Pokora

Pokora, a może pokora niedoceniana cnota. To brzmi jak bardzo biblijna cecha. Rzeczywiście, wielu wielkich przywódców religijnych zostało opisanych (i czczonych) jako pokornych.

Jednak tylko dlatego, że pokora jest staromodna, nie oznacza, że nie jest już ważna.

Ta strona wyjaśnia więcej o znaczeniu pokory i jak jest ona ważną częścią rozwijania poczucia własnej wartości, poczucia własnej wartości i asertywności, bez agresji i złości.

Co to jest pokora?

Te definicje sprawiają, że pokora brzmi jak bardzo negatywna jakość. Ale pokora, praktykowana przez wielkich przywódców religijnych, nie była negatywna. Ich opinie o sobie były niskie tylko w tym sensie, że rozumieli, że nie są ważniejsi od innych. Zrozumieli też, że nie są mniej ważni od innych. Na przykład Jezus nie bał się walczyć o swoje prawo do wypowiadania się w imieniu innych, zwłaszcza tych, którzy byli biedni i walczący, i przemawiał do władzy w dokładnie taki sam sposób, w jaki mówił do wszystkich innych.

Innymi słowy, pokora to nie bycie „wycieraczką” i pozwalanie ludziom chodzić po tobie.

Zamiast tego jest to zrozumienie, że każdy człowiek jest równie wartościowy: uznanie, że jesteś nie więcej ani mniej warte niż ktokolwiek inny.

Dlaczego pokora ma znaczenie?

Jednym z powodów, dla których pokora wydaje się staromodny, jest to, że często czujemy, że musimy uważajcie na siebie, bo nikt inny tego nie zrobi.

„To świat zjadający psy, wiesz!”

Ten punkt widzenia sugeruje, że musisz być agresywny, aby osiągnąć to, czego potrzebujesz w życiu, co wraz z dumą jest być może całkowitym przeciwieństwem pokory.

Nasze strony pod adresem Asertywność jednak argumentuje, że bardziej odpowiednie jest b e asertywność: być w stanie stanąć w obronie siebie i innych, spokojnie prezentując swój punkt widzenia.

Asertywność jest zdecydowanie zgodna z pokorą: uznaje, że każdy ma równe prawo do bycia wysłuchanym i umożliwia każdy, aby przedstawić swój punkt widzenia. Rzeczywiście, całkiem możliwe jest argumentowanie, że nie tylko asertywność jest zgodna z pokorą, ale pokora jest absolutnie niezbędna do rozwijania asertywności.

Innymi słowy, bez uznania, że nie jesteś mniej lub bardziej ważny niż inni , nie można uznać, że każdy ma równe prawo do bycia wysłuchanym, a nawet do otwartego słuchania innych.

A co z dopasowaniem pokory i poczucia własnej wartości?

Poczucie własnej wartości to sposób, w jaki myślisz o sobie. Nasza definicja mówi, że pokora to „słabe mniemanie o sobie”, co jest wyraźnie ściśle powiązane z poczuciem własnej wartości. Jednak pokora nie oznacza złej opinii o sobie, ale raczej akceptację siebie i wielu swoich dobrych cech, a także ograniczeń, uznając, że inni również mają dobre cechy i są równie wartościowi.

Rozwijanie pokory

Dla wielu z nas pokora jest jedną z najtrudniejszych cech do rozwinięcia, ponieważ musi zaczynać się od uznania, że nie zawsze masz rację i że tak jest nie ma wszystkich odpowiedzi.

Wymaga to również akceptacji siebie, co dla wielu z nas jest wyzwaniem.

Relatywnie łatwo jest być pokornym, gdy znajdujesz się na dole drzewa, jak gdyby: nowy w pracy lub bardzo młodszy. Jednak im jesteś starszy, tym większe jest prawdopodobieństwo, że ludzie będą szukać u Ciebie odpowiedzi i tym bardziej przekonasz się, że możesz pomóc.

Jeśli nie jesteś ostrożny, możesz osiągnąć wysokie stanowiska – właśnie w momencie, w którym najbardziej potrzebujesz pokory – wierząc, że jesteś mniej lub bardziej nieomylny.

