Polityka pieniężna a Polityka fiskalna: przegląd
Polityka pieniężna i polityka fiskalna odnoszą się do dwóch najbardziej uznanych narzędzi stosowanych do wpływania na aktywność gospodarczą kraju. Polityka pieniężna dotyczy przede wszystkim zarządzania stopami procentowymi i całkowitą podażą pieniądza w obiegu i jest zazwyczaj prowadzona przez banki centralne, takie jak Rezerwa Federalna Stanów Zjednoczonych. Polityka fiskalna jest wspólnym terminem określającym działania podatkowe i wydatki rządy. W Stanach Zjednoczonych krajowa polityka fiskalna jest określana przez organy wykonawcze i ustawodawcze rządu.
Kluczowe wnioski
- Zarówno polityka pieniężna, jak i fiskalna to narzędzia makroekonomiczne służące do zarządzania gospodarką lub jej stymulowania .
- Polityka pieniężna dotyczy stóp procentowych i podaży pieniądza w obiegu i jest generalnie zarządzana przez bank centralny.
- Polityka fiskalna dotyczy podatków i wydatków rządowych i generalnie jest określone przez ustawodawstwo rządowe.
- Polityka pieniężna i polityka fiskalna razem mają ogromny wpływ na gospodarkę danego kraju, jego przedsiębiorstwa i konsumentów.
Polityka pieniężna
Banki centralne zazwyczaj stosowały politykę pieniężną do stymulowania gospodarki lub kontrolowania jej wzrostu. Zachęcając osoby fizyczne i przedsiębiorstwa do zaciągania pożyczek i wydawania pieniędzy, polityka pieniężna ma na celu pobudzać aktywność gospodarczą. Z drugiej strony, ograniczając wydatki i zachęcając do oszczędzania, polityka pieniężna może działać jako hamulec inflacji i innych problemów związanych z przegrzaniem nomy.
Rezerwa Federalna, znana również jako „Fed”, często wykorzystywała trzy różne narzędzia polityczne, aby wpływać na gospodarkę: operacje otwartego rynku, zmieniające się wymogi rezerwowe dla banków i ustalenie stopy dyskontowej. Operacje otwartego rynku są przeprowadzane codziennie, kiedy Fed kupuje i sprzedaje obligacje rządu Stanów Zjednoczonych, aby albo wprowadzić pieniądze do gospodarki, albo wycofać je z obiegu. Poprzez ustalenie współczynnika rezerw lub odsetka depozytów wymaganych przez banki aby zachować rezerwę, Fed bezpośrednio wpływa na ilość pieniędzy tworzonych, gdy banki udzielają pożyczek. Fed może również kierować się zmianami stopy dyskontowej (stopy procentowej, jaką pobiera od pożyczek udzielanych instytucjom finansowym), która ma wpływać na krótkoterminowe stopy procentowe w całej gospodarce.
Polityka pieniężna jest bardziej tępym narzędziem, jeśli chodzi o rozszerzanie i kurczenie się podaży pieniądza, aby wpływać na inflację i wzrost, i ma mniejszy wpływ na realną gospodarkę. Na przykład Fed był agresywny podczas Wielkiego Kryzysu. Jej działania zapobiegły deflacji i załamaniu gospodarczemu, ale nie wygenerowały znaczącego wzrostu gospodarczego, który odwróciłby utraconą produkcję i miejsca pracy.
Ekspansywna polityka pieniężna może mieć ograniczony wpływ na wzrost poprzez wzrost cen aktywów i obniżenie kosztów pożyczania i zwiększenie rentowności przedsiębiorstw.
Polityka pieniężna ma na celu pobudzenie aktywności gospodarczej, podczas gdy polityka fiskalna ma na celu wydatki, całkowity skład wydatków lub jedno i drugie.
Polityka fiskalna
Ogólnie rzecz biorąc, celem większości rządowych polityk fiskalnych jest ukierunkowanie na całkowity poziom wydatków, całkowitą strukturę wydatków lub obie te rzeczy w gospodarce. Dwa najczęściej stosowane sposoby wpływania na politykę fiskalną to zmiany w polityce wydatków rządowych lub w polityce podatkowej rządu.
Jeśli rząd uważa, że w gospodarce nie ma wystarczającej aktywności biznesowej, może zwiększyć ilość wydawanych pieniędzy, często nazywanych wydatkami stymulacyjnymi. Jeśli nie ma wystarczających wpływów z podatków, aby opłacić wzrost wydatków, rządy pożyczają pieniądze, emitując dłużne papiery wartościowe, takie jak obligacje rządowe, a tym samym akumulują dług. Nazywa się to wydatkami deficytowymi.
Porównując te dwa elementy, polityka fiskalna ma generalnie większy wpływ na konsumentów niż polityka pieniężna, ponieważ może to prowadzić do wzrostu zatrudnienia i dochodów.
Podnosząc podatki, rządy wyciągają pieniądze z gospodarki i spowalniają działalność biznesową. Zwykle polityka fiskalna jest stosowana, gdy rząd stara się pobudzić gospodarkę. Może obniżyć podatki lub oferować ulgi podatkowe w celu pobudzenia wzrostu gospodarczego. Wpływanie na wyniki gospodarcze poprzez politykę fiskalną jest jedną z podstawowych zasad ekonomii keynesowskiej.
Kiedy rząd wydaje pieniądze lub zmienia politykę podatkową, musi wybrać, gdzie wydać lub co opodatkować .W ten sposób rządowa polityka fiskalna może być skierowana do określonych społeczności, gałęzi przemysłu, inwestycji lub towarów, aby sprzyjać lub zniechęcać do produkcji – czasami jej działania opierają się na względach, które nie są całkowicie ekonomiczne. Z tego powodu polityka fiskalna jest często przedmiotem gorących dyskusji wśród ekonomistów i obserwatorów politycznych.
Zasadniczo jest ukierunkowana na zagregowany popyt. Firmy również odnoszą korzyści, ponieważ widzą zwiększone przychody. Jeśli jednak gospodarka jest prawie pełna, ekspansywna polityka fiskalna grozi wywołaniem inflacji. Ta inflacja pożera marginesy niektórych korporacji w konkurencyjnych branżach, które mogą nie być w stanie łatwo przerzucić kosztów na klientów; to również pożera fundusze ludzi o stałym dochodzie.
Podsumowanie
Zarówno polityka fiskalna, jak i pieniężna odgrywają dużą rolę w zarządzaniu gospodarki i obie mają bezpośredni i pośredni wpływ na finanse osobiste i gospodarstwa domowe. Polityka fiskalna obejmuje decyzje dotyczące podatków i wydatków ustalane przez rząd i wpłynie na rachunki podatkowe osób fizycznych lub zapewni im zatrudnienie w ramach projektów rządowych. Polityka pieniężna jest ustalana przez bank centralny i może zwiększyć wydatki konsumentów poprzez niższe stopy procentowe, dzięki którym pożyczanie jest tańsze wszystko, od kart kredytowych po kredyty hipoteczne.