Bluetooth.
Istnieje już od 20 lat. Nazwę i ikoniczne logo widzimy praktycznie na każdym posiadanym urządzeniu – słuchawkach Bluetooth, głośnikach Bluetooth, a nawet szczoteczkach do zębów z obsługą Bluetooth.
Podobnie jak w przypadku większości nazw produktów, które napotykamy na co dzień, często przyjmujemy za pewnik, że nazywa się je po prostu tak, jak się nazywają. Frappuccino to frappuccino, ponieważ brzmi smacznie, prawda? Właściwie to ” sa mrożone cappuccino. A co z Bluetooth? Jakie jest tak oczywiste i zabawne wyjaśnienie technologii, które sprawiło, że myślisz, że obcy w autobusie rozmawiają z tobą, podczas gdy w rzeczywistości rozmawiają tylko przez telefon?
Jak się okazuje, Nazwa Bluetooth pochodzi od skandynawskiego króla z X wieku.
Harald „Blåtand” Gormsson był królem wikingów, który rządził Danią i Norwegią od 958 do 985 roku. Jest wiele przypisywanych mu osiągnięć, ale największe z nich wszystko to, że zjednoczył Danię i Norwegię pod swoimi rządami.
Gormsson był również znany ze swojego martwego zęba, który miał bardzo ciemnoniebiesko-szary odcień. Był tak widoczny, że jego pseudonim brzmiał Blåtand, co dosłownie tłumaczy się z duńskiego na „Bluetooth”.
Ale co to może mieć wspólnego z technologią bezprzewodową, która umożliwia korzystanie z zestawu głośnomówiącego podczas jazdy?
Przenieśmy się o nieco ponad 1000 lat do 1996 r., a technologia radiowa bliskiego zasięgu była na bardzo wczesnym etapie – Intel miał program o nazwie Biz-RF, szwedzki telekom nications firma Ericsson miała MC-Link, a Nokia miała Low Power RF. Trzy potęgi szybko zdały sobie sprawę, że najlepszym sposobem na rozwój technologii w branży i uniknięcie fragmentacji byłoby stworzenie jednego standardu bezprzewodowego.
W grudniu tego roku przedstawiciele każdej grupy spotkali się w fabryce firmy Ericsson w Lund w Szwecji, aby zaplanować swoją branżową technologię. Zanim jednak zaczęli, zdecydowali, że potrzebują kryptonimu projektu, gdy był on w fazie rozwoju.
Przedstawiciel firmy Intel Jim Kardash zasugerował, że tymczasowa nazwa to „Bluetooth”, a jego rozumowanie było proste.
„King Harald Bluetooth… był znany z zjednoczenia Skandynawii, tak jak chcieliśmy zjednoczyć przemysł komputerów osobistych i telefonii komórkowej za pomocą bezprzewodowego łącza krótkiego zasięgu” – napisał w poście na blogu.
Później, gdy technologia była prawie gotowa i nadszedł czas, aby wybrać stałą nazwę, Kardash wyjaśnił, że Bluetooth jeszcze nie działa.
Dwoma głównymi pretendentami byli RadioWire (propozycja firmy Intel) i PAN (propozycja sieci osobistych, propozycja IBM).
W kwietniu odbyło się posiedzenie zarządu i głosowaliśmy na oficjalną nazwę, która trafiła do PAN w głosowaniu 4-1. W tym momencie wszyscy zaczęli używać nazwy PAN i jechaliśmy w kierunku inauguracji, która miała nastąpić za około cztery tygodnie.
Około tydzień później zwołano nadzwyczajne spotkanie. Drugi członek firmy przeprowadziły wyszukiwanie znaku towarowego w słowie PAN i przypuszczały, że byłby to kiepski kandydat na znak towarowy: wyszukiwanie w Internecie przyniosło dziesiątki tysięcy odsłon.
Okazało się, że w kopii zapasowej nazwy nie przeprowadzono żadnego wyszukiwania znaku towarowego ( Radio Wire), a jedyną nazwą, którą mogliśmy wypuścić w krótkim czasie, była Bluetooth!
W jakiś sposób historia pochodzenia Bluetooth nie na tym nie koniec. Kiedy technologia miała oficjalną nazwę, potrzebowała również logo.
„Ale czy logo Bluetooth nie jest po prostu literą„ B ”napisaną tandetną czcionką„ z lat 90. ”? Wyobrażam sobie, że pytasz teraz.
Nie, nie jest.
To logo „B” to tak naprawdę stare inicjały „King Blåtand” zapisane starożytnymi duńskimi runami.
Więc masz to. Bluetooth nazywa się Bluetooth, ponieważ jego twórcy byli wielkimi maniakami historii i nie mogli wymyślić lepszego pomysłu.
Kto wiedział?