Aby spróbować kultywować pokorę możesz spróbować jednej lub więcej z poniższych czynności:

• Poświęć czas na słuchanie innych

  Kluczową cechą pokory jest docenianie innych i umożliwianie im być usłyszanym. Poświęcanie czasu na słuchanie innych i wydobywanie ich uczuć i wartości, umożliwianie im wyrażania siebie, jest bardzo skutecznym sposobem, aby zacząć to rozumieć.

  Ważne jest, aby pamiętać, że nie próbujesz rozwiązać ich problemy lub odpowiedz na nie: po prostu słuchaj i odpowiadaj na nie jako inny człowiek.

  Więcej na ten temat znajdziesz na naszych stronach o Umiejętnościach słuchania.

• Ćwicz uważność i skup się na teraźniejszości

  Kluczową częścią uważności jest akceptacja tego, co jest, a nie ocenianie tego i komentowanie. Ważnym elementem pokory jest zaakceptowanie siebie ze wszystkimi swoimi wadami, zamiast osądzania siebie za swoje wady.Nie oznacza to, że nie powinieneś dążyć do poprawy, ale pozytywnie, zamiast karcić siebie za swoje negatywne cechy.

  Więcej na ten temat, w tym kilka przydatnych praktyk, znajdziesz na naszej stronie poświęconej uważności.

• Bądź wdzięczny za to, co masz

  Innymi słowy, poświęć czas na „policzenie swoich błogosławieństw” i bądź wdzięczny za nie. Łatwo jest dać się wciągnąć w negatywną spiralę pragnienia więcej, czy to w sobie, czy na zewnątrz. Poświęcenie czasu na zatrzymanie się i zapamiętanie, za co musisz być wdzięczny, to dobry sposób na pielęgnowanie bardziej pokornego i pozytywnego nastroju.

  Więcej na ten temat znajdziesz na naszej stronie wdzięczności.

• Poproś o pomoc, gdy jej potrzebujesz

  Jak wielu z nas ze smutkiem rozpozna, istnieje forma dumy, która polega na tym, że potrafimy rozwiązać nasze własne problemy. Dlatego pokora polega na rozpoznaniu, kiedy potrzebujemy pomocy i umiejętności odpowiedniego o nią poproszenia. Pomocne może być przeczytanie naszej strony poświęconej analizie transakcyjnej, aby dowiedzieć się, jak poprosić o pomoc, nie tracąc poczucia równości.

• Regularnie szukaj opinii innych osób

  Jest to być może szczególnie ważne dla przywódców, ale wszyscy możemy zyskać, słuchając, co myślą o nas inni. Poświęć trochę czasu, aby poprosić innych o udzielenie informacji zwrotnej, w razie potrzeby anonimowo, i wyraźnie zaznacz, że jesteś mile widziany przez ich opinie. Otwarcie wysłuchaj opinii i bądź wdzięczny.

  Więcej informacji na ten temat znajduje się na naszej stronie poświęconej przekazywaniu i otrzymywaniu opinii.

• Przejrzyj swoje działania w stosunku do język dumy

  Duma i arogancja, które obejmują również samozadowolenie, snobizm i próżność, to nieprzyjemne słowa. Czasami trudno jest uniknąć uczucia dumy z siebie, próżności, a nawet snobizmu. Często jest to przyjemne uczucie, gdy na przykład zrobiliśmy coś dobrego i wszyscy nas chwalą. Jednak staramy się nie nazywać tych uczuć po imieniu, ponieważ same słowa niosą ze sobą negatywne konotacje.

  Aby kultywować pokorę, porównaj swoje uczucia ze słowami: zadaj sobie pytanie „czy to był snobizm? być trochę próżnym? ”i szczerze podchodź do odpowiedzi. Rozpoznanie i nazywanie tych uczuć takimi, jakie są, to dobry krok w kierunku pokory.

Ostatnia myśl

Pokora może brzmieć staromodnie, ale to nie znaczy, że odrobina pokory nie jest teraz tak ważna jak zawsze.

W erze, w której wielu opłakuje rosnący „egoizm” i skupienie się na „ja” świata, być może powinniśmy wszyscy starać się wypracować bardziej pokorne podejście.