Papirus, materiał piśmienniczy z czasów starożytnych, a także roślina, z której pochodzi, Cyperus papyrus (rodzina Cyperaceae), zwana także rośliną papierową. Papirus był długo uprawiany w regionie delty Nilu w Egipcie i zbierano go na łodygę lub łodygę, której centralny rdzeń pocięto na cienkie paski, sprasowano i wysuszono, aby utworzyć gładką cienką powierzchnię do pisania.
Adrian Pingstone
Papirus to trawopodobna roślina wodna, która ma zdrewniałe, tępo trójkątne łodygi i dorasta do 4,6 m ( około 15 stóp) wysokości w cicho płynącej wodzie o głębokości do 90 cm (3 stopy). Trójkątna łodyga może osiągnąć szerokość nawet 6 cm. Papirus jest obecnie często używany jako ozdobny basen w ciepłych miejscach lub w ogrodach zimowych. Papirus karłowaty (C. isocladus, określany również jako C. papyrus Nanus) o wysokości do 60 cm jest czasami sadzony w doniczkach i uprawiany w pomieszczeniach.
Starożytni Egipcjanie używali łodygi papirusu do wykonujemy żagle, tkaniny, maty, sznury, a przede wszystkim papier. Papier wykonany z papirusu był głównym materiałem piśmienniczym w starożytnym Egipcie, został przyjęty przez Greków i był szeroko stosowany w Cesarstwie Rzymskim. Służył nie tylko do produkcji książek (w postaci zwojów lub zwojów), ale także do korespondencji i dokumentów prawnych. Pliniusz Starszy opowiedział o produkcji papieru z papirusu. Włókniste warstwy w łodydze rośliny zostały usunięte i pewna liczba tych podłużnych pasków została umieszczona obok siebie, a następnie skrzyżowana pod kątem prostym z innym zestawem pasków. Dwie warstwy utworzyły arkusz, który następnie zwilżono i sprasowano. Po wyschnięciu kleisty sok z rośliny działał jak klej i spajał warstwy razem. W końcu prześcieradło zostało młotkowane i wysuszone na słońcu. Uformowany w ten sposób papier był czysto biały i, jeśli był dobrze wykonany, był wolny od plam, plam i innych defektów. Wiele z tych arkuszy zostało następnie połączonych razem z pastą, aby uformować rolkę, zwykle nie więcej niż 20 arkuszy w rolce.
Papirus był uprawiany i używany do pisania materiałów przez Arabów w Egipcie aż do czas, kiedy rosnąca produkcja papieru z innych włókien roślinnych w VIII i IX wieku sprawiła, że papirus stał się zbędny. Już w III wieku n.e. papirus zaczął być zastępowany w Europie tańszym welinem, czyli pergaminem, ale użycie papirusu w przypadku książek i dokumentów utrzymywało się sporadycznie aż do około XII wieku.