Jaka jest klauzula najwyższego uprzywilejowania?
Klauzula najwyższego uprzywilejowania (MFN) wymaga, aby kraj zapewnił wszelkie koncesje, przywileje lub immunitety przyznane jednemu krajowi w umowie handlowej dla wszystkich pozostałych krajów członkowskich Światowej Organizacji Handlu. Chociaż jego nazwa sugeruje faworyzowanie innego narodu, oznacza równe traktowanie wszystkich krajów.
Objaśnienie klauzuli największego uprzywilejowania
W handlu międzynarodowym Traktowanie KNU jest synonimem niedyskryminacyjnej polityki handlowej, ponieważ zapewnia równy handel między wszystkimi państwami członkowskimi WTO, a nie wyłączne przywileje handlowe. Na przykład, jeśli kraj obniży cła o 5% dla jednego kraju, klauzula KNU stanowi, że wszyscy członkowie WTO będą mieli obniżone cła o 5% w tym kraju.
Kluczowe wnioski
- KNU wymaga, aby kraj działał sprawiedliwie ze wszystkimi państwami członkowskimi WTO, rozszerzając te same przywileje i immunitety przyznane jednemu krajowi na wszystkich członków.
- MFN opowiada się za niedyskryminacyjną polityką handlową, zapewniającą równy handel między wszystkimi krajami członkowskimi WTO.
- Narody wyznaczone przez WTO jako rozwijające się otrzymują specjalne względy ze strony USA.
W przypadku świadczeń zapewnianych przez umowy o wolnym handlu, takich jak te, które zostały określone w północnoamerykańskiej umowie o wolnym handlu (NAFTA), nie podlegają one klauzuli KNU, o ile towary są przedmiotem handlu wyłącznie między krajami uczestniczącymi. Aby uniknąć niejasności, że status KNU oznaczał specjalny lub wyłączny związek, ustawodawcy w USA zaczęli używać terminu normalne stosunki handlowe w miejsce KNU w 1998 roku.
KNU obejmuje tylko normalne stosunki handlowe, a nie umowy o wolnym handlu, takie jak NAFTA, przy założeniu, że handel pozostanie tylko między tymi krajami.
Implikacje polityczne klauzuli KNU
W czasie prezydentury Billa Clintona (1993–2001) przedstawiciele Kongresu debatowali na temat zniesienia embarga i kwot nałożonych na Chiny i Wietnam oraz nadania im statusu KNU. Zwolennicy przyznania statusu KNU argumentowali, że obniżki ceł na towary chińskie i wietnamskie mogą zapewnić amerykańskiemu konsumentowi dostęp do produktów wysokiej jakości po stosunkowo niskich cenach i wzmocnić wzajemnie korzystne stosunki handlowe z dwiema szybko rozwijającymi się gospodarkami.
Tymczasem przeciwnicy argumentowali, że przyznanie obu narodom statusu KNU może być niesprawiedliwe, biorąc pod uwagę ich historię łamania praw człowieka. Inni uważali, że napływ tańszych towarów z Chin czy Wietnamu może spowodować utratę pracy przez Amerykanów. Oba kraje otrzymały status KNU.
Przykład klauzuli największego uprzywilejowania w świecie rzeczywistym
Stany Zjednoczone rozszerzają status KNU na wszystkie kraje z wyjątkiem tych, których status został zawieszony na mocy specjalnych przepisów.
Spośród 29 krajów, których status KNU zawieszono w którymś momencie w przeszłości tylko dwa pozostają zawieszone – Kuba i Korea Północna.
Ogromna większość zawieszeń od II wojny światowej została nałożona na mocy Ustawy o przedłużeniu umów handlowych z 1951 r. Kraje ze statusami KNU zawieszonymi na mocy ustawy z 1951 r. Mogą zostać przywrócone tymczasowo lub na stałe w drodze procedur określonych w ustawie o handlu z 1974 r., Które mają zastosowanie do krajów o gospodarce nierynkowej, konkretnych przepisów lub porządku prezydenckiego. Stany Zjednoczone zwracają szczególną uwagę na kraje, które Światowa Organizacja Handlu klasyfikuje jako rozwijające się.