Ten słynny werset kontynuuje dyskusję o bogactwie i wyjaśnia to, co było sugerowane w Mateusza 6:21: człowiek nie może dążyć zarówno do dóbr materialnych, jak i do duchowego dobrobytu. Te dwa cele wykluczają się wzajemnie.
To słynne powiedzenie pojawia się również w Ewangelii Łukasza 16:13, ale pojawia się na końcu przypowieści o niesprawiedliwym szafarzu. W Ewangelii Łukasza powiedzenie to jest więc wyraźnie jednym słowem o Bogu i pieniądzach. U Mateusza poprzednie wersety sugerują, że może oznaczać postawienie czegokolwiek ponad Bogiem.
Leon Morris zauważa, że greckie: δουλεύειν, douleuein, przetłumaczone jako służyć, dosłownie oznacza być niewolnikiem, w przeciwieństwie do Łukasza, gdzie odnosi się do sług. Holman Christian Standard Bible przetłumaczył ten zwrot jako „Nikt nie może być niewolnikiem dwóch panów”. David Hill zauważa, że podczas gdy robotnicy często mieć więcej niż jednego pracodawcę, niemożliwe było, aby niewolnik miał dwóch panów, a autor Mateusza mógł wybrać metaforę niewolnika jako jaśniejszą, jednak Morris zauważa, że w Dziejach Apostolskich 16:16 jest mowa o niewolniku, który ma więcej niż jednego pana. To, na co Jezus zwraca uwagę, nie jest niemożliwością prawną, ale psychologiczną. Chociaż niewolnik może na początku wierzyć, że może służyć obu panom jednakowo, w końcu będzie preferował jednego nad drugim. Metafora niewolnictwa może również złagodzić ostrzeżenie Jezusa. Nie można być niewolnikiem zarówno Boga, jak i pieniędzy, ale nie oznacza to, że nie można być jednocześnie niewolnikiem Boga i jednocześnie starać się o pieniądze. Ten werset nie jest wezwaniem do wyrzeczenia się wszelkiego bogactwa, a jedynie ostrzeżeniem przed bałwochwaleniem pogoni za pieniędzmi.
Słowo przetłumaczone jako „miłość” jest greckie: αγαπησει agapēsei.
Słowo mamona było standardowym określeniem dla pieniędzy lub mienia, aw literaturze tamtego okresu nie jest generalnie określeniem pejoratywnym. Często Żydzi byli wzywani do oddawania czci Bogu swoją mamoną, poprzez składanie datków. W niektórych innych tekstach, takich jak 1 Henoch, pogoń za mamoną jest przeciwieństwem dążenia do świętości. Tradycyjnie uważano, że Mamona była imieniem pogańskiego boga, który był synonimem chciwości, ale nie ma dowodów na to, że bóg o tym imieniu był kiedykolwiek czczony i nie jest pewne, w jaki sposób to słowo znalazło się w leksykonie. Mimo to słowo to jest nadal często nieprzetłumaczone, jakby było to imię osobiste. Postać Mamony pojawia się również w pracach Miltona.
Mateusza 6:24 jest również paralelą części powiedzenia 47 niekanonicznej Ewangelii Tomasza.