Streszczenie
Wprowadzenie. Ciało obce tkwiące w gardle to częsty przypadek nagły, który można usunąć za pomocą leczenia endoskopowego. Kości ryb to jedne z najczęściej obserwowanych ciał obcych w gardle lub przełyku szyjnym. Kości rybne są narażone na uszkodzenie błony śluzowej, gdy utkną w górnym odcinku przewodu pokarmowego. Ciała obce kości ryb zlokalizowane poza tkanką krtaniowo-gardłową są stosunkowo nietypowe, a jeszcze rzadziej pozostają w tarczycy. Może powodować miejscowe zakażenie, powstanie ropnia, pęknięcie dużych naczyń krwionośnych i inne poważne komplikacje zagrażające życiu, gdy pozycja kości ryby migruje w kierunku szyi. Przedstawiamy wyjątkowy przypadek 31-letniej kobiety, u której w tarczycy znaleziono rybią ość. Kość rybia została pomyślnie usunięta dwa miesiące po wystąpieniu objawów. Dokonano przeglądu i podsumowania odpowiedniej literatury. Prezentacja przypadku. W nagłych przypadkach zwykle znajduje się ciało obce, które znajduje się w okolicy szyi w wyniku połknięcia. Jednym z najpowszechniejszych ciał obcych jest ość rybna. Typowe objawy obejmują uczucie ciała obcego (FB) i / lub ostry ból podczas połykania. Ale opisujemy rzadki przypadek, w którym kość migrującej ryby, która utknęła w tarczycy, została znaleziona po 3 miesiącach. Odzyskaliśmy poprzednią literaturę i sporządziliśmy podsumowanie. Wnioski. Kości ryb nie są łatwe do znalezienia jako ciała obce. Chirurdzy powinni mieć świadomość, że ości ryb mogą utknąć w tarczycy. W połączeniu z historią należy ostrożnie wędrować rybią ości do przypadku tarczycy, aby uniknąć błędnej diagnozy. Aby potwierdzić diagnozę, możemy wykonać USG, tomografię komputerową (CT) i inne testy.
1. Wprowadzenie
Ciało obce, które utknęło w gardle, to częsty przypadek nagły, który można usunąć podczas leczenia endoskopowego. Kości ryb to jedne z najczęściej obserwowanych ciał obcych w gardle lub przełyku szyjnym. Kości rybne są narażone na uszkodzenie błony śluzowej, gdy utkną w górnym odcinku przewodu pokarmowego. Ciała obce ości ryb zlokalizowane poza tkanką krtaniowo-gardłową są stosunkowo nietypowe, a jeszcze rzadziej pozostają w tarczycy. Może powodować miejscowe zakażenie, powstanie ropnia, pęknięcie dużych naczyń krwionośnych i inne poważne komplikacje zagrażające życiu, gdy pozycja kości ryby migruje w kierunku szyi. Przedstawiamy wyjątkowy przypadek 31-letniej kobiety, u której w tarczycy znaleziono rybią ość. Kość rybia została pomyślnie usunięta dwa miesiące po wystąpieniu objawów. Dokonano przeglądu i podsumowania odpowiedniej literatury.
2. Prezentacja przypadku
31-letnia kobieta doznała nagłego bólu gardła po spożyciu eta fish podczas kolacji. W tym czasie próbowała połknąć roladę ryżowo-warzywną, aby usunąć kość rybną, gdy poczuła ból ciała obcego, ale nie było to skuteczne. Następnie wykonano laryngoskopię światłowodową ze względu na uczucie ciała obcego w gardle. Ale wynik badania wykazał, że nie wykryto ciała obcego ani nieprawidłowości. Nieprzyjemne objawy ustąpiły po tygodniu i dlatego nie podjęto dalszej diagnozy ani leczenia.
Od czasu do czasu odczuwała uczucie obcego ciała i mrowienia w okolicy lewej szyi podczas obracania głowy w ciągu dwóch miesięcy po wystąpieniu choroby. objawów. Przyjechała do naszego szpitala na dalsze badania. Z wyjątkiem łagodnej tkliwości lewej szyi, w badaniu przedmiotowym nie ma innych patognomonicznych objawów, które byłyby konkretnie związane z resztkowym ciałem obcym w szyi.
Po wykonaniu USG szyi raport ujawnił obecność nieprawidłowej struktury echa, która była hiperechogenicznym obrazem liniowym o długości około 2,43 cm, zatopiona w lewej części płata tarczycy i otoczona cienkim obszarem hipoechogenicznym (ryc. 1). Inne rutynowe badanie nie wykazało nieprawidłowości, w tym badania krwi i testy czynności tarczycy. W połączeniu z wywiadem medycznym rozpoznanie dotyczyło pozostałości kości rybiej w tarczycy.
