Norka, jeden z dwóch gatunków z rodziny łasicowatych (Mustelidae) występujący na półkuli północnej. Norka europejska (Mustela lutreola) i norka amerykańska (Neovison vison) są cenione za luksusowe futro. Norka amerykańska jest jednym z filarów przemysłu futrzarskiego i jest hodowana w niewoli na całym świecie. W naturze norki są małe, dyskretne i najczęściej nocne, i żyją w pobliżu wody.
Karl H. Maslowski
Oba gatunki norek mierzą około 30–50 cm (12–20 cali) długości, nie licząc ogona 13–23 cm, i ważą 2 kg (4,5 funta) lub mniej; samice są mniejsze. Podobnie jak łasice, norki mają krótkie nogi, długą, grubą szyję i szeroką głowę z krótkimi, zaokrąglonymi uszami. Sierść jest głęboka, intensywnie brązowa i czasami ma białe znaczenia na gardle, klatce piersiowej i na dole. Sierść składa się z gęstego, miękkiego podszycia pokrytego ciemnymi i błyszczącymi włoskami ochronnymi.
Contunico © ZDF Enterprises GmbH, MoguncjaZobacz wszystkie filmy wideo do tego artykułu
Dzikie norki są półwodne i zdobywają większość pożywienia blisko brzegu wody. Zazwyczaj podążając za liniami brzegowymi i brzegami, badają dziury, szczeliny i głębokie wody w poszukiwaniu ukrytej ofiary. Ściśle mięsożerne, norki jedzą głównie żaby, salamandry, ryby, raki, piżmaki, myszy i norniki, a także ptaki wodne i ich jaja. Czasami norki będą szukać ziemskich ofiar, takich jak zające i króliki. Norki są silnymi i zwinnymi pływakami i często nurkują, aby zbadać podwodne zakamarki.
Norki są samotnikami, z wyjątkiem sezonu godowego wiosną. Zarówno samce, jak i samice mogą kojarzyć się z kilkoma osobnikami, ale samice wychowują młode samotnie. Ciąża zwykle trwa 51 dni w przypadku norki amerykańskiej, ale okres ten może być różny, ponieważ implantacja zapłodnionej komórki jajowej może być opóźniona o 1–14 dni. Liczebność miotu wynosi średnio cztery młode, ale waha się od dwóch do ośmiu. Młodzi stają się niezależni po sześciu miesiącach.
Norka amerykańska hodowana w niewoli na futro jest hodowana wczesną wiosną, a zbiory skór mają miejsce, gdy zwierzęta osiągają rozmiary dorosłe, a skóra jest najwyższej jakości – zwykle zimą, gdy norek mają 6-8 miesięcy. W tym okresie norki hodowlane osiągają rozmiary, które mogą przekraczać dwukrotnie większe niż dzikie ze względu na lepsze odżywianie i selektywną hodowlę pod względem wielkości. Również dzięki selektywnej hodowli i dokładnej obserwacji genetycznej hodowcy mogą wytwarzać szeroką gamę naturalnych kolorów sierści, od czystej bieli po szafir, perłę, błękit i czerń.
Norka amerykańska była pierwotnie znaleziono w całej Ameryce Północnej, z wyjątkiem suchych regionów południowego zachodu. Popularność norki amerykańskiej jako zwierzęcia futerkowego doprowadziła do powstania wielu ferm futerkowych na całym świecie, szczególnie w północnych krajach Ameryki Północnej i Eurazji. Klęski żywiołowe, słabe obiekty oraz dobrowolne i mimowolne wypuszczanie norek w niewoli (fermy norek były częstym celem obrońców praw zwierząt) doprowadziły do powstania wielu populacji norek amerykańskich daleko poza ich rodzimym zasięgiem. Dziś norka amerykańska zamieszkuje wiele obszarów Europy, Skandynawii, Rosji, Ameryki Południowej, a nawet Islandii. Tam, gdzie została wprowadzona do siedliska norek europejskich, norka amerykańska stała się problemem, wypierając mniej agresywne i trudniej przystosowawcze gatunki europejskie, które są obecnie rzadkie lub zagrożone w wielu częściach Europy, gdzie niegdyś występowały w dużych ilościach. Inwazja norki amerykańskiej na europejskie wody doprowadziła również do spadku liczebności gatunków wodno-błotnych, takich jak norniki wodne i niektóre ptaki.