Katastrofa na Hillsborough, incydent, w którym zgniecenie kibiców piłki nożnej spowodowało 96 zgonów i setki obrażeń podczas meczu na stadionie Hillsborough w Sheffield w Anglii w kwietniu 15 stycznia 1989 r. Tragedię w dużej mierze przypisywano błędom policji.
© Kenny1 / Dreamstime.com
Półfinał Pucharu Anglii został zaplanowany na 15 kwietnia 1989 r. pomiędzy Liverpoolem a Nottingham Forest na Hillsborough, neutralnym miejscu. Oczekiwano, że wyprzedana gra przyciągnie ponad 53 000 fanów. Aby zapobiec chuligaństwu, kibicom obu drużyn polecono wejść z różnych stron stadionu. Kibice Liverpoolu z biletami na stojące tarasy mieli wejść wzdłuż Leppings Lane. Tam mieli przejść przez jeden z siedmiu kołowrotów, za którym znajdowały się dwa tunele, które otwierały się na „zagrody”, obszary otoczone wysokimi płotami z wąską bramą. Centralne zagrody 3 i 4 były dostępne z głównego tunelu, podczas gdy druga strona do długopisów wchodziło się przez mniej widoczny korytarz.
Ze względu na ograniczoną liczbę bramek, powstało wąskie gardło, gdy około 10 100 kibiców próbowało wejść na stadion od strony Leppings Lane. Około 14:30 niektórzy Na 30 minut przed rozpoczęciem meczu ponad połowa fanów była nadal na zewnątrz. Mając nadzieję na złagodzenie zatorów, David Duckenfield, główny nadinspektor policji z Yorkshire, który miał niewielkie doświadczenie w pilnowaniu meczów piłki nożnej na Hillsborough, zatwierdził otwarcie wyjścia C około godziny 14:52. . Przez tę bramę weszło około 2000 fanów i chociaż boczne zagrody były stosunkowo puste, większość skierowała się do głównego tunelu i już zatłoczonych zagród 3 i 4. Gdy fani wpadli do tych zagród, nastąpiło śmiertelne ściskanie z pe ople gorączkowo próbując uciec. Wielu urzędników prawnych początkowo uważało, że problemem są niesforni kibice i dopiero pięć minut po rozpoczęciu mecz został przerwany. Jednak policja nigdy „nie uruchomiła w pełni procedury poważnego incydentu”. Słaba komunikacja i koordynacja dodatkowo komplikowały akcję ratowniczą, aw wielu przypadkach kibice udzielali pomocy i opieki medycznej. Ogółem zginęło 96 osób, z których ostatni zmarł w 1993 r., Gdy został zdjęty aparat podtrzymujący życie. Ponadto ponad 760 zostało rannych. .
Natychmiast po katastrofie policja obarczyła winą za ten incydent kibiców Liverpoolu, których rzekomo byli pijani i nieuporządkowani. Ponadto Duckenfield twierdził, że fani siłą otworzyli bramę C. W raporcie okresowym z 1989 r. funkcjonariusze prawni, w szczególności powołując się na brak zamknięcia głównego tunelu po osiągnięciu przepustowości zagrody 3 i 4. W następnym roku w dochodzeniu stwierdzono, że nie ma wystarczających dowodów, aby postawić zarzuty karne. Raport koronera został opublikowany w 1991 r. i stwierdzał, że wszystkie te którzy zmarli nie mogli uratować do 15:15 – kiedy przyjechała pierwsza karetka – blokując w ten sposób dochodzenie w sprawie działań ratunkowych. Ponadto o śmierci orzeczono przypadkowo.
Wezwania do dalszych dochodzeń były kontynuowane, aw 2009 r. Utworzono niezależny panel w celu przeglądu tragedii. Trzy lata później ogłosił, że policja zaangażowała się w daleko idące tuszowanie, obwinianie fanów i fałszowanie raportów, próbując ukryć własne błędy. Panel nie znalazł żadnych dowodów na to, że alkohol – lub niesforne zachowanie – odegrał rolę w katastrofie i był przekonany, że nawet 41 zgonów można było uniknąć dzięki skuteczniejszym działaniom ratunkowym. W grudniu 2012 r. Ustalenie koronera, że zgony były przypadkowe, zostało obalone.
Kolejne śledztwo rozpoczęło się w 2014 r., A rok później Duckenfield zeznał, że skłamał o otwarciu bramki C przez fanów, zarzut ten został zdyskredytowany wiele lat wcześniej ale nadal był zaawansowany. Ponadto przyznał, że jego niezamknięcie głównego tunelu prowadzącego do centralnych zagród bezpośrednio spowodowało zgony. W 2016 r. Jury stwierdziło, że 96 ofiar zostało „zabitych bezprawnie”. W następnym roku postawiono zarzuty karne sześciu osobom związanym z katastrofą. W szczególności Duckenfield postawiono 95 zarzutów zabójstwa; ze względów prawnych nie mógł być oskarżony o ofiarę, która zmarła w 1993 roku.