PMC (Polski)

Diagnoza patologii przyśrodkowej kostki maziowej

Jednym z najważniejszych punktów w diagnozowaniu patologii błony maziowej przyśrodkowej jest uzyskanie odpowiedniego wywiadu od pacjenta . Pacjenci zwykle opisują ból, który jest tępy, obolały i nasila się wraz z aktywnością. Poproszeni o wskazanie obszaru bólu, zwykle wskazują proksymalnie przyśrodkową część kolana, proksymalnie do linii przyśrodkowej stawu. Podczas gdy niektórzy pacjenci mogą odnotować historię urazu tego obszaru kolana, większość pacjentów nie ma żadnej konkretnej historii urazu ich środkowej kostki. Ponad połowa pacjentów ma historię uczestniczenia w jakimś forsownym wysiłku, który wymaga powtarzalnego zginania i prostowania kolana, co z kolei powoduje podrażnienie stawu rzepkowo-udowego.

Większość pacjentów skarży się na bolesny ból powyżej przyśrodkowy aspekt kolana, który jest pogarszany przez aktywność i może być szczególnie uciążliwy w nocy. Ich skargi na ból nocny w tym obszarze kolana są spowodowane stanem zapalnym, który może być szczególnie uciążliwy podczas wykonywania czynności. Pacjenci najczęściej skarżą się na ból przy czynnościach obciążających ich stawy rzepkowo-udowe, takich jak wchodzenie i schodzenie po schodach, kucanie i schylanie się, wstawanie z krzesła po dłuższym siedzeniu. Ponadto mogą zauważyć trudności z siedzeniem nieruchomym przez dłuższy czas bez konieczności poruszania się i prostowania kolan. Mogą również skarżyć się na zaczepienie w przednio-przyśrodkowej części kolana po wstaniu z krzesła po dłuższych okresach siedzenia. U niektórych pacjentów łapanie pliki może objawiać się jako zdarzenie pseudoblokowania kolana, gdy siedzą przez dłuższy czas i po raz pierwszy powstają. Niektórzy pacjenci mogą opisywać te zdarzenia pseudozablokowania jako niestabilność lub złapanie rzepki. Klikanie, ustępowanie i pseudoblokowanie odnotowano u około 50% wszystkich pacjentów, u których występuje podrażnienie kostki przyśrodkowej. Pacjenci, którzy mogą mieć problemy z wysiękami związanymi z aktywnością, mogą również skarżyć się na ból w przedniej części kolana. Chociaż te wysiękki związane z aktywnością mogą nie być bezpośrednio spowodowane patologią oskrzeli przyśrodkowej, a częściej są spowodowane osłabieniem mechanizmu mięśnia czworogłowego, łzawieniem łąkotki i / lub zapaleniem kości i stawów, ale mogą powodować wtórne podrażnienie kostki przyśrodkowej. Ponadto u pacjentów, u których wystąpiło pooperacyjne lub pourazowe osłabienie kończyny dotkniętej chorobą, może wystąpić ból w przednio-przyśrodkowej części kolana w okolicy przyśrodkowej kostki maziowej.

Ostateczna diagnoza podrażnienia kostki przyśrodkowej zwykle uzyskuje się na podstawie egzaminu fizycznego. Normalne badanie stawu rzepkowo-udowego powinno zawsze obejmować badanie fałdu kostki błony maziowej przyśrodkowej pacjenta, aby określić, czy ma jakiekolwiek podrażnienie tej struktury.

Podczas badania kostki maziowej przyśrodkowej ważne jest, aby upewnić się, że że pacjent jest rozluźniony, co zwykle osiąga się przez położenie go na plecach na stole do badań z rozluźnionymi nogami. Następnie badacz wyczuwa palpację przyśrodkowej błony maziowej, tocząc palcami po fałdzie kostki, który znajduje się pomiędzy przyśrodkowym brzegiem rzepki a obszarem przywodziciela kłykcia przyśrodkowego kości udowej (ryc. 2). Błona maziowa przyśrodkowa będzie prezentować się jako fałd tkanki przypominający wstążkę pod palcem, który można przetoczyć bezpośrednio na leżący pod spodem kłykcik przyśrodkowy kości udowej. Podczas gdy niektórzy pacjenci mogą odczuwać łagodny ból podczas dotykania płatków błony maziowej przyśrodkowej, ważne jest, aby podczas wykonywania tego badania upewnić się, czy odtwarza to ich objawy. Bardzo ważne jest również, aby porównać odczucie z przeciwległym normalnym kolanem, aby zobaczyć, czy istnieje różnica w ilości wytwarzanego bólu. Udowodniono, że ta część przyśrodkowej linii stawu i błony maziowej jest dobrze unerwiona i u niektórych pacjentów podrażnienie błony maziowej przyśrodkowej może być dość bolesne.

