Ludwik XIII (1601-1643), syn Henryka IV i Marie de „Medici, został królem Francji w 1610 r. po śmierci ojca, jego matka pełniła funkcję regenta królestwa aż do przejęcia władzy przez młodego króla 24 kwietnia 1617 r. Władza ta została umocniona z pomocą jego ministra, kardynała Richelieu, począwszy od 1624 r.
Tak jak w przypadku wielu innych domów królewskich, decyzja o budowie pałacu w Wersalu została podjęta bez wątpienia z powodów łowieckich. Ludwik XIII często pochodził z Saint-Germain- en-Laye, jedna z głównych rezydencji Korony w tym czasie, aby realizować swoją pasję do tego sportu na ea wokół Wersalu. Konieczność powrotu pod koniec dnia lub nawet w nocy sprawiła, że król najprawdopodobniej chciał mieć lokalną „bazę” zamiast przebywać w jedynej gospodzie w okolicy, L ”Ecu, gdzie zazwyczaj zatrzymywał się, jeśli pogoda uniemożliwiła mu powrót.
Pałac wersalski
W 1623 roku poprosił biznesmena Nicolasa Huau o zbudowanie dla niego domku myśliwskiego na wzgórzu z widokiem na Stare Miasto w Wersalu. Budowla o skromnej konstrukcji, przeznaczona dla władcy i towarzyszących mu na polowaniu, nie musiała w pełni spełniać jego oczekiwań, ponieważ Ludwik XIII wkrótce potem zastąpił go nowym pałacem. Prace nad tym ostatnim powierzono architektowi Philibertowi Le Royowi, który w latach 1631–1633 zbudował pałac złożony z trzech części ustawionych w kształcie litery U i wyposażonych w narożne pawilony. Zbudowana z cegły i kamienia z dachem łupkowym rezydencja Ludwika XIII została zaprojektowana tak, aby pomieścić króla i jego świtę na pobyt, który uważał za coraz bardziej przyjemny. Wersal zaczął odgrywać coraz ważniejszą rolę dla króla, o czym świadczy zakup w tym czasie seigneury w Wersalu i budowa Królewskiego Kortu Tenisowego, w którym uprawiano ten sport, który był wówczas bardzo popularny.
ANECDOTE
Wydaje się, że Ludwik XIV przyjechał do Wersalu tylko raz ze swoim ojcem, w 1641 roku. Chociaż niewiele wspomnień przywiązało go do pałacu Ludwik XIV postanowił zachować w jak największym stopniu zamek swojego ojca.
Obecnie ceglana, kamienna i łupkowa konstrukcja pałacu po stronie miasta odzwierciedla projekt pałacu Ludwika XIII, a duża część fasad otaczających Marmurowy Dziedziniec pochodzi z prac w latach 1631-1633.