Joseph Goebbels (Polski)

Goebbels przystąpił do budowania nazistowskich sił w Berlinie aż do dojścia Hitlera do władzy w styczniu 1933 r. W 1928 r. Hitler dał Goebbelsowi – który założył Der Angriff („Atak”) w 1927 r. i był jego redaktorem, a później, od 1940 do 1945, pełnił funkcję redaktora Das Reich – dodatkowego stanowiska dyrektora propagandy NSDAP dla całych Niemiec. Goebbels zaczął tworzyć mit Führera wokół osoby Hitlera i wprowadzać rytuał uroczystości partyjnych i demonstracji, które odegrały ważną rolę w nawracaniu mas na nazizm. Ponadto szerzył propagandę, kontynuując rygorystyczny harmonogram przemówień.

Po przejęciu władzy przez nazistów Goebbels przejął kontrolę nad krajową machiną propagandową. Utworzono dla niego Narodowe Ministerstwo Oświecenia Publicznego i Propagandy, który został prezesem nowo powstałej „Izby Kultury”. Na tym stanowisku kontrolował, oprócz propagandy jako takiej, prasę, radio, teatr, film, literaturę, muzykę i sztuki piękne, aw maju 1933 r. Odegrał kluczową rolę w spalaniu „nie-niemieckich” książek w Operze w Berlinie. „Era skrajnego żydowskiego intelektualizmu dobiegła końca” – powiedział triumfalnie Goebbels tłumowi. Miesiąc wcześniej Hitler nakazał mu zorganizowanie bojkotu żydowskich biznesów. Oczywiście kontrola Goebbelsa nad zagraniczną propagandą, prasą, teatrem, a literatura była ograniczona – wykorzystywana jedynie w zaciekłych walkach jurysdykcyjnych z innymi urzędnikami – i wykazywał niewielkie zainteresowanie regulowaniem muzyki i sztuki. Nie udało mu się jednak rozszerzyć swojej władzy na inne dziedziny, takie jak szkoły średnie.

Wiele z jego polityk kulturowych było dość liberalnych, ale musiał skapitulować przed żądaniami nacjonalistycznych ekstremistów. Nawet jego przesłania propagandowe były ograniczone przez ra tionale, że nieustanne wzburzenie tylko przytępia zdolności recepcyjne słuchacza. Jeśli chodzi o Goebbelsa, skuteczność wzięła górę nad dogmatyzmem, celowość nad zasadami.

Wpływ Goebbelsa zmalał w latach 1937 i 1938. W tym czasie zaangażował się także w romans z czechosłowacką gwiazdą filmową. to prawie spowodowało, że porzucił karierę i rodzinę. (W 1931 roku ożenił się z Magdą Ritschel, kobietą z wyższej klasy średniej, która w końcu urodziła mu sześcioro dzieci.) Jego rola niewiele się zmieniła wraz z wybuchem II wojny światowej.

Talent propagandowy Goebbelsa był szczególnie widoczny po porażkach Niemiec pod Stalingradem i Afryką. Goebbels nie fałszował faktów panującej sytuacji. Wręcz przeciwnie, głównym celem jego propagandy – którą kontynuował osobiście i bez wytchnienia w prasie i radiu – było ciągłe wzbudzanie nadziei przez ci szukanie historycznych podobieństw i dokonywanie innych porównań, przywołując rzekomo niezmienne prawa historii, a nawet w ostateczności odwołując się do jakiejś tajnej cudownej broni. Jego publiczne wystąpienia, w ostrym kontraście z wystąpieniami wielu innych wybitnych nazistów, którzy wycofali się do bunkrów i fortyfikacji, znacznie poprawiły jego wizerunek, który do tej pory był przytłaczająco negatywny. Praca Goebbelsa była szczególnie skuteczna w intensyfikacji wysiłków frontu wewnętrznego: stał się bohaterem wojny totalnej.Po kilku nieudanych próbach zamachu na Hitlera 20 lipca 1944 r. (Patrz spisek lipcowy) zbliżył się do celu. 25 sierpnia został „pełnomocnikiem Rzeszy ds. Wojny totalnej” – ale było to, jak krótko ubolewał, za późno.

Hitler zmarł w wyniku samobójstwa 30 kwietnia 1945 r., A tego dnia Goebbels został kanclerzem Reich, zgodnie z instrukcjami zawartymi w testamencie Hitlera. 31 kwietnia Goebbels, jedyny z pierwotnych przywódców nazistowskich, który pozostał z Hitlerem w oblężonym bunkrze w Berlinie, a jego żona otruła sześcioro dzieci cyjankiem potem odebrał sobie życie.