Podobnie jak w przypadku każdej innej diagnozy fizycznej, ważne jest, aby jednocześnie ustalić, czy istnieją inne obszary patologii struktur, które są zlokalizowane blisko przyśrodkowej błony maziowej w celu potwierdzenia rozpoznania. W ostrych urazach należy upewnić się, że nie doszło do uszkodzenia części łąkotkowo-udowej więzadła pobocznego przyśrodkowego powierzchownego. W tym przypadku należy zastosować napięcie koślawe w kolanie i dotknąć palpacyjnie linii stawu, zarówno w celu ewentualnego otwarcia linii stawowej w celu zastosowania nacisku koślawego, jak i sprawdzenia, czy występuje dobrze zlokalizowany ból lub obrzęk w okolicy stawu. część łąkotkowo-udowa więzadła pobocznego powierzchownego przyśrodkowego (ryc. 3).Dodatkowo w przypadku ostrych urazów należy upewnić się, że nie doszło do epizodu podwichnięcia bocznego rzepki z uszkodzeniem więzadła rzepkowo-udowego przyśrodkowego. Test bocznego zatrzymania rzepki, wykonywany z kolanem zgiętym do około 45 ° zgięcia kolana, może pomóc w ustaleniu, czy doszło do urazu więzadła rzepkowo-udowego przyśrodkowego poprzez przyłożenie siły przesuwającej bocznej do rzepki, gdy jest ona zgięta do około 45 ° zgięcia kolana i oceny, czy to tłumaczenie powoduje ból lub uczucie lęku, takie jak zwichnięcie rzepki (ryc. 4). Ten ból powinien różnić się od bólu powstającego podczas zwijania kostki pod palcami. Ponadto należy upewnić się, że ból w okolicy przyśrodkowej kolana nie jest bezpośrednio spowodowany zlokalizowanymi lub rozproszonymi obszarami chondromalacji stawu rzepkowo-udowego. W tym przypadku należy przetoczyć górne i dolne bieguny rzepki, zarówno proksymalnie, jak i dystalnie, a także przyśrodkowo i bocznie, w rowku bloczkowym, aby określić, czy występuje prawdziwe trzeszczenie rzepki z przesunięciem rzepki w rowku bloczkowym. (Rys. 5a, b). Ocena ta różni się od oceny trzeszczenia stawu rzepkowo-udowego z aktywnym zgięciem i wyprostem kolana (ryc. 6a, b), ponieważ wielu z tych pacjentów może mieć złapanie przyśrodkowej kostki, powodując trzeszczenie z aktywnym zgięciem i wyprostem kolana zamiast prawdziwej chondromalacji rzepkowo-udowej powodującej to zjawisko słuchowe. Ponadto należy ocenić ucisk ścięgna podkolanowego, który może powodować obciążenie przedniej części stawu kolanowego, oceniając kąt ścięgna podkolanowego (ryc. 7) i palpacyjnie w głównych miejscach przyczepu ścięgna podkolanowego (kaletka pes anserine (Ryc. 8), kaletka półbłoniasta (ryc. 9) i biceps bursa (ryc. 10)).

Boczne tłumaczenie rzepki

Kąt ścięgno-podkolanowy

Badanie palpacyjne pes anserine bursae

Gdy nie ma się pewności o rozpoznaniu podrażnienia błony maziowej błony maziowej przyśrodkowej i trudno jest określić, czy u pacjenta występuje prawdziwa patologia śródstawowa czy pozastawowa w tym obszarze kolana, rozpoznanie można potwierdzić, wykonując dostawowe wstrzyknięcie 1% lidokainy w znieczuleniu (ryc. ). W takim przypadku wstrzyknięcie powinno być dostawowe i nie należy próbować wstrzykiwać bezpośrednio do błony maziowej przyśrodkowej. To rozróżnienie jest ważne dla rozróżnienia, ponieważ plica jest w rzeczywistości dostawowa. Jeśli ktoś ma dobrą ulgę w bólu po dostawowym zastrzyku znieczulenia, można być pewnym, że patologia jest raczej śródstawowa niż pozastawowa w tej części kolana. Chociaż jedna seria wstrzyknięć śródsklepkowych dała dobre wyniki, odnotowano również, a my również zgadzamy się, że wstrzyknięcie bezpośrednio do cienkiej opaski plastycznej jest bardzo trudne, a niezawodne umieszczenie igły podczas wstrzyknięcia jest niemożliwe. Generalnie nie zaleca się wykonywania artroskopii diagnostycznej w celu sprawdzenia, czy u pacjenta występuje izolowane podrażnienie kostki błony śluzowej przyśrodkowej, ponieważ najbardziej skuteczne metody leczenia podrażnienia kostki przyśrodkowej są nieoperacyjne, a artroskopia może powodować dalsze podrażnienie i bliznowacenie błony maziowej przyśrodkowej.

Zaleca się uzyskanie stałego AP, boczne i 45 ° rzepki wschodu słońca (osiowe) radiogramy kolana w celu wykluczenia innych źródeł patologii. Podczas gdy wielu pacjentów z podrażnioną płytką błony maziowej przyśrodkowej ma normalne zdjęcia rentgenowskie, ważne jest, aby wykluczyć, że pacjenci nie mają żadnego podstawowego zapalenia stawów, obszarów osuszania osteochondritis, tworzenia się osteofitów, złamań lub innych patologii kości, które mogą przyczyniać się do podrażnienie błony maziowej przyśrodkowej.

Ponadto rozpoznanie podrażnienia kostki błony maziowej przyśrodkowej na obrazach MRI jest niespecyficzne. Badanie przedmiotowe powinno być w stanie wykazać wszelkie znaczące zgrubienia i zwłóknienia błony maziowej przyśrodkowej.MRI są bardziej przydatne w określaniu, czy istnieją inne patologie przyczyniające się do podrażnienia błony maziowej błony maziowej, niż w bezpośrednim diagnozowaniu patologii w tej części kolana.