W celu usunięcia ciała obcego pacjent przeszedł operację rozpoznawczą. . Po wyizolowaniu i przecięciu lewej środkowej żyły tarczycy stwierdzono ostry przedmiot wbijający się w powierzchnię grzbietowej błony tarczycy. Trzymaliśmy czubek przedmiotu kleszczami komara i delikatnie go wyciągaliśmy.Ostrym przedmiotem była ość rybna o długości około 2,45 cm (ryc. 2). Potwierdzając, że przełyk, naczynia krwionośne i nerw nie zostały uszkodzone, wykonano lobektomię lewostronną. Odpływ pozostawiono na 24 godziny. Przebieg pooperacyjny przebiegał bez powikłań, a chory został wypisany po 3 dniach. Patologiczne wyniki wykazały, że dobrze zdefiniowany region złożony z makrofagów i komórek zapalnych wokół jamy krwotocznej, zgodnie z klasycznym ziarniniakowym zapaleniem ciała obcego (ryc. 3).
3. Przegląd literatury
Zgłoszono wiele przypadków ciał obcych osadzonych w górnym odcinku przewodu pokarmowego. Jednak niezwykle rzadko kość ryby przenika przez ścianę przełyku i przemieszcza się do tarczycy. Pobraliśmy bazę danych PubMed, aby znaleźć opis przypadku kości rybiej w tarczycy, opublikowany w języku angielskim od stycznia 1910 r. Do czerwca 2017 r. Wyniki wyszukiwania obejmowały 16 artykułów i 18 przypadków. Według bazy danych PubMed, najwcześniejszy odnotowany przypadek wędrownej kości rybiej w tarczycy został opublikowany w 1949 roku. Jednak ze względu na długą historię nie mogliśmy uzyskać oryginalnego tekstu i streszczenia tego przypadku, a dane kliniczne pochodzą z literatury Hohmana. Przeanalizowaliśmy 17 przypadków opisanych w piśmiennictwie oraz w niniejszym przypadku (Tabela 1).
4. Dyskusja
Co ciekawe, wszyscy z 18 pacjentów z migrującą rybią kością w tarczycy stanowiły kobiety w średnim wieku 59 lat (od 26 do 80 lat). Wśród nich 13 przypadków jest starszych lub równych 50 lat. Z wyjątkiem 1 przypadku w Europie, dane dotyczące jednego przypadku nie były dostępne, 16 pozostałych przypadków miało miejsce w Azji. Wśród nich było 5 przypadków w Azji Wschodniej, 4 przypadki w Azji Zachodniej, 6 przypadków w Azji Południowo-Wschodniej i jeden przypadek odpowiednio w Azji Południowej. Geograficzne cechy tej choroby mogą być związane z nawykami żywieniowymi ludzi z okolic, gdzie ludzie bardziej lubią jeść całe ryby z kośćmi, jak wiemy. Hohman i in. wziął pod uwagę, że starsze kobiety z bezzębiem lub protezami mogły być bardziej narażone na ryzyko połknięcia pokarmu w całości bez całkowitego żucia, a zatem mniejsze prawdopodobieństwo wykrycia ości rybiej.
gardło lub przełyk to częsty przypadek zagrożenia. Jednak kość ryby, która wnika do przełyku szyjnego i migruje do tarczycy, jest stosunkowo duża, sztywna i ostra. Z wyjątkiem 4 opisów przypadków, o których nie wspomniano, w 17 innych przypadkach podano szczegółowy opis długości ości ryb, przy średniej długości 2,6 cm (od 2,0 do 4,1 cm). Kość rybia tej wielkości ma cienki ostry koniec i ma wystarczającą twardość, aby penetrować ścianę przełyku szyjnego. Migrację kości ryb do gruczołu tarczowego przypisuje się również kilku innym czynnikom, takim jak orientacja kości rybiej, skurcz mięśnia krtaniowo-gardłowego podczas połykania, skurcz i rozluźnienie mięśni szyi podczas ruchu szyi oraz miejscowe zapalenie przełyku lub ściany gardła i bezpośrednia martwica uciskowa. We wszystkich 18 przypadkach w 13 przypadkach rybia ość była osadzona w lewej tarczycy, a tylko w 5 przypadkach w prawej tarczycy. Przyczyną tego prawdopodobieństwa wystąpienia mogą być czynniki anatomiczne. Przełyk szyjny jest lekko odchylony do lewej strony tchawicy, gdzie niewielka część brzusznej strony nie jest zakryta przez tchawicę i znajduje się blisko grzbietowej strony lewej tarczycy, tak że kość rybia może przejść bezpośrednio przez ścianę przełyku do opuścił tarczycę.
Czas od spożycia do prezentacji wahał się od kilku godzin do 9 miesięcy. Widzimy, że większość pacjentów zgłaszano w ciągu 24 godzin, ale 9 z 18 przypadków zostało zdiagnozowanych i leczonych dłużej niż tydzień od połknięcia. Przyczyną opóźnienia choroby jest prawdopodobnie to, że (1) niektórzy starsi pacjenci mogą być tolerancyjni na ból lub niewrażliwość na ból, (2) drobne objawy mogły zostać zignorowane oraz (3) negatywne wyniki wstępnego badania mogą wprowadzać w błąd diagnozę. W omawianym przypadku pacjent wolał połknąć coś, aby za pierwszym razem usunąć rybią ość. Gdy objawy nie ustąpiły, wykonano laryngoskopię światłowodową z wynikiem ujemnym.Wróciła dwa miesiące później po ostatecznym leczeniu.
