Mięśniaki są ważną przyczyną krwotoku miesiączkowego, odpornego na konwencjonalne metody leczenia. Mechanizm ich wpływu na utratę krwi menstruacyjnej jest słabo poznany, ale może obejmować zaburzenia miejscowego drenażu żylnego, powiększenie jamy macicy i nieprawidłowości w produkcji prostaglandyn. Ich przyczyna pozostaje nieznana, chociaż od dawna przypuszczano, że są one zależne od estrogenów. W przeszłości niewiele uwagi poświęcano badaniu ich etiologii, profilaktyki i leczenia. Niedawne osiągnięcia, w tym pomiar receptorów tkankowych dla steroidów i czynników wzrostu, nieinwazyjne metody monitorowania wzrostu mięśniaków oraz stosowanie agonistów LHRH umożliwiły dalsze badanie ich natury i odpowiedzi na terapię, chociaż pozostaje jeszcze wiele do zrobienia. Większość kobiet z mięśniakami macicy związanymi z krwotokiem miesiączkowym jest leczonych histerektomią, chociaż rozwój chirurgii endoskopowej umożliwił w niektórych okolicznościach bardziej konserwatywne podejście. Agoniści LHRH są jedynymi lekami, które powodują znaczne zmniejszenie mięśniaków, chociaż regresja nie jest trwała. Środki te są cenne w krótkotrwałym łagodzeniu objawów i mogą być użytecznym uzupełnieniem operacji, zmniejszając zarówno objętość macicy, jak i przepływ krwi. Jednak ze względu na konsekwencje przedłużającej się supresji jajników nie nadają się do długotrwałego stosowania, chyba że istnieją przeciwwskazania medyczne do operacji. Czas pokaże, czy ich stosowanie w schematach z niskimi dawkami lub w połączeniu z innymi lekami zapewni skuteczną, bezpieczną i opłacalną alternatywę dla histerektomii u kobiet, których głównym problemem jest obfita utrata miesiączki. Oferują jednak sposób na zachowanie funkcji rozrodczych u kobiet, które chcą zachować tę możliwość.