McDonaldization Autor tego terminu, amerykański socjolog George Ritzer, definiuje McDonaldization jako „proces, w wyniku którego zasady restauracji typu fast-food stają się coraz bardziej dominujące i więcej sektorów społeczeństwa amerykańskiego, jak również reszty świata ”(patrz The McDonaldization of Society, 1993). Sposób, w jaki sieć hamburgerów przygotowuje żywność do spożycia, jest przykładem teorii Maxa Webera o racjonalizacji współczesnego świata: firma wykorzystuje metody naukowego zarządzania i fordyzmu, aby zagwarantować klientom przewidywalność, wydajność i obliczalność . Hamburgery są takie same na całym świecie, restauracje są prawie identyczne, więc klienci nie mają gwarancji żadnych niespodzianek. Według Ritzera, takie racjonalne techniki produkcji i konsumpcji są coraz częściej stosowane w całym sektorze usług. mają dziennikarstwo śmieciowe (nieszkodliwe i trywialne wiadomości podawane w smacznych porcjach) oraz „McUniversities”, oferujące modułowe programy nauczania, zapewniające stopnie naukowe w szybkim trybie „wybierz i wymieszaj”, aby zaspokoić wszystkie gusta. być tylko zamaskowane przez rozległą reklamę, która nieustannie przepakowuje je, by wyglądały na nowe.
McDonaldization sugeruje, że współczesne społeczeństwa pod wieloma względami coraz bardziej znormalizowane, przewidywalne i jednolite. Odniesienia do naukowego zarządzania i fordyzmu nie są jednak do końca właściwe, ponieważ zwolennicy tych wcześniejszych strategii rutyny produkcji starali się zamienić standaryzowaną i zintensyfikowaną pracę na wysokie płace i premie motywacyjne, podczas gdy zatrudnienie w fast-foodach i podobnych „jest charakterystycznie niskopłatny i niepewny. Ten zasadniczo Weberowski pogląd na trajektorię industrializmu jest również nieco sprzeczny, na przykład, z teorią refleksyjnej modernizacji i społeczeństwem ryzyka zaproponowanym przez Ulricha Becka i innych, którzy malują obrazy coraz bardziej niepewnego i nieprzewidywalnego świata.