Większość objawów klinicznych to głównie uczucie ciała obcego, ból, dysfagia i guz w szyi. Najczęstszym objawem jest ból spowodowany przez ciało obce uszkadzające błonę śluzową. Sergi i in. opisali, że gdy kość ryby przenika przez ścianę przełyku, najczęstszymi wczesnymi objawami są nagły ból i silny dyskomfort w spoczynku. Gdy kość rybia przechodzi przez ścianę przełyku, objawy szybko stają się mniej widoczne, a jedynymi objawami klinicznymi są utrzymujący się ból szyi i niewielka dysfagia. Były podobne do niniejszej sprawy. Jeśli objawy kliniczne nie są oczywiste, pacjenci nie będą się tym zajmować, a kość rybia może pozostać przez długi czas. Długotrwałe zatrzymywanie ciał obcych może prowadzić do przewlekłych, nietypowych objawów, takich jak ból połykania, dysfagia, obrzęk szyi, obrzęk szyi, gorączka, zespół ciężkiej ogólnoustrojowej odpowiedzi zapalnej i inne objawy kliniczne. W omawianym przypadku nie dotknęliśmy masy, ale w patologii wystąpiła reakcja zapalna wokół ości ryby.
Główne metody badania ciał obcych w górnym odcinku przewodu pokarmowego obejmują radiografię baru, laryngoskop, X zwykły film, kolorowe USG Doppler, CT lub MRI. Radiografia barowa jest pierwszą i najczęściej stosowaną metodą obrazowania w diagnostyce ciał obcych w górnym odcinku przewodu pokarmowego. W przypadku ciał obcych tej wielkości, takich jak kość rybna, preferowaną metodą może być laryngoskopia lub ezofagoskopia (ESO). Laryngoskopię można podzielić na laryngoskopię bezpośrednią lub laryngoskopię pośrednią. Jednak te dwie metody badania są najczęściej stosowane w badaniu ciała obcego przełyku. Większość pacjentów udaje się do szpitala. Ale jeśli ciało obce nie zostanie znalezione lub okaże się, że jest niekompletne, istnieje ryzyko, że pozostałości ciała obcego będą nieznane. W literaturze stwierdziliśmy, że zwykły film X jest dobrym sposobem na znalezienie ciała obcego. Jednak istnieje wysoki odsetek nieudanej diagnozy. Z literatury wynika, że lekarze na oddziale ratunkowym i ratunkowym oraz na oddziale laryngologicznym (ucho-nos-gardło) mieli wyższy wskaźnik błędnej diagnozy na podstawie równiny X. Ultrasonografia jest jedną z niewielu metod diagnostycznych, które można wykonać przy łóżku pacjenta i oferuje wiele zalet w porównaniu z innymi metodami. Jest łatwo dostępny i przenośny, a obrazy są przeglądane w czasie rzeczywistym. Poza tym jest tańszy i nieinwazyjny niż inne metody. Nie zawsze są przydatne, ale mogą być nieinwazyjne i praktyczne. Badanie TK może dobrze pokazać ciało obce, dokładnie zlokalizować ciało obce i pokazać rozmiar, kształt, położenie, kierunek i związek ciała obcego z otaczającą tkanką, a także może określić stopień uszkodzenia i stan otoczenia może być zdeterminowany. CT jest zalecane do sprawdzania ciała obcego, takiego jak ość rybna. W omawianym przypadku badanie ultrasonograficzne metodą kolorowego dopplera potwierdziło wynik, dlatego nie wykonaliśmy badania TK.
Większość ciał obcych uwięzionych w gardle można leczyć za pomocą leczenia endoskopowego. Jednak leczeniem pacjentów, u których kość rybia utknęła w tarczycy, jest zazwyczaj hemityroidektomia z powodu zapalenia i ropnia otaczającego kość rybną. U. D. Arumainathan i in. opisali pierwszy przypadek, w którym kość rybiej utkwiona w tarczycy została usunięta bez konieczności usuwania całego gruczołu w 2000 roku. W naszym przypadku wykonano tyroidektomię w celu usunięcia zapalnego ziarniniaka lewej tarczycy.
5. Wnioski
Fishbone nie jest łatwe do znalezienia jako ciało obce. Chirurdzy powinni mieć świadomość, że ości ryb mogą utknąć w tarczycy. W połączeniu z historią należy ostrożnie wędrować do rybiej kości w przypadku tarczycy, aby uniknąć błędnej diagnozy. Aby potwierdzić diagnozę, możemy wykonać USG, CT i inne badania. W przypadku leczenia kości rybiej w tarczycy, najpierw należy określić lokalizację zmiany i nasilenie odpowiedzi zapalnej, a na końcu zdecydować, jak skutecznie usunąć zmiany.
Zgoda
Uzyskano świadomą zgodę pacjenta na publikację przypadku.
Konflikty interesów
Autorzy oświadczają, że nie ma konfliktu interesów w związku z publikacją niniejszej pracy .