Cele: W niniejszym badaniu badaliśmy związek patologicznego Q fale o rozmiarze zawału. Ponadto zbadaliśmy, czy regresja załamka Q była związana z poprawą frakcji wyrzutowej lewej komory (LVEF), rozmiarem zawału i wymiarami lewej komory u pacjentów z zawałem mięśnia sercowego z uniesieniem odcinka ST (STEMI) z wczesnym tworzeniem się załamka Q w porównaniu z pacjentami bez lub uporczywe patologiczne załamki Q.
Wstęp: Kryteria patologicznych załamków Q po ostrym zawale mięśnia sercowego (MI) zmieniały się na przestrzeni lat. Ponadto istnieją ograniczone dane dotyczące korelacji regresji załamka Q i zachowania LVEF u pacjentów z początkowym MI załamka Q.
Metody: Wykonano standardowe 12-odprowadzeniowe elektrokardiogramy (EKG) u 184 pacjentów ze STEMI leczonych pierwotną przezskórną interwencją wieńcową (PCI). EKG rejestrowano przed i po PCI, a także po 1, 4, 12 i 24 miesiącach obserwacji. EKG oceniano jako MI załamka Q, gdy wykazywało załamki Q w 2 lub więcej sąsiadujących odprowadzeniach zgodnie z 4 łatwo dostępnymi definicjami klinicznymi stosowanymi na przestrzeni lat: kryteria „klasyczne”, kryteria trombolizy w zawale mięśnia sercowego oraz kryteria konsensusu z 2000 i 2007 r. . Badanie kardiologicznego rezonansu magnetycznego (CMR) wykonano 4 ± 2 dni po reperfuzji i powtórzono po 4 i 24 miesiącach. CMR z kontrastem wykonywano na początku badania i po 4 miesiącach.
Wyniki: Klasyczne kryteria EKG wykazały najsilniejszą korelację z rozmiarem zawału mierzoną metodą CMR. Częstość występowania MI z załamkiem Q według klasycznych kryteriów wynosiła 23% w 1 godzinę po PCI. Po 24 miesiącach obserwacji 40% pacjentów z początkowym MI załamka Q wykazywało regresję załamka Q. Pacjenci z MI bez załamka Q mieli większy rozmiar zawału i niższą LVEF na początku CMR (odpowiednio 24 ± 10% masy LV i 37 ± 8%) w porównaniu z pacjentami z MI bez załamka Q (17 ± 9% masa LV, p < 0,01 i 45 ± 8%, odpowiednio p < 0,001). Pacjenci z regresją załamka Q wykazywali istotnie większą poprawę LVEF w ciągu 24 miesięcy (9 ± 11%) w porównaniu z przetrwałym MI z załamkiem Q (2 ± 8%), jak również MI bez załamka Q (3 ± 8%, p = 0,04 dla obu porównań).
Wnioski: Związek załamków Q z rozmiarem zawału jest najsilniejszy przy zastosowaniu klasycznych kryteriów załamków Q. Regresja załamka Q jest związana z największą poprawą LVEF ocenianą za pomocą CMR.