Cele i cele: Analiza Skala Bradena i pod-punktacja oceniana u portugalskich hospitalizowanych dorosłych pacjentów w powiązaniu z ich cechami, diagnozami i długością pobytu.
Kontekst: Skala Braden jest używana na całym świecie do oceny ryzyka odleżyn i wspiera pielęgniarki w przeprowadzaniu interwencji profilaktycznych.
Projekt: Retrospektywna analiza kohortowa elektronicznej bazy danych zdrowia pacjentów dorosłych przyjętych na oddziały medyczne i chirurgiczne w 2012 roku.
Metody: Skala Bradena i podskalowanie 8147 pacjentów były powiązane z wiekiem, płcią, rodzajem przyjęcia (pogotowie ratunkowe lub programowe), oddziałami specjalnymi (medycznymi lub chirurgicznymi), długością pobytu, wypisem pacjenta (wypisem, zgonem lub przeniesieniem do innego szpitala) oraz rozpoznaniem ICD-9.
Wyniki: Uczestnikami ze znacznie niższymi wynikami w skali Braden były kobiety, osoby starsze, hospitalizowane na oddziałach medycznych, z przyjęciami w nagłych wypadkach, dłuższymi pobytami w szpitalu i / lub z chorobami naczyniowymi, urazowymi, oddechowymi, infekcyjnymi lub sercowymi . Ruchliwość, siły tarcia / ścinania i aktywność miały większy wpływ na wynik w skali Bradena, podczas gdy odżywianie miało najmniejszy udział.
Wnioski: Około jedna trzecia wszystkich badanych miała wysokie ryzyko rozwoju odleżyn przy przyjęciu, co doprowadziło do zastosowania profilaktyki pielęgniarskiej. Nasze badanie wykazało, że pielęgniarki powinny zwracać szczególną uwagę na pacjentów powyżej 50 roku życia, którzy mieli istotnie niższe wyniki w skali Braden. Wyniki w Skali Bradena znacznie wzrosły w ostatnich ocenach, wskazując, że Skala Bradena jest wrażliwa na kliniczną poprawę stanu pacjenta. Korelacje Skali Bradena z długością pobytu wskazują na jej znaczenie jako predyktora długości pobytu.
Znaczenie dla praktyki klinicznej: pielęgniarki powinny stosować ocenę w skali Braden i brać pod uwagę cechy i diagnozy pacjentów, aby zaplanować bardziej ukierunkowane interwencje profilaktyczne i poprawić opiekę pielęgniarską. Badanie to może być pierwszym krokiem do stworzenia protokołu profilaktyki opartego na rzeczywistość instytucjonalna, cechy pacjentów, poziom ryzyka i podskale, na które ma to wpływ.