę na działanie anty-TNF. Stosowanie leków anty-TNF w ciąży powinno być brane pod uwagę tylko wtedy, gdy istnieją wyraźne i mocne wskazania.
Podobnie nie ma danych dotyczących stosowania leków anty-TNF u kobiet w okresie laktacji. Leki anty-TNF wykryto w mleku kobiecym w mniej niż 1% stężenia w surowicy matki i nie ma doniesień o niepożądanym wpływie leków anty-TNF u niemowląt karmionych piersią lub na produkcję mleka. Nie wiadomo, czy niemowlę wchłania środki anty-TNF w tak małych stężeniach do mleka kobiecego, czy nie. Do czasu uzyskania większej ilości danych lekarze powinni unikać leków anty-TNF u kobiet w okresie laktacji.