Co to jest limit i handel?
Limit i handel to powszechne określenie rządowego programu regulacyjnego mającego na celu ograniczenie lub ograniczenie całkowitego poziomu emisji niektórych chemikaliów, zwłaszcza dwutlenku węgla, w wyniku działalności przemysłowej.
Zwolennicy limitu i handlu argumentują, że jest to smaczna alternatywa dla podatku węglowego. Oba środki są próbą ograniczenia szkód środowiskowych bez powodowania nadmiernych trudności ekonomicznych dla branży.
Kluczowe wnioski
- Programy energetyczne typu „limit i handel” mają na celu stopniowe zmniejszanie zanieczyszczenia poprzez zachęcanie firm do inwestowania w czyste alternatywy.
- Rząd wydaje firmom określoną liczbę zezwoleń, które obejmują ograniczenie emisji dwutlenku węgla emisje dwutlenku.
- Firmy, które przekraczają ten limit, podlegają opodatkowaniu, podczas gdy firmy, które ograniczają emisje, mogą sprzedawać lub handlować niewykorzystanymi kredytami.
- Całkowity limit (lub limit) kredytów za zanieczyszczenia spada o ponad czas, zachęcając korporacje do szukania tańszych alternatyw.
- Krytycy twierdzą, że limity mogą być zbyt wysokie i dać firmom wymówkę, aby zbyt długo unikać inwestowania w czystsze alternatywy.
Podstawy limitowania i handlu
Program typu „limit i handel” może działać na wiele sposobów, ale oto podstawy. Rząd wydaje ograniczoną liczbę rocznych zezwoleń, które pozwalają firmom emitować określoną ilość dwutlenku węgla. Całkowita dozwolona ilość staje się zatem „limitem” emisji. Firmy podlegają opodatkowaniu, jeśli wytwarzają wyższy poziom emisji niż pozwalają na to pozwolenia. Firmy, które ograniczają emisje, mogą sprzedawać lub „handlować” niewykorzystanymi pozwoleniami innym firmom.
Jednak rząd każdego roku obniża ich liczbę, obniżając tym samym całkowity limit emisji . To sprawia, że pozwolenia są droższe. Z biegiem czasu firmy mają motywację do inwestowania w czystą technologię, ponieważ staje się ona tańsza niż kupowanie pozwoleń.
Limit i handel: wady i zalety
Limit System -and-trade jest czasami opisywany jako system rynkowy. Oznacza to, że tworzy wartość wymienną dla emisji. Jego zwolennicy argumentują, że program typu „limit i handel” stanowi zachętę dla firm do inwestowania w czystsze technologie, aby uniknąć kupowania pozwoleń, których koszty będą rosły każdego roku.
Przeciwnicy argumentują, że może to doprowadzić do nadprodukcji zanieczyszczeń do maksymalnych poziomów ustalanych przez rząd każdego roku. Przewidują, że dopuszczalne poziomy mogą być ustalane zbyt hojnie, co w rzeczywistości spowalnia przejście na czystszą energię.
Wyzwania dla limitów i handlu
Jeden problem w ustalaniu Polityka typu „limit i handel” polega na tym, czy rząd nałoży odpowiedni pułap na producentów emisji. Zbyt wysoki limit może prowadzić do jeszcze wyższych emisji, podczas gdy zbyt niski byłby postrzegany jako obciążenie dla branży i koszt, który zostałby przeniesiony na konsumentów.
Działacze ekologiczni argumentują, że program typu „limit i handel” jest z definicji pewnym sposobem na przedłużenie aktywnego życia zanieczyszczających obiektów, umożliwiając firmom opóźnianie działań o lata, aż stanie się to ekonomicznie niewykonalne.
Przykłady limitów i handlu
W 2005 roku Unia Europejska (UE) stworzyła pierwszy na świecie międzynarodowy program limitowania i handlu, którego celem jest zmniejszenie emisji dwutlenku węgla. W 2019 roku , UE oszacowała, że do 2020 r. nastąpi 21% redukcja emisji z sektorów objętych systemem.
Pod rządami prezydenta USA Baracka Obamy ustawa o czystej energii w Kongresie wprowadzono program typu „cap and trade”, który ostatecznie został zatwierdzony przez Izbę Reprezentantów, ale nigdy nawet nie przeszedł pod głosowanie w Senacie.
W 2013 r. stan Kalifornia wprowadził własny program typu „limit i handel”. Początkowo program był ograniczony do mniej niż 400 przedsiębiorstw, w tym elektrowni, dużych zakładów przemysłowych i dystrybutorzy paliw. Jego celem jest zmniejszenie przez te firmy emisji dwutlenku węgla o 16% do 2020 roku.