Rafael Trujillo, w całości Rafael Leónidas Trujillo Molina (ur. 24 października 1891 r. w San Cristóbal, Rep. Dom. – zm. 30 maja 1961 r. w Ciudad Trujillo , niedaleko San Cristóbal), dyktator Republiki Dominikany od 1930 roku do jego zamachu w 1961 roku.
Trujillo wstąpił do armii dominikańskiej w 1918 roku i został wyszkolony przez amerykańską piechotę morską podczas okupacji tego kraju przez Stany Zjednoczone (1916-24) . W latach 1919–1925 awansował z porucznika do dowódcy pułkownika policji krajowej, aw 1927 r. Został generałem. Trujillo przejął władzę w rewolcie wojskowej przeciwko Pres. Horacio Vásquez w 1930 r. Od tego czasu aż do zabójstwa 31 lat później Trujillo pozostawał pod całkowitą kontrolą Republiki Dominikany dzięki dowództwu armii, delegując członków rodziny na urzędy i mordując wielu swoich przeciwników politycznych. Oficjalnie pełnił funkcję prezydenta od 1930 do 1938 i ponownie od 1942 do 1952.
Kompetentny w biznesie, zdolny do administrowania i bezwzględny w polityce, Trujillo wniósł do republiki taki poziom pokoju i dobrobytu, jaki miała wcześniej nie cieszył się. Jednak korzyści płynące z modernizacji gospodarczej były niesprawiedliwie rozłożone na korzyść Trujillo oraz jego ulubieńców i zwolenników. Co więcej, ludność kraju zapłaciła za dobrobyt utratą swobód obywatelskich i politycznych. Haitańczycy mieszkający na Dominikanie bardzo ucierpieli. Trujillo zachęcał dominikanów do uprzedzeń antyhaitańskich, aw 1937 r. Zarządził masakrę tysięcy imigrantów z Haiti.
Pomimo surowych środków, jakie podjął Trujillo, aby chronić swoją władzę, krajowa opozycja nadal rosła podczas późniejszych latach swojego reżimu, a także znalazł się pod znaczną zagraniczną presją, aby zliberalizować swoje rządy. Zaczął tracić poparcie w armii, co doprowadziło do zabójstwa z karabinu maszynowego, gdy jechał na swoją farmę w San Cristóbal. Wielu domniemanych zabójców, w tym gen. J.T. Díaz, zostali następnie schwytani i